His Touch (Book 1)

Chapter 16

Chapter 16

Natapos ang sayaw namin at hindi ko alam kung bakit parang bumigat ang atmosphere. Kasalukuyan na kaming nakaupo ngayon at ramdam ko ang pagmamasid sa akin ng mga kapatid ko, panigurado pati sila ay naguguluhan.

"Phone call, excuse." Leie said, wala namang sumagot pero tinanguan lang siya ni Kuya Ashen. Kaming magkakapatid na lang ang natira ngayon dito sa table.

"What happened? Bakit natahimik?" Ate Caiohme asked, I automatically bit my lower lip.

Should I tell this to them? Hindi ba at ang awkward-awkward no'n?

"W-wala, napagod lang kami sa pagsayaw." Sagot ko na lang.

"Really, Haffai Jae? Ang slow-slow ng sayaw, paanong mapapagod?"

Hindi ako nakasagot sa sinabi ni Kuya Ashen. Oh god. He hitted the home. Ano pa ba ang puwede kong i-rason? Aish, I can't find any reason to say, I gave up. Sasabihin ko na lang.

Hinila ko silang dalawa malayo sa table kanina, "He s-said i'm b-beautiful..." Utal-utal kong sabi sa kanila.

Nasapo ni Ate ang noo niya at napamura naman si Kuya. I know them very well, they're protecting me against boys pero kilala naman nila si Leie, hindi naman siguro nila ako palalayuin sa kaniya unlike to Mill?

"Kuya. Ate-"

"You're impossible, Haffai! He just said that you're beautiful, you should be happy bakit parang nalugmok ang branch mo? You look like a nervous teenager because they'll do the debate, ano ba ang nangyayari sayo?" Sabi ni Ate.

Napakagat-labi na lang ako. Am I too transparent huh? Bakit nalaman nila agad?

"Ate! How can I be happy? He said it straight in my eyes, he said it twice oh my god..." I whispered.

"I'm out, it's girls talk." Iyon lang ang sabi ni Kuya Ashen at ni-tap ang ulo ko.

He's not mad instead he left while smiling at me. That's creepy.

"Haffai, listen. You should be thankful to him because he appreciated your beauty, the essence of your beauty. Why are you acting like that? Do you like or love him, huh? You're so affected, you should be thankful because he knows that you're beautiful." Ate said.

Napayuko na lang ako. Of course not, i'm not inlove to him he's just a friend. Maybe i'm just too affected on what he said. Yeah. Maybe.

"My bad, sorry Ate."

"You don't need to say sorry, although wala namang dapat ika-sorry, tapatin mo nga ako bakit apektado ka?" Tanong niya.

"Ate, I told you he said that straight in my eyes and it was twice. Sadyang hindi ko lang alam ang gagawin ko kanina kaya itinigil ko na ang sayaw namin." Sagot ko.

Napailing-iling siya at naririnig ko pa ang pag tsk niya. Is she my Ate Cai? Bakit hindi man lang niya ako paniwalaan?

"Don't be too affected if you're not into him, I mean you don't like or love him kasi baka ma misunderstand niya iyon." She said, tumango na lang ako. She's right.

"But sis, i'm happy because I can see you smiling and laughing again. Na hindi kami ng kuya mo ang kasama mo, that's improvement." She said.

Iniwan ako ni Ate dito pagkasabi na pagkasabi niya non. She left me here speechless.

She's right, though. Ngayon na lang ako nakikipag-tawanan sa ibang tao, kung si Erika ang kausap ko ay palagi lang kaming nagkukwentuhan sa kung ano-anong bagay, kung ang secretary naman sa apartment ay palagi kaming nagbabarahan.

Ang sa mga Estamos naman ay formal at kaunting ngitian. Kay Leie na nga lang ako muling nakatawa at nakangiti, maybe he's an angel or what? His presence is really important to me, ngayon pa na nararanasan ko na ang buhay na inasam ko 'ulit' ayoko na munang matapos ito, gusto ko munang sulitin.

Tinaas ko ang kamay ko at itinuro sa kung saan at tinanguan lang ako ni Kuya Ashen, bumulong na rin siya sa dalawa hudyat na may pupuntahan ako. Hindi naman nila ako sinundan kaya nagpatuloy ako.

Matagal na mula ng makakita ako ng mga ligaw na multo, bukod kay coffee guy dahil siya lang naman ang bukod-tangi na tumatambay na multo sa upuan ko sa rooftop.

Mayroon kaya rito? I'm a bit bored, ayaw ko rin muna na pumunta sa table namin dahil medyo naiilang na naman ako kay Leie. Malapit na ako sa kaniya at talagang nakakatuwa iyon pero hindi ko nagugustuhan ang minsang pagbilis bigla ng tibok ng puso ko. It isn't normal.

Kukuha sana ako ng dessert ng may nakita akong bata na nasa sulok, He's a ghost, probably.

I can't talk to him since we're in public at madami ang makakakita sa amin. Alam ko na nakita niya ako, ngumiti ako ng dahan-dahan sa kaniya at inginuso bahagya ang labas. Tumango siya at agad na naglaho. Ibinaba ko na ang plato at kubyertos na hawak ko, I smiled to the waiter.

Dali-dali ako na lumabas, alam ko na may kailangan siya. I saw him standing in the corner where I am sure that no one will walk there.

Without Leie I can talk to him peacefully.

"Hi, what's your name?"

"Warren?" Pag-ulit ko at tumango siya.

"Why are you there?" Tanong ko sa kaniya.

He has a little wounds in his arms, ano kaya ang nangyari sa batang ito?

Before, I really hate kids because of their noise but because of the Soul World, they taught me how to. Loge children.

"Are you aware baby na hindi ka nakikita ng mga tao?" Tanong ko sa kaniya. He's waiting for his mother to come, nakakaawa.

"Do you know where is your house? Or where is your mother?" I asked.

"Ah, house lang? You can go with me..." Sabi ko naman.

"Ah, she's already in the hospital? Then why are you still here baby?" Tanong ko sa kaniya. Lumandas ang luha niya. Gustuhin ko mang punasan ay hindi ko kaya.

"Oh, don't cry baby, Sige. Sasabihan ko ang mommy mo na bumalik dito at puntahan ang mga pinuntahan niyo but before that where is the hospital?"

Nalaman ko rin naman ang sagot sa kaniya. He's Warren Chui. Maybe I can say that no nurse desk to find his room.

Magsasalita pa sana ako ng biglang may manggulat sa akin, agad nawala si Warren.

It was Leie. Damn I hope he didn't hear me.

"Haffai, are you alright?" Tanong niya sa akin na parang wala siyang narinig na kung ano, sana nga ay wala.

"Yes, yes i'm fine."

"Humakbang ka." Sabi niya at hinawakan niya ang kamay ko para maalalayan, pagtapak ko sa isang bato ay agad akong nadulas.

Nanlaki ang mata ko sa nangyari.

"You stole my first kiss..." He said while pouting.

Holy cow!

"Sorry." I said.

--
SassyKylie