His Touch (Book 1)

Chapter 36

Chapter 36

Months had passed but Kuya Ashen is still in states. He decided to stay there until he recover. He needs more time for himself kaya hinayaan na lang din namin siya ni Ate.

It's been four months and I am glad that he's doing good there. Hinayaan na lang din siya ng parents namin, they were mad but they have no choice but to focus on Kuya Ashen. Hindi na rin naman nila mababalikan si Ate Missy.

Sa loob ng apat na buwan sobrang dami ko na ring natulungan, mula sa pinakamadali hanggang sa pinakamahirap. Hinintay ko na dumating ang sobrang hirap na misyon pero wala, lahat naaagapan ko agad.

I really want to finish this. Gusto ko ng makalaya sa sitwasyon na 'to, desperada na akong bumalik sa dati kong buhay lalo ngayong ako na mismo ang humahawak sa kompanya ko.

Johnson and I are so desperate to be free, we are both trying our best. He's currently in love but sadly he cannot tell his situation to his partner.

Sobrang hirap mag-mahal kung nasa ganitong sitwasyon pa dahil alam kong pwedeng may madamay o mapahamak.

Before I was so scared to help others that's why I keep ignoring them or isolating myself.

I still remember the time that I helped some souls and we're in cemetery.

I never imagine myself in the cemetery because I am a scaredy-cat. Natatakot ako na baka may bigla na lang kumalabit sa akin.

I am currently driving, papunta akong cemetery ngayon para humanap ng matutulungan dahil wala na ni isa ang nagpaparamdam sa akin.

Sobrang laki ng pinagbago ko mula ng ma-gamay ko na ang sitwasyon ko. Wala na sa akin kung pupunta ako ng mag-isa dahil kailangan kong tumulong, 'yon na lang ang naiisip ko palagi.

I reached the cemetery. Pagbaba ko pa lang ng sasakyan ay agad na akong nakaramdam ng lamig.

"Please wag kayong manakot, I will help you naman." Bulong ko.

My hands are already trembling because of their scary stares. Sobrang nakakatakot 'yon pero nilakasan ko lang ang loob ko.

"Sino ba ang may hindi pa natatapos dito?" I asked.

Alam ko na lahat sila ay hindi pa tapos pero bakit parang ayaw nilang matulungan sila? They're just looking at me.

I doubt if this is my hardest mission?

Lima lang sa kanila ang humingi ng tulong ko at ang hiningi nilang tulong ay para lamang ayusin at pagandahin ang puntod nila. Sobrang babaw lang ng hiling nila at iyon ay para lang maging payapa sila.

Sa tingin ko kinalimutan na agad sila ng mga pamilya nila dahil sa sobrang dumi at kalat ng mga puntod nila. Creepy but I pity them.

"There." Tugon ko nang matapos malinis ang lapida niya.

Tinirikan ko na rin siya ng dalawang kandila at nilagyan ng bulaklak sa gilid.

Pagkatapos kong kumilos, tumayo siya sa puntod niya at nagliwanag ang mukha niya. Naging maayos na rin ang itsura niya hindi katulad kanina na may mga pasa at tahi sa mukha. Tumango siya sa akin atsaka ngumiti, later on she disappeared.

Tumingin pa ako sa iba pero hindi na nila ako pinansin.

Umalis na rin agad ako doon dahil alam ko na ayaw pa nilang humingi ng tulong sa ngayon.

Paguwi ko ay nakita ko agad si coffee guy na nakaupo sa lamesa ko.

"Ang dami ko ng natutulungan, ikaw ba kailan ka?" Tanong ko sa kaniya.

"Hanapin mo na kasi ang sarili mo para matulungan na kita, para naman makainom ka na ng madaming kape." I said.

He told me that he doesn't want to comeback, kahit na palagi ko siyang sinasabihan na bumalik na ay inaayawan niya lang ako. He said he's happy for what he is right now.

"I will never fall for Leie, he's just a friend." I said.

He keeps teasing me to Leie but I am just declining. We're just friends, no strings attached.

"Yes, hello?" I said because Leie is calling.

"Haffai we have an urgent meeting today. Should I pick you up?" He asked.

"How urgent?"

"Super."

"Don't pick me up, ako na lang ang pupunta." I said.

"Alright, take care." He said.

Nagmadali na akong lumabas muntik ko pa na makalimutan ang susi ng sasakyan ko, nang makuha iyon dali-dali akong bumaba.

Agad kong ini-start ang sasakyan at pinaharurot ito papunta sa HJE branch.

Inside of that four months, sobrang daming nangyari at sobrang napalapit ako kay Leie. Of course because we are always together.

I'm glad that he don't suspect me on other things especially whenever I am talking to some soul or whenever I go out every sunday.

Sobrang daming rumors na kumakalat sa amin, hindi lang sa HJE branch kundi pati sa branches ng elders Estamos.

Kahit na sinasabi ko na magkaibigan lang kami ay hindi pa rin natigigil ang  rumors. Wala na rin akong magawa dahil iba-iba ang kumakalat pero lahat 'yon ay tungkol sa amin.

Mabilis rin akong nakarating sa office namin, napatayo agad siya ng makita ako.

"Haffai." He called.

"What is it, what's the urgent meeting?" I asked.

"I don't know, tinawagan lang din ako tapos ang sabi sa akin may urgent meeting daw."

"Saan ang meeting? Sa meeting room or sa board?"

"Meeting room, tara." Aniya sabay hatak sa akin.

He held my hand and pull me. Nagpatianod na lang ako sa kaniya.

"Good morning, Ms. Estamos and Mr. Villaflor." Bati sa amin ng isang businessman.

Based on his built and attire I could say that he's also in upper level and not just a simple businessman.

"Good morning, sir. Have a seat." I said.

"What brings you here, sir?" Tanong ko sa kaniya.

"I just want to negotiate with you, Ms. Estamos. Your company is good and skilled that's why I want you." He said.

I looked at Leie and he smiled to me, he even nod for me to continue.

"What is it, sir?"

We talked about such things about business, tinanggap ko rin ang alok niya dahil mas malaki ang hati ko at mas mag-be-benefit sa akin. Kitang-kita ko rin sa kaniya ang saya ng magkasundo kaming dalawa.

"See you around, Ms. Estamos."

"Yes see you around, sir." I said and I smiled to him.

Nakipagkamay pa siya sa akin. Nauna na akong lumabas dahil si Leie naman ngayon ang kinakausap niya, sa kaniya ihahabalin ang ilang gawain tapos siya na rin ang maglilead sa iba.

Inintay ko pa siya ng ilang minuto, pagkalabas niya ay ngumiti siya sa akin at niyakap ako.

He cupped my face and smiled widely.

"I'm so proud of you, good job my Haffai." He said.

I said no strings attached but why am I feeling this? I'm not just happy but super happy.

--
SassyKylie