" سايه ات رو دوست داشته باش
چون تنها سلاحيست كه در جاده ي حقيقت زندگيت ... در بلندي ارتفاع خيالاتت ...و در اعماق دريا ي افكارت با تو ميماند
سايه ات را دوست داشته باش
زيرا اگر هم عميق ترين كوه ها به هزاران تكه ي بي روح و رنگ تقسيم شوند و سفيدي سرما قلبت را در برگيرد و ريشه ي اميدت را پژ مرده كند، باز گرما و نور وجودت او را با درخشندگي چشمانت خواهت ديد
سايه ات را دوست داشته باش
چون وقتي در تنهاييت
به سياهي او نگاه ميكني ميفهمي شايد كسي در نقطه اي دور تر ، در نقطه اي سرد تر ، در دنيايي ويرانه تر
از تو تنها تر باشد ."_
