Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kazanamayacağın bir savaş bu nasıl olsa
ipler onların elinde çünkü
kurallara uyarak kazanamazsın
günahkar, günahkar, günahkar, günahkar olmayı yeğliyorum
kapat gözlerini geldi hesaplaşma vakti
¥
ım jaebum' u ayık tutan tek şey arabanın camından içeriye dolan soğuk esintiydi o saatlerde.
hazır değildi, uzun zamandır bir başkasıyla meşgul olan yüreği yapması gerekenleri ona unutturmuştu. şimdi ise yüreğini oyalayan adamı ve dostlarını korumak adına geri dönmeliydi fakat bunun içinde çok geçti.
koşullar ve insanlar değişmişti.
değerleri değişmişti.
birileri vardı, oynamak istediği ancak tam tersi onunla oynayan birileri. her şeyin farkında olan ve onu tehdit eden birileri.
tüm bunları bir kenara bırakırsa eğer hayatı gözle görülür derecede değişmişti.
endişeleniyordu, çok sevdiği kalp kıpırtısı için endişe duyabiliyordu.
hissediyordu.
jaebum tüm bunları düşündüğü sırada hoseok, min yoongi'yi bir odaya kapatmış ve yedek arabasının anahtarıyla telefonunu ona getirmişti. içeridekilerin ondan bir cevap beklemesi umurunda dahi değildi jung hoseok'un. ne kadar jaebum'la gitmek istesede burada koruması gereken insanlar vardı. hoş, jaebum' un da tam olarak ne yapacağını bilmiyordu ya... peşini kolluyordu aklınca.
jaebum, esmer oğlanın getirdiklerini alarak arkasına bakmadan hızlıca arabayı aldı. şayet baksaydı camın kenarında onu endişeyle süzen gözleri görür ve tüm her şeyi siktir ederek yanına dönerdi.
saniyelik huzurunu ömrüne değişir ve büyük hata ederdi.
ım jaebum için dağ evinden ayrıldıktan sonra her şey daha kolaydı. hava zifiri karanlığına bürünmüşken birkaç saat içinde varlığının kaybolduğu şehire dönmüştü. eve gidemezdi belki ama onların bir bölümünü bizzat yaktıkları ve bundan mütevellitte izlemeyi akıllarına getiremeyecekleri eski yuvasına dönebilirdi.
evin sol cephesi yangından sonra kullanılamamasına rağmen hala bir kısmı iş görür vaziyetteydi ancak kimse sahibi ortalarda gözükmediği için bir şey yapamıyor ve kararmış duvarlarıyla sokağın köşesinde çirkin bir görüntü oluşturuyordu.
