ATTACHED TO A BADBOY

PRETEND

NINE'S POV

I woke up when I felt someone's caressing my hair. Minulat ko ang mga mata ko at bumungad sa akin si Felip. I was a little bit shocked that I was now lying next to him on the sofa bed. Naalala kong nasa sahig ako kagabi, how come na nasa tabi niya na ako ngayon? Did he carried me up here? Well,  I think so~

Magkaharap kaming dalawa ngayon habang nakahiga, he is still caressing my hair.

"Feeling better?" I asked him but he just gave me a small smile.

"You know what? I can pretend to be like Pauline even just for one day. Sabihin mo lang sa akin kung pano ka niya napapasaya, gagawin ko din sayo" I suggested, gusto ko lang namang mapasaya siya.

"Shut up Nianne! I just missed her okay? You don't have to" he pinched my cheeks

"I just want you to be happy" I said then pouted.

"I am happy now" he looked into my eyes

"Liar! " I rolled my eyes at him

"It's been almost 3 years, All I want now is to forget her. Pero hindi ko mapigilang hindi siya ma-miss" he looked away

"Kaya nga I can pretend to be like her even just for today. This would be the last Ken, pagkatapos nito kalimutan mo na siya" pagpipilit ko pa sakanya. I don't know why I am doing this. Gusto ko lang namang mawala na yung lungkot at sakit na matagal na niyang dala-dala. Gusto kong lang ding maramdaman niyang muli ang pagmamahal sa kanya ni Pauline for the last time, pagkatapos nito gusto kong makalimutan na niya si Pauline para makawala na siya sa sakit ng kahapon.

He just stared at my eyes.

"What? Pumayag ka na, I am just helping you" sabi ko pa sakanya

"Okay, just promise me you will help me forget her pagkatapos nito" sagot niya at bigla akong hinalikan. And with that I closed my eyes.

Bakit may paghalik? Is this part of the pretending na?

I opened my eyes when our lips parted. I then stared at his eyes.

"Is that part of my pretending?" I asked him about the kiss.

"No" he answered while looking straight into my eyes, and with that my heart flutters. Namula ako at napaiwas ng tingin sakanya. Ang labo niya~

"S-so let's start, anong tawag niyo sa isa't-isa?" nauutal kong tanong sakanya.

"Babe" he answered

"Did she knows how to cook?"

"She always cook breakfast for me"

Awit. Olats. Wala akong panama kay Pauline. Parang gusto ko ng mag back out agad.

"Babe I can cook you scrambled eggs naman eh hehe~" sabi ko habang nagpapa-cute sakanya. To be honest kahit scrambled egg nga hindi ko magawa-gawa ng maayos eh hays.

"Silly! I can cook Nianne, stop trying so hard" natatawang ginulo niya ang buhok ko.

Aray ko ha! Stop trying so hard daw, pinapakita niya lang talagang wala akong panama kay Pauline eh hmp!

"Hindi nga ako ngayon si Nianne, KEN NAMAN EH!" pagmamaktol ko sakanya

"Pauline is nice, she doesn't shout at me ever since" he pinched my nose

I rolled my eyes at him, how could he? Pinapamukha talaga sa aking magka-ibang magka-iba kami ni Pauline.

"Ewan ko sayo!" bumangon ako at iniwan siya sa balcony. Narinig ko pang tumawa ang gago, bahala sa diyan! Nag-ayos ako sa banyo at bumaba na agad pagkatapos. I went straight to the kitchen to get some milk.

Habang nagtitimpla ako ng gatas sa counter ay narinig kong papalapit siya. I gasped when he immediately hugged me from behind. He then leaned his head on my shoulder.

"I'm sorry babe" he then kissed my cheek. Umiinit na naman ang pisngi ko, damn Felip! Alam na alam ang kahinaan ko!

"C-coffee?" I asked him

"Yes please" he answered, still hugging me from behind.

Pinagtimpla ko siya agad ng kape.

"Put some more sugar babe" sabi niya pa kaya agad ko naman siyang siniko sa tiyan. Natawa lang siya sa ginawa ko.

"Magkaka-diabetes ka naman niyan Ken! Dapat yung sakto lang" irita kong sabi sakanya

"Pauline doesn't complain when it comes to my coffee" nabitawan ko ang kutsarita dahil sa sinabi niya at hindi na nakapagsalita. Kailangan ko pa bang ituloy to?

"Oh edi sige, ikaw na mag lagay ng sugar" inis na sabi ko at kumawala sa yakap niya. Iniwan ko na naman siya sa kitchen at dumiretso sa sala. Naupo ako sa couch at sinimulan ng uminom sa gatas ko.

He went out of the kitchen and then seated beside me on the couch.

"Hindi mo na kailangang gawin to Nianne, I appreaciate that you are helping me but really, you don't have to do this" sabi niya agad pagka-upo niya

"Why? Kasi walang-wala akong panama kay Pauline? Is that it Ken?" hindi ko magawang tumingin sakanya. Why do I sound jealous? Tss

"No, It's not like that" sagot niya

"Then what?" this time nilingon ko na siya

"Look, stop comparing yourself to Pauline, you have your own way of making me happy and that's enough" napayuko ako dahil sa sinabi niya, is that true? Am I making him happy?

"Kaya wag ka na mag pretend na siya para lang mapasaya mo ako" dagdag niya pa

"I thought you missed her? Sabi mo pa nga kagabi gustong-gusto mo siyang makita. Kaya nga ito oh! magpe-pretend ako para man lang maramdaman mo yung pagmamahal niya for the last time" pag-e-explain ko sakanya. Bakit ko ba pinagpipilitan to?

"But you are not her Nianne, kahit anong pretend mo pa diyan hinding-hindi ka magiging siya"

And that hit me so hard~

"You don't get my point Ken!" may namumuo ng luha sa mga mata ko.

"And you don't also get my point Nianne! Please stop this nonsense!" galit na sabi niya at agad na iniwan ako sa couch.

Agad na nag unahang pumatak ang mga luha sa pisngi ko. I cannot believe this! Pinag-aawayan namin yung taong patay na. Oh yes ofcourse he will fight for it, mahal niya yon eh! Kahit patay na yon mahal na mahal niya pa rin yon! Putangina naman~

Bakit kasi pinilit-pilit ko pa! Hindi ko na rin maintindihan sarili ko. I just want him to forget pero ako tong tanga na pilit ng pilit sa kanya na mag pretend.

Okay sige kasalanan ko na nga!

Pero gusto ko lang namang tumulong, I want him out of the cage that was full of pain, sorrow and sadness. Gusto kong makawala na siya doon, the reason why I want to pretend as Pauline kasi nga gusto ko for the last time maramdaman niyang mahal siya nito. Gusto kong gawin lahat ng mga bagay na ginagawa ni Pauline para mapasaya siya kasi kung ako lang kulang eh. Alam kong kulang kasi wala nga akong panama kay Pauline. What the fuck! Ano ba kasing pinaglalaban ko?

Is that really my fucking reason or gusto ko lang mag pretend kasi gusto kong maramdaman kung paano magmahal ng totoo si Ken? Bullshit! Puro na lang gusto ko, gusto ko! Pano naman pala yung gusto niya?! You're so selfish Nianne!

Okay I'll stop this nonsense of mine.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~