Merhaba güzel arkadaşlar. Bu satırlar beni gerçekten yordu. Menfa can yaram. Beni en çok zorlayan hikayem de diyebilirim. Her hikaye yazardan bir parçayı taşır. Ama Menfa bir parçayı değil çok büyük bir parçayı taşıyor benden. Bu yüzden de yeri çok ayrıdır.
Bir çok kısmı yazarken ben çok zorlandım. Okurken siz nasıl bir duyguyla okudunuz bilemem. Umarım o duyguyu yaşatabilmişimdir size. İnsan can yarasını kolau kolay anlatamaz kimseye çünkü. Ben de anlatamam.
Benim yerime Deniz konuştu. İçimdeki çığlığı avaz avaz haykırdı. Yeri geldi bir ağaca, yeri geldi bir çaya. Ama en çokta babası ile olan kısım avaz avaz bağırdı. Belki de yılların biriken yüküydü Menfa. Bu yüzden sürgün yeridir bazı anılar, acılar.
Benim aksime Deniz yıllarca sessizce sevdiğine kavuştu. Ben ise düğünün izledim. Bu yüzden size benden bir tavsiye sessizce sevmeyin. Anlatın sizi tüketen hislerinizi. Varsın alacağınız cevap olumsuz olsun. Keşkeler olamayacaktır hayatınızda. En önemlisi de sizi bir umudun içine haps eden bir hayaliniz olmayacak. Bu ağır yükü omuzlarınızda boş yere taşıyarak kendinize eziyet etmeyin.
Umarım Menfa size düştüğünüz çukurdan çıkmanızda yardım eder. Boğuştuğunuz bilinmezlikte size aydınlık bir el uzatır. Yeni bir hikayede görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Menfa
RomanceHer insan kalbinin esiridir. Bir kere kalbe sevda ateşi düşmüşse, kendi ateşinde kavrulur insan. Görmeden dokunmadan sevmek... O kadar zor ki, sevdiğini söyleyememek... Biliyor musun Deniz, ben onun beni sevmeyeceğini bile bile sevdim. Ve gidiyoru...
