Unseen Love (Complete)

Chapter three

Naze’s POV

Kahit masakit ang katawan ko, pilit parin akong bumangon. I just need to prepare a breakfast for him. Kinuha ko ang damit ko at sinuot ito. Pumunta ako saglit sa banyo para ayusin ang sarili. Pagkalabas ko, nahagilap ng mata ko ang cellphone niya sa side table. Umilaw iyon. Ayaw ko sanang paki alaman pero tila may nag udyok sakin na lapitan ito. Hindi ko pa ito hinahawakan ng makita ko ang notification na lumabas. It was a text message from beverly. His longtime girlfriend before we get marriage. "Love, I’m sorry about last night. I just can't go with you kasi may meeting ako with Mr. Dizon...." madami pa ang laman ng message pero di na mabasa. Ayaw ko nang basahin ng buo dahil una palang alam ko na. Kaya ba lasing at galit na galit kagabi dahil hindi siya sinipot ni beverly. And worst sakin niya ibinunton ang galit niya. Tiningnan ko siya na sobrang himbing ng tulog. Tiningnan ko ang wall clock and its already pass 5 in the morning. Bumaba na ako para magluto.

Maghahain na sana ako ng marinig ko ang pababang yabag mula sa hagdan. Lumabas ako ng kusina para tingnan kung sino yun. Its him. Naka suot na ng damit pang opisina.

"G-good morning" bati ko sa kanya. Dissapointed again dahil hindi man lang ako nilingon at patuloy ang pag aayus niya ng gamit sa table. "I- i prepare breakfast for you. Baka gus-gusto mo munang kumain." I said. But he just ignore me. Aalis na sana siya pero dali-dali kong hinawakan ang kamay niya pero ihinagis lang niya ito.

"Wag mo akong hahawakan. Oh, such a good fucker. Sino hah? Sino Naze? Alam mo, I don’t really understand my parents kung bakit nila ako ipinakasal sa babaeng kagaya mo! Ilang lalaki ang tinikman ka bago tayo ikinasal? Isa, dalawa? O sampo? Nakakadiri lang isipin na ipinakasal ako sa babaeng akala ng lahat karesperespeto!" Sinampal ko siya. Wala siyang alam sa mga sinasabi niya. Hindi niya alam ang lahat. Umiyak lang ako ng umiyak. Di ko mapigilan. Bakit ganito kasakit?

Tinalikuran niya ako at tuluyang umalis. Bumagsak ang katawan ko sa sahig. Pilit na niyayakap ang sarili...

Vin’s POV

"Ryle, hindi ko maintindihan! Galit ako kagabi, Okay. But did just I raped my wife? Binunton ko ang galit ko sa kanya." kausap ko ngayun si Ryle dito sa office. Kailangan kong maglabas ng galit! That women...

"Wait Vin, tono ba ya ng konsensiya or pagkadismaya. Naninibago ako sayo aa. When you talk about your wife dati kapag sinasaktan mo siya, halos tuwang tuwa ka pa. Pero ngayun bat parang may nag-iba?" may pagtataka sa mukha nito.

"Dude, she's... She's not a virgin like you know. And I just that so much disappointed dahil ipinakasal ako sa .....ganung babae."

"You know what. Maybe dahil sa unang boyfriend niya lang naman. Napaka judgmental mo naman vin kung sasabihin mong malandi ang asawa." Tiningnan ko si Ryle. He has a point. Wala nga naman talaga akong alam sa buhay ni Naze. Kilala ko lang ang Daddy niya at pinsan niyang si Ed. Haha, she's a slut. Patagong nakikipagkita maybe.

"She's a slut!" sabi ko nalang kay ryle na ikinagulat niya.

"Vin! How could you tell that to your wife? Eh halos pinagtitiisan ka ng tao. Kung tutuusin pwede ka niyang iwan. Kasuhan sa ginagawa mo. But she choose to stay with you. Hindi mo ba yun nakikita." pangaral niya.

“You know what, can you just leave… I call you para may mapagsabihan not to give sympathy to that women." Tumawa lang ito na parang hindi makapaniwala.

"Do you remember Vin? Hindi rin ikaw ang nakauna kay beverly. Pero kung husgahan mo ang asawa mo daig pa ang prostitute. Isa pa, kung ako lang ang asawa ni Naze, it's not a big deal kung ako ang nakauna o hindi. The most important there, she's willing to do everything just to make his husband happy"

"Wag mo ngang ikukumpara si beverly sa babaeng yun. Bev is different. Dahil kung hindi lang umeksena ang babaeng yun sa buhay namin, masaya sana kami ni bev ngayun." kasalanan ni Naze kung bakit nangyari ang lahat ng ito. Kaya mag tiis siya hanggat kaya niya sa mga pananakit ko. Serves her right. Wala akong paki alam kung sobra ko siyang nasasaktan. All want is she get out of my life at kusa siyang makikipaghiwalay.

Naze’s POV

Nandito ako ngayun sa book store. Dito lang ibinibigay lahat ng oras ko. Mahilig kasi ako sa libro kaya naisipan kong magtayo ng bookstore malapit ditto sa R.Q.V University kung saan ako nag aaral dati. Teacher din kasi dito ang kaibigan ko kaya tuwing luch time or vacant time niya dito siya tumatambay.

And speaking of friend, Jiro is here.
"Mabenta tong bookstore mo aa."

"Kaya nga ee. Nauubusan na din ng stock minsan." sagot ko dito habang inaayus ang mga librong nagkalat sa shelf.

"Andami ng branch ng store mo pero dito mo parin mas gustong pumunta." tinignan ko siya at ngumiti.

"Naalala mo nung college tayo, di ba sabi ko kung magiging teacher ka, ako ang magbebenta ng libro mo. Kaya dito lang ako hanggang maisipan mong bilhin lahat ng libro dito." tumawa naman ito ng malakas. Naglakad ako papunta sa mini office ng bookstore at sumunod naman siya. Uupo na sana ako ng may mapansin siya.

"Naze!" tawag niya sakin at lumapit. Hinawakan niya ang braso ko.
"Ouch!" inda ko nung hawakan nito ang braso ko.

"Anong nangyari dito? Bat may pasa ka?"  Jiro is one of my trusted at siya ang lalaking tagapagtanggol ko mula college. It’s just sad I can't love him back.

"Na-nadapa lang ako kanina sa hagdan. Wag kang mag alala." sagot ko dito at binawi ang kamay ko.

"Alam ko kapag nagsisinungaling ka naze. Tell me what happened." seryoso nitong sabi.

"Wala, nadapa lang talaga ako kanina. Wag kang mag-alala gagaling din yan." lumapit siya sakin at niyakap ako. Parang biglang nagkaroon ng comfort zone sa ginawa niya kaya biglang tumulo ang luha ko hanggang sa mapahagolgol nalang ako sa dibdib. Napayakap ako sa kanya ng mahigpit na tila nagsusumbong ang pahiwatig ng bawat hagolgol na lumalabas.

"Naze, I’m sorry... I’m sorry, I’m not there to protect you from him." this is Jiro. He would always be Jiro. Yung taong gusto akong protektahan pero di niya magawa dahil mas pinipili kong ipahamak ang sarili ko. Bumitaw ako sa yakap niya at pinunasan ang sariling luha.

"Jiro, it’s okay. Pinili ko to kaya lalabanan kong mag isa. I'll be fine. We’ll be fine."

----------------------------------------------

Pasado 10 pm na ng gabi pero wala parin siya. Siguro umuwi siya sa condo niya.
Naalimpungatang ako ng may
maramdaman akong kamay na nakayakap mula sa likuran ko.Nilingon ko yun. Si Vin. Umuwi siya kagabi?. At nakakapgtaka dahil ito ang unang beses na nakayakap siya sa akin. Napaiyak ako habang tinititigan siya. Ang gwapo niyang mukha. Ang mga mata niya. Unti unti kong hinawakan ang kilay niya pababa sa kanyang labi. Those kissable lips... Ngunit tila nagising ko ata siya kaya nag iwas ako ng tingin dahil baka magalit siya.

"Babe, did I wake you up?" tanong nito nang may paglalambing na tono. Nagulat ako sa inaasta niya. Nakakapanibago. Walang galit sa kanyang mukha. "Sorry babe, Tulog kana ulit." sabi nito at hinalikan ako sa labi.

Kringg...  Kring.....

Nagising ako sa tunog ng alarm clock. Agad akong bumangon at tiningnan kung nasa tabi ko ba talaga si vin kagabi. Nilingon ko ang tabi ko pero wala siya. Dali dali akong pumunta ng kusina nagbabakasakaling andun siya. Pero wala din pala. Dismayado akong lumabas ng kusina ng biglang makarinig ako ng kotseng paparating. Hindi ako naka alis agad sa kinatatayuan ko ng biglanng bumukas ang pinto ng bahay at pumasok doon si Vin. Kakauwi lang pala niya. Panaginip lang pala ang lahat.

"What are you looking at?" naiiritang tanong nito pagpasok niya.

"Sorry..." sabi ko dito. Tiningnan niya naman ako pataas pababa na tila tinatanong ang suot ko. Tiningnan ko ang sarili ko. Maayos naman hah.

"Hindi mo ba nareceive ang text ko at ganyan parin ang suot mo? I told you na may interview ako ngayun and you need to be there. Tapos ganyan ang suot mo?" galit nitong tugon sakin.

"Hin-hindi ko nabasa. Pasensiya na." sagot ko ulit dito at yumuko.

"And what are you waiting for? Ako magbibihis sayo? Damn it Naze, malelate na ako. I was expecting you susunduin nalang. You're not especial for me to wait. Bilisan mo." tumakbo ako paakyat ng kwarto para makapagbihis. Within 20 minutes bumaba na ako. Dumeretso ako ng kotse at nakita ko siyag naghihintay doon na tila bwisit na bwisit.

"Put your seat bealt." utos nito. Ang sweet niya talaga. Kahit seatbelt man lang sana. Di na nga ako pinagbuksan ng pinto.
Nakarating kami sa venue ng halos 15 minutes lamang na beyahe. Kulang nalang ata kasi paliparin niya ang kotse.