Menfa

Sır

Herkese merhaba nasılsınız? Nasıl gidiyor hikayemiz? Hatalarım varsa affınıza sığınırım) 

Bir kaç gün sonra değerli bir arkadaşımın doğum günü. hikayeye başladığım günden bana az yardımı dokunmadı. Buradan doğum gününü kutluyor ve bu bölümü kendisine ithaf ediyorum. iyi ki doğdun güzel kız 💙💙 SultanTarcan

------------

Mert'in anlatımı.

Bir yalanı yaşarmış insanoğlu ömrü boyunca. Ne kadar 'Yaşadıklarımın hepsi gerçek' dese de, içinde mutlaka yalan bulunurmuş. Yıkılır insan yalanı farkettiğinde. Ne tarafa adım atacağını bilemez. Bir arafta cehennemi yaşar ama fark etmez. Ruhu öyle bir azap çeker ki, tarifi imkansız. Kelimelerle anlatamaz. Aciz kalır lal olmuş dili.

Bağırıp çağırmak istersin önce. İçinde birikip kalmış tüm acıları haykırmak istersin. Avazın çıktığı kadar bağırırsan geçeceğini düşünürsün. Ağzını açıp bağıracağın zaman cılız bir 'Ah'çıkar. Dilinden dökülecek binlerce kelimeye eş değer tek bir kelime. İçinden geçenleri haykırırcasına. Gözünden düşen bir damla eşlik eder.

Tüm acılarını yıkamak istercesine. Tek damla ruhundaki acıları yıkar, tertemiz kalırsın. Geriye anılar kalır acılardan. Mutlu ve mutsuz olduğun anılar. Hatırladığın, hatırlamak istediğin tüm anılar gözlerinin önünde şekil bulur. Bir hayale sığınırcasına sığınırsın geçmişten sana kalana. Ve yine bir yalana tutunduğunu bilemeyerek yaşarsın.

Elime mektubu aldığım zaman o kadar heyecanlıydım ki. Belki bir umut kim olduğunu söylemiştir diye. Nereden bile bilirdim ki, bunca yıl yaşadığım hayatım koca bir yalan uzerine kurulu oldğunu? Hiçbirzaman da bilmek istemezdim. Belki ailemi kaybetmiştim ama onların kurduğu hayatbana onların varlığını yaşatıyordu.

Bir insan nasıl sever başkasının çocuğunu kendi evladıymış gibi? Ne kadar düşünürsem düşüneyim aklıma bile gelmezdi. O benim babam. Ne zaman düşersem, bana ilk koşan. Yaparsın diye hep destekleyen adam. Ve ben şimdi bunun yalan olduğunu öyreniyorum. Amcamların neden sevmediğini çok iyi anlamıştım. Neden sahip çıksınlar ki, bir başkasının çocuğuna?

Mavi kutuyu açacak cesaretim yoktu. Ama yapmak zorundayım. Hiç tanımadığım bir avukattan öğrenmektense, babamdan öğrenmeyi tercih ederim. Benim kahramanımbana yalan söylemez çünkü. Öyle de yaptım. Bu odaya girmeye bile kıyamıyorum. Hiçbir eşyasının yerini değişmedim. Varlığını hep yanımda hissettim.

Hiç dokunmamıştım sandığa. Çeyiz sandığı olduğunu biliyorum. Bir başkasının eşyasını karıstırmak adetim değil, bu babaannem olsa bile. Kendi izniyle açıyorum şimdi sandığı. Kendi izniyleaçıyorum şimdi sandığı. 'Seninle birlikte açmak isterdim babaanne. Ben küçükolsam bile güçlüydüm seninvarlığınla. Şimdi daha güçsüzüm büyümüş olsam bile. Sen yoksun babaanne.'diyerek fısıldadım boşluğa.

Bomboştu sandık. Içinde evraklar ve albümden başka bir şey yok. Gerçekten kaçar gibi albümü elime aldım. Şimdiye kadar görmediğim o kadar çok resim var ki. Neden sakladın bunları benden? Kaç sayfa çevirdim özlemle bilmiyorum. Annemin resmiyle kaldım öylece. Her zamanki gülümsemesi yoktu yüzünde. Elini karnına koymuş bir şeyler fısıldıyor gibi.

Bir diğer resimde babamla birlikte, nikah masasında oturmuşlar. Hamile olduğu belliydi. Bu resimleri neden görmediğimi anlamıştım. Gerçekleri saklamak için göstermemiş babaannem. Babam ve annemin bir çok resmi vardı birlikte. Bundan sonra bu sandığa girmeyecek resimler.

Ilk dosyayı elime aldığımda bir zarf düşdü arasından. "Canımın parçasına" yazıyordu üzerinde. Gözümden akan damlayı silerek açtım zarfı. Tek bir damlanın üzerine düşmesinden korkarcasına tutuyordum elimde.