Captured Heart✔️

Kabanata 15

Kabanata 15

I drink my water in the table as I stared into my wrist watch. Zayn's is ten minutes late already. Bumuntong hininga ako at nangalumbaba nalang sa mesa.

Matteo is outside the coffee shop standing like a magnificent militar officer beside my car.

Sinabihan ko kasi siya na kung pupwede ay sa labas nalang siya magbantay dahil kailangan ko ring makausap si Zayn ng personalan.

Naapreciate ko naman ang ginagawa niya dahil it is a part of his mission but every rule has its exemption.

Wala naman siyang nagawa nang sinabi kong sa labas nalang siya magbantay dahil personal matters ang pag-uusapan namin ng boyfriend ko.

Hindi nakatakas sa akin ang biglang pagdilim ng itsura niya nang ipagdiinan ko ang pagsabi ng 'Boyfriend'. Sa nakikita ko, wala namang mali o masama na sabihin ko iyon dahil totoo namang boyfriend ko si Zayn, kaya hindi ko alam kung bakit gano'n nalang ang mood niya kanina.

Hindi ko nalang siya pinansin at maya-maya pa'y sinunod din ako.

When Zayn got his feeling better, nagpaalam na siyang uuwi nang araw na iyon, dahil nahihiya daw at doon pa siya nagpalipas ng gabi.

"It's doesn't matter, 'yun naman talaga ang plano sa una palang Zayn. Kaya hindi na ako nag-atubiling isama ka sa pag-uwi" umiling lang siya no'n at masama ang tinging binibigay kay Matteo.

Hinihintay ko siyang magtanong sa lalaking nasa likuran ko ng mga sandaling iyon gaya ng ginawa niya no'ng gabi, pero hindi na siya nagtanong at nagmadaling nagpaalam kina Mom and Dad.

I want to follow him but Dad dissagreed. Wala akong nagawa kundi bumalik sa kwarto at natulog maghapon.

The next day I received his message inviting me for a Dinner, kaya lang hindi natuloy nang araw ding iyon dahil kinailangan siyang kausapin ng kaniyang talent manager para sa nakaraang photoshoot niya.

Tinignan kong muli ang oras, 15 minutes na siyang hindi dumadating, baka na traffic lang. Buti na lang ay hindi pa ako nag-oorder ng ibang makakakain dahil kung hindi ay ako lang din ang kakain no'n mag-isa.

Ayoko as lahat ang pinaghihintay ako ng matagal. Bumuntong hininga ulit ako, parang hindi na siya darating, napansin kong naging alerto si Matteo nang makita akong inaayos ang gamit at sarili ko.

Tatayo na sana ako nang biglang bumukas ang pinto ng restaurant. Lahat napalingon sa malakas na pagbukas no'n at marami ang napasinghap nang makitang  si Zayn ang pumasok.

I remain my posture, I set my lips into a thin line, pansin kong nagmamadali siya papunta rito because his hair are messy at gusot gusot ang mint green polo niya.

Sumandal ako sa upuan at tinitigan siya.

"I-I'm sorry, I'm late U-uhm..." I shake my head and smile at him a little.

"It's ok, I understand" I was totally shocked when I notice the coldness to my voice.

"Okay, please let me explain" tumango ako at nanatili ang titig sa kaniya.

I hide my smile dahil alam niyang kailangan niya talagang magpaliwanag sa akin.

"Go, I'm listening" napalunok siya at inayos ang sarili.

"U-uhm, kauuwi ko palang namin galing Manila that time when uhm...my co-models invited me to have a little party at that bar" hindi ako nagsalita at pinakinggan lang siya.

Matteo was nowhere to be found, hindi naman ako nagtaka dahil baka naglilibot-libot siya sa labas.

"I-I'm sorry, I-I didn't mean to hurt you...uhm" huminga siya ng malalim, he's looking at me with pleading eyes.