His Touch (Book 1)

Chapter 49

Chapter 49

We just finished eating, nag-order pa kasi siya para dagdag sa makakain ko.

"Hindi ka ba nabubusog?" Tanong niya sa akin.

Nanatili sa youtube music ang naka-play sa monitor ngayon, kung ano-anong kanta na rin ang natapos namin.

"Hindi."

"Why? Hindi ba masarap luto ko kanina?" He asked.

"Hindi."

"Oh, okay." He whispered.

Tumingin ako sa kaniya bago ulit mag-salita. "Ano ka ba, syempre masarap! I was just kidding." I said.

"Tara doon." Aya niya sa akin sabay hatak.

Dinala niya akosa likurang parte ng movie room, may veranda kasi doon, he opened the glass sliding door and we went there.

May upuan at lamesa din dito dahil medyo spacious ang veranda niya.

"Are you cold?" He asked.

"No, i'm good." I answered.

He smiled to me so I smiles back to him. His eyes tells something but I can't guess what it is.

"I'm so happy right now."

"Why?" I asked.

"Because you're here with me. I like me better when I am with you, Haffai." He said.

Hindi ko alam kung anong isasagot, sobrang saya lang ng nararamdaman ko sa ngayon. Gusto ko na lang na mabuhay sa ganitong sitwasyon, ayoko ng matapos pa.

"Gusto ko ng umalis sa totoo lang para malayo na ako sayo, para matupad na ang gusto mo pero hindi ko kaya. Hindi kita kayang iwanan. Without you I am nothing." He said.

I took a deep breath. I am well aware that this happiness that we're feelings is just temporary and later on it will end.

Alam ko na sa oras na 'to, pinapaasa ko lang si Leie na babalik ako sa kaniya at mag-uumpisa kami ulit.

Hindi na mangyayari iyon dahil una sa lahat, may mission pa akong dapat na tapusin at kailangan ko pang tulungan si coffee guy sa gusto niyang mangyari.

Hindi kami maayos at hindi kami makakapag-umpisa hanggat hindi natatapos ang sitwasyon ko na 'to.

"Just please don't leave me again, don't push me away from you again. Mahina ako pagdating sayo, handa akong lumuhod huwag lang ulit tayong malayo sa isa't-isa. My feelings for you are genuine and I have clean intention Haffai." He said without leaving his stare to the night sky.

It's like he's swearing his words to the sky just to prove to me that he's this sincere.

I think he can sense or he can now realize that that can't be. Hindi ko kayang ipangako 'yon sa kaniya, hanggat hindi ako tapos sa kailangan kong gawin hindi ko kayang mangako ng kahit na ano sa kaniya.

He chuckled. "I know you can't promise that, hinihiling ko lang na sana hindi mo na ulit ako kayang iwan."

I badly want to finish everything and just stay beside him, ayoko siyang iwan, ayokong malayo sa kaniya pero wala akong choice.

I'm sick and tired to this damn situation.

Next day I woke up early, nag-ayos na rin agad ako ng sarili ko para maaga akong makauwi sa unit ko.

"Leie?" Tawag ko dahil nakita ko siya sa kusina.

"Gising ka na?"

"Yeah, I uhm..."