W rytmie namiętności, Tom 1 ~ ZAKOŃCZONA

ROZDZIAŁ XXV

With these hungry eyes
One look at you and I can't disguise
I've got hungry eyes
I feel the magic between you and I

Przed restauracją Cipiri 19.

Chwila przed 20.

Dziewczyny zbliżają się pewnym krokiem do restauracji. Zauważają, że jest tam tłum ludzi. Mają nadzieje, że uda im się szybko dostać do środka.

- Jesteśmy! – odpowiada Ida, patrząc na GPS w telefonie. Iza przygląda się miejscu. Docenia, że Ida wybrała bardzo przytulną restaurację, nieopodal hotelu. Siostry wchodzą do środka. Przy wejściu przyglądają się miejscu, w trakcie oczekiwania na kelnera. Po chwili uśmiechnięty mężczyzna podchodzi do dziewczyn i w języku angielskim, pyta, w czym może im pomóc.

- Mamy tutaj rezerwację dla czterech osób. – Ida odpowiada po angielsku, uśmiechając się do niego grzecznie.

Iza patrzy na siostrę w zdziwieniu. Miały zjeść kolacje we dwójkę, ale widać, że Ida znowu ma inne plany co do powitalnej kolacji. Domyśla się kogo zaprosiła do wspólnego biesiadowania. Postanawia ugryźć się w język i nie wszczynać kolejnej sprzeczki, w końcu mogła się tego spodziewać.

- Już chwileczkę. – odpowiada kelner, spoglądając na tablet. - Na nazwisko Berutii? – pyta po chwili.

- Tak. - mówi po angielsku Ida.

- Serdecznie Panie, zapraszam. Panowie już czekają. – mówi kelner prowadząc je do stolika, przy którym siedzą Matteo i Thomas. Kiedy podchodzą, kelner wskazuje im miejsca, następnie kładzie na stoliku menu i odchodzi, aby mogły się z nimi przywitać.

- Witam Was! - mówi Thomas, przytulając się do Idy oraz całując ją w usta. Matteo w międzyczasie podchodzi do Izy. Dziewczyna nie wie jak się zachować. Chciałaby uniknąć tej sytuacji, ale wie, że Monteneiro ma nad nią przewagę, więc pozwala tylko na delikatny pocałunek w policzek. We Włoszech takie powitania są całkiem normalne, ale na samą myśl, że ma to zrobić, panikuje.

- Cieszę, się że Cię widzę. – Matteo szepcze jej do ucha, przez co Izę przechodzi lekki dreszcz. Nie może pozbierać się po jego słowach. Mężczyźni odsuwają im krzesła i gdy wszyscy siadają, zjawia się kelner, który jest gotowy by przyjąć ich zamówienie.

Zapada cisza. Każdy w skupieniu próbuje wybrać coś dla siebie. Iza nadal nie wie, co myśleć o słowach Matteo. Trzyma przed sobą menu, które jest napisane po włosku. Dzięki temu, że zna ten język, potrafi odczytać co jest w ofercie. Widzi jakieś dania, ale sama nie wie na co się zdecydować. Patrzy na siostrę, która siedzi i marszczy czoło. Ida oprócz pizzy i spaghetti, widzi potrawy, których nie miała jeszcze okazji spróbować. Iza czuje, na sobie wzrok Matteo, kiedy powoli odchyla menu, odkrywa, że on uważnie jej się przygląda. Jego oczy wskazują na to, że jest spragniony i prawie pożera ją wzrokiem. Dziewczyna stara się zachować zimną krew i z powrotem kieruje wzrok na Idę. Mężczyźni widzą, że Panie nie mogą się zdecydować. Matteo spogląda na przyjaciela, który stara się ukryć swój uśmiech. Odkłada swoją kartę na stół i proponuje:

- Dziewczyny, jeśli nie wiecie co zamówić, mogę Wam coś zaproponować, oczywiście jeśli nie macie nic przeciwko..

Iza wraz z Idą patrzą na siebie i po chwili przystają na tą propozycję. Matteo zamawia po włosku przystawki, danie główne i deser. Nie mówi dziewczynom, co wybrał. Ma tylko głęboką nadzieje, że im posmakuje. Zamawia także wino z dobrej włoskiej winnicy, którą bardzo dobrze zna. Zaczyna rozmowę, pytając dziewczyny o to, jakim cudem znalazły się we Włoszech oraz o plany związane z wakacjami w Rzymie. Siostry informują, że podróż do Woch, to prezent od rodziców za zdane egzaminy i przyznają, że chciałaby poznać jakieś inne atrakcje we Włoszech, nie tylko te w Rzymie. Thomas proponuje idealne rozwiązanie, które może przypaść każdemu do gustu: