Konuşacaktık; konuşalacak çok şey vardı. Jaebum da artık bir şeyler anlatmaya istekli olduğuna göre başlayabilirdik sanırım.
"Anlat," dedim karşımda oturan adama.
Kahvesinden yudum alırken söylediğimle kirpiklerinin altından parlayan kahveleriyle bana baktı. Yudumunu alıp yutkunduğunda anlık gözlerim adem elmasına kaymış sonrasında tekrar parıl parıl parlayan gözlere çıkmıştı. Işık yüzüne vurduğundandı o parlaklığı..
"Öyle anlat deyince gerildim."
"Ben demesem başlayacak gibi durmuyorsun."
"Konuşmak için geldik?"
"Evet, aynen öyle. O yüzden bir yerden başlasan iyi olur."
Konuşmasına fırsat vermeden elimi kaldırıp onu göstermiş ve "bir derdi olan sensin çünkü," demiştim kalkan kaşlarım eşliğinde.
Kaşları çatıldığında elimi indirdim.
"Anlatıcam." Tepki vermeden yüzüne bakmaya devam ettim. Oturduğu yerde dikleşip masadayken gözleri konuşmaya başladı.
"Senden önce yaşadığım ilişkilerimde hep karşımdaki insan fazla rahattı. Onlara bir şeyi söylemem yeterli oluyordu, sorgulamıyorlardı fazlaca; 'İşim var,' demem yeterliydi. Ben buna alıştım ve hep böyle davrandım." Kaşlarım çatıldıkça o gözlerini gözlerimde hiç tutamamaya başladı.
"Öyle olmasa bile sıkıntılarımı birileri ile paylaşmaya alışkın değilim ben. Canım mı sıkılır? O akşam keserim iletişimi ve kendimle baş başa kalırım. Üzülürüm, evet ama sabah kalktığımda duygularımı o akşamda bırakırım. Birilerine anlatarak kendimi iyileştirmeye değil, kendi kendine iyileşmeye alışan bir insanım ben."
Bir süre sustu, ara verdi. Sözünü kesmiyordum. Cümlesi bittiğinde benim de söyleyeceklerim var elbette.
"Dediğim gibi önceki ilişkilerimde böyle olunca alışmış olduğum durumdan vazgeçemedim. Ben sandım ki.." dayanamayıp böldüm.
"Sen sandın ki Jackson da diğerleri gibi beni umursamaz?" Acı ama gerçek sevgilim; o sevgili dediklerin sana gram değer vermemiş.
"Hayır, tam böyle de değil aslında. Olan bu durum bana normal geliyordu sadece."
"Sana normal gelen bu durumsa eğer neden bana bu kadar önem veriyorsun? Anormal değil miydi senin gözünde bu tavırlar?"
Köşeye sıkıştığını bakışlarında anladığımda sustu bir süre.
"Normal gelenin seninle yaşadığım ilişkide, sana verdiğim değerle, aslında normal olmadığını geç anlamış olabilirim, haklısın."
Tek nefeste diyebileceğim bir hızla kurduğu cümle kafamda anlamlandığında tebessüm etmemek için yanağımı ısırmak zorunda kalmıştım.
"Yani diyorsun ki onların da bana değer vermediği gibi ben de onlara vermiyordum."
"Evet, öyle."
"Jaebum bunları yaşarken de farkında olduğunu düşünüyorum. Sadece işine geldiği gibi devam ettirilmiş ilişkiler yaşamışsın anladığım kadarıyla. O zaman normal olanın farkında olarak da bu ilişkileri yaşamış olmalısın."
Sustu ama ben cevabımın olumlu olduğunu anlamıştım.
"Bence aslında başından beri farkındaydın yanlış yaptığının. Sadece ilişki değil de sıkıntılarını kendi başına aşmaya alıştığın için yaptın bunu. Açıklamak yerine kolaya kaçtın, bir nevi de kendini kandırmışsın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Klasik Siyah & jackbeom
FanfictionKitap kokusunun hakim olduğu rafların arasında dolaşan siyah bir gölge. Ön yargılarımızı yıkmaya hazır mıyız?