His Touch (Book 1)

Chapter 40

Chapter 40

Right now she's sleeping but I can clearly see that she's still scared. She looks scared and I don't know why.

"I'm sorry Xiemen hindi ko kasi matawagan si Caiohme wala rin naman si Ashen kaya ikaw na lang ang tinawagan ko. Kung iuuwi ko siya sa condo ko for sure magagalit lang siya sa akin." Missy said.

"You don't need to say sorry it's okay, thank you for saving her and for calling me." I answered.

She nodded to me. "It's nothing." She said. Parang may gusto pa siyang sabihin pero umalis na lang siya.

I went straight to my room where Haffai is sleeping right now.

"Gabing-gabi umaalis ka, mag-isa ka pa." Bulong ko habang nakatingin sa kaniya.

Malakas ang loob ko na mag-salita ngayon dahil tulog naman siya, wala siyang maririnig o maaalala.

We're alone here since Keie wasn't here because of her errands with her friends.

"I always tell you to take care but why are so you so careless? What if Missy wasn't there, paano ka na?" Sabi ko pa.

I keep looking at her face, kumalma na rin ang mukha niya at hindi na siya mukhang natatakot.

"Why are you like this?"

Nanlaki ang mata ko nang tapikin niya ang kamay ko na nasa noo niya. Agad ko iyong inalis at umusog ng kaunti, does she know I am here?

Nakahinga ako ng maluwag ng hindi na siya muling gumalaw at lumalim na ang paghinga. Tulog na tulog.

Nilakasan ko ang aircon at kinumutan siya. Gusto ko na ring matulog pero hindi man lang ako pinapaalis ng sarili ko dito sa kwarto ko. Parang ayos na ayos lang sa akin na panoorin siyang matulog. For me this is an opportunity and I will grab this.

Nanatili ako sa kwarto, umupo ako sa sahig habang nakapalumbaba sa kama at nakatingin pa rin sa kaniya. Nakita ko sa bintana na pumapatak ang ulan, gumalaw din si Haffai, hindi ata ako napansin at diniretso ang tingin sa bintana ko.

"Geez. Kaya pala malamig, umuulan, I hate water ghosts!" Sabi niya sabay takip ng kumot sa buong katawan niya.

Hindi masyadong klaro sa akin ang sinabi niya dahil bulong lang niya 'yon sa sarili niya. She didn't even notice where she is, she's too occupied by something.

Minutes after I can hear her heavy breath, hinawakan ko ang kamay niya at inayos na rin ang kumot niya, tulog na siya ulit.

Tumingin ako sa bintana at ibinalik ang tingin sa kaniya. She hates rain because of something and I am sure that's her personal reason.

Umayos ako ng upo at inayos ko rin ang hawak sa kamay niya, buong gabi ko na lang hahawakan ang kamay niya para hindi na siya magising dahil sa ulan.

Nagulat ako nang hatakin niya ang kamay ko papunta sa pisngi niya, idinagan niya doon ang mukha niya at ngumiti sandali. Tinignan ko pa ang reaksyon niya at nakita ko na tulog na naman siya. Hindi ko masabi kung tulog mantika siya o mababaw matulog. She's weird and I like it.

Naalimpungatan ako nang manakit bigla ang likod ko, its already four in the morning.

She's still holding my hand, bumitaw na ako doon at inayos ko ulit ang kumot niya. Iniwanan ko na siya sa kwarto, kailangan ko rin ng maayos na tulog, alam ko naman na mahimbing na talaga ang tulog niya ngayon dahil hindi na umuulan.

"Ah!" Biglaan ang pagmulat ng mata ko dahilan ng biglaan ding pagsakit nito.

Tumakbo ako papunta sa kwarto at nakita ko si Haffai na sigaw pa rin ng sigaw habang naka-upo sa kama ko.

"Hey!" Tawag ko para mapatigil siya.

She screams when she see me so I have no choice but to cover my ears. Ilang saglit lang ay natapos na rin siya sa pagsigaw kaya dahan-dahan na rin akong lumapit sa kaniya.

"Bakit ka sumisigaw?" Tanong ko sa kaniya.

"Leie oh my god, ikaw ba 'yan? Are you real? Where am I?" Sunod-sunod niyang tanong.

"Yes I am real." Sagot lo.

"Oh my god..." She whispered.

Lumapit siya ng mas malapit sa akin atsaka ako tinignan ng diretso sa mata, hinawakan niya rin ang pisngi ko at kinurot-kurot iyon.

"Oh gosh!" She said and hugged me.

Natauhan siya at lumayo sa akin. Inaya ko muna siya na magpunta sa kitchen dahil magluluto ako ng breakfast namin.

"As I remember, I saw Ate Missy there at the park so how come I am here now?" She asked out of her curiosity. Nakaupo siya ngayon habang ako ay nakatalikod sa kaniya.

"She called me. Sabi niya kasama mo daw siya." I answered.

"Why? Tinulungan ba niya ako?" She asked.

"Yes. She brought you here since she can't call your siblings. Sabi pa niya nakita ka daw niya sa park." Sagot ko at sumilip sa kaniya.

"Ah right." She answered.

We finished our foods right away, makikipagtalo pa sana ako dahil gusto niyang hugasan ang mga pinagkainan namin pero natahimik na lang ako dahil bigla na lang siyang pumunta sa sink para umpisahan 'yon. She was like a pro because she finish it in just three minutes.

"Ang ganda ng kwintas mo. Sino bumili?" I asked. Kahit na sa akin galing iyon. I just want to talk to her.

"Sa baby ko." She answered and then she chuckled.

Nawala ang pang-aasar ko dahil sa sagot niya. Hindi naman siya sasagot ng ganito kung galing sa akin 'yon diba? Pero galing sa akin ang kwintas na suot niya ngayon.

I shook my head. I'm now frustrated.

"Natahimik ka diyan? I'm just kidding, malamang sayo galing kanino pa ba?" Sagot niya sabay tawa.

I went to restroom after that, I need to breathe for a second.

"Why is she like that? Alam na ba niya?" I asked myself.

I'm being a coward for acting like this but I am not yet ready to tell her. Masaya pa ako sa kung anong meron kami ngayon.

Hours later she told me that she wants to go home so I let her.

"Take care please." I said and she nodded.

"Thank you for letting me in, sorry din kasi napag-alala pa kita. Owe you one." She said.

"That's nothing." I answered.

"Haffai."

"Yeah?"

I sigh first. "Did you like the necklace?"

She hold the pendant and look at me. "Of course, I love this actually. Thank you for this." She said and she smiled to me.

"How about me?"

"What?" She asked like she didn't expect my question.

I shook my head. Wrong move.

"Nothing, drive safely." I said.

That was smooth but I know its wrong to ask yet. No, not now.

--
SassyKylie