His Touch (Book 1)

Chapter 29

Chapter 29

Weeks had passed. Sobrang lala ng nagdaang linggo sa akin dahil biglaan ang pag-sulpot ng mga multo sa akin.

"Hindi ko ata kaya 'yon." Tugon ko.

Nanatili lang ang tingin ko sa batang babae na may hawak-hawak na barbie. Her doll is already broken and she wants me to give her a new one so I did but she's still here asking for my help.

"Are you sure that's the last one?" I asked her and she nodded.

She asks me to bring her doll to her place and put it beside her grave. Her Mom never bought her a doll because for her mother its just a waste of money until the accident happened. Ligaw na bala ang tumama sa likuran niya katapat mismo ng puso niya na naging dahilan ng pagkawala niya.

"Okay, come with me." Sabi ko.

Hindi naman gaanong kalayuan ang paglalagyan ko kaya ayos lang sa akin, hindi rin naman mabigat 'tong hinihiling niya pero medyo nakakatakot pa rin.

"Here..." I said and put the doll beside her grave.

Umikot siya ng tatlong beses atsaka humarap sa akin. Mas naging light ang color niya na parang ano mang oras, mawawala na siya sa paningin ko.

"Thank you po Ate Jae, natupad na ang wish ko dahil sa inyo. Alis na po ako." Sabi niya at kumaway sa akin, ilang segundo lang ay nawala na rin siya sa paningin ko.

Hindi ko na mabilang kung pang-ilan na ba siya sa natulungan ko nitong mga nagdaang linggo. Ang ilan sa kanila ay madadali lang ang hiling pero ang iba ay hindi.

Para akong pinaglalaruan, akala ko tapos na at hindi na ulit ako mahihirapan sa ganitong sitwasyon ko pero mali ako. Para akong pinapahirapan, para akong binibigyan ng rason para sumuko.

We don't know when is our last minute, maraming pwedeng mag-bago sa mga magdadaan na sitwasyon sa atin.

Just like my life it changed when I got a chance to live in Soul World, that world taught me to be real, brave and genuinely happy. My life will change again if I finish my mission.

"Goodbye. Be happy with your doll." I whispered while looking at her grave.

Nag-iwan na rin ako ng note sa lapida niya na wag na wag aalisin ang doll kahit na anong mangyari.

While I am on my way back I received a call from Johnson, he's just checking as usual.

"I just finished helping a kid."

"Really? How's it?"

"It's nothing, she just want a doll because her mother never bought her one before. She died because of a bullet." I said.

He gasped. "Oh..."

"Ikaw? How are you there? What about your mission?" I asked.

"I'm always fine. Marami na rin akong natulungan, para silang mga nakapili sunod-sunod at walang awat. Ayos lang din naman dahil madadali lang ang gusto nila, natatapos ko rin ka agad." Sagot niya.

Itinigil ko ang sasakyan sa Calle Café, this is my favorite coffee shop. Nag-park ako sandali bago ulit mag-salita.

"That's good."

"Yeah right. Wait Haffai, I need to so something first. I'll call you back!" He said.

"Okay!" I said and he ended up our call.

Kinuha ko ang cellphone ko at susi, atsaka ako bumaba ng sasakyan.

Dumiretso muna ako sa restroom. Kanina ko pa 'to pinipigilan sa cemetery, mabuti na lang at may isang cubicle na open.