ေအးစိမ့္ေနေသာ ေျမေအာက္ခန္းထဲတြင္ ေအာက္သိုးသိုးအနံ့တစ္မ်ိဳး နံေစာ္ေနသည္။ နံရံမ်ားတြင္ စိုစြတ္မႈေၾကာင့္ ရႊံေရစက္မ်ား စီးက်ေနကာ ၾကမ္းျပင္ေအာက္နားမွာ ေရတြင္အိုင္ေနသည္။ မီးပုံငယ္မွ ေရစိုထင္းမ်ားသည္ အေရာင္မလင္းေသာ မီးေတာက္ျပာမ်ားႏွင့္ မီးခိုးေငြ႕မ်ားကိုသာ အူ ထြက္ေနေစသည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ အ၀တ္စုတ္မ်ား ပုံခ်ထားသည္လား ထင္ရေအာင္ ကေလးငယ္မ်ား စုျပဳံေနသည္။ ညစ္ပတ္ေပေရေနေသာ အ၀တ္အစားမ်ားသည္ လုံျခဳံမႈမရွိသလို အစားအေသာက္ ၀လင္စြာမစားထားရေသာ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ ပါးရိုးမ်ား ေငါထြက္ေနသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ျပည္မ်ား၊ ေသြးမ်ား စိမ့္ထြက္ေနသည္။ ယင္မည္းႀကီးမ်ား ျခင္ေကာင္မ်ားသည္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားနား ရစ္၀ဲပ်ံသန္းေနသည္။
အဟြတ္ ဟြတ္..
အဟြတ္ ဟြတ္
အရိုးစုသဖြယ္ ပိန္လွီေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ထံမွ ေခ်ာင္းဆိုးသံထြက္ေပၚလာသည္။ အင္အားမရွိေသာ ေခ်ာင္းဆိုးသံသည္ ေမာပန္း ေဖ်ာ့ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကေလး၏ ေဘးနားတြင္ရွိ ေကာင္ေလး၏ မ်က္လုံးမ်ား ဖ်တ္ခနဲ ပြင့္လာသည္။ ေခ်ာင္းဆိုးေနေသာ ကေလးငယ္၏ ပခုံးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေလသံႏွင့္ အသိေပးသည္။
"အသံမထြက္နဲ႔။"
အဟြတ္ ဟြတ္ အဟြတ္
ကေလးငယ္သည္ ေခါင္းညိတ္ေသာ္လည္း ေခ်ာင္းဆိုးသံက မေပ်ာက္။
"မင္းေသခ်င္ေနလား။ အသံမထြက္နဲ႔။"
ေကာင္ေလးသည္ ကေလးငယ္၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္လႈပ္သည္။ ေခ်ာင္းဆိုးသံသည္ မေပ်ာက္။ ေကာင္ေလးသည္ ရိုင္းစိုင္းစြာ ဆဲဆိုလိုက္သည္။ ကေလးငယ္၏ ေခါင္းကို ဆြဲယူကာ ရင္ခြင္မွာအပ္သည္။ ေခါင္းကိုအတင္းဖိထားသည္။
ဟြတ္ ဟြတ္..
ေခ်ာင္းဆိုးသံသည္ မက်ယ္ေလာင္ေတာ့။ ေျမေအာက္ခန္းေပါက္၀တြင္ လူရိပ္ထင္လာသည္။ မုတ္ဆိတ္ေမႊးပရဗ်စ္ႏွင့္ ညစ္ေပေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးသည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္။ ႀကီးမားေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းႀကီးသည္ တြဲက်ေနသည္။ ေခါင္းကိုဖိခံထားရေသာ ကေလးငယ္သည္ အသက္ရႉမ၀ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ႐ုန္းသည္။ ေကာင္ေလးက အလႊတ္မေပး။ အင္အားခ်င္းမမၽွေသာေၾကာင့္ ႐ုန္းထြက္မရေသာ္လည္း လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ အေပါက္၀မွ လူႀကီး၏ မ်က္လုံးမ်ား ေမွးသြားသည္။
YOU ARE READING
HEXAGON
Science Fictionရတယ်။ ကမ္ဘာပျက်တာ သိပ်အရေးမကြီးဘူး။ ငါရှိတယ်။ ငါက မင်းရဲ့ကမ္ဘာ။
