ရဲတိုက္ႀကီးကို ႀကီးမားေသာ ေက်ာက္တုံးႀကီးမ်ားဆင့္ကာ တည္ေဆာက္ထားသည္။ နံရံအေပၚပိုင္းနားစီမွ ေသးငယ္ေသာ ေလ၀င္ေပါက္မ်ားမွလြဲလၽွင္ ျပတင္းေပါက္မရွိ။ ထိုေလ၀င္ေပါက္မွ ျဖာက်ေနေသာ အလင္းေရာင္သာရွိသည္။ အလ်ားရွည္ေသာ ေက်ာက္သားစားပြဲႀကီး ခန္းမအလယ္မွာ တည္ရွိၿပီး ထိုင္ခုံေျခာက္ခုံကို ပတ္ခ်ာလည္ ခ်ထားသည္။
နႏၵႏွင့္ စိတၱသည္ အေငြ႕တေထာင္းထာင္း ထ ေနေသာ ပန္းကန္မ်ားကို သယ္လာသည္။ မီးဖိုထဲမွာ ေတြ႕တာကို ခ်က္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပဲဟင္းပန္းကန္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ အျခားအစားအစာမ်ား ရွိေသာ္လည္း မထိရဲ။ သူတို႔ မျမင္ဖူးေသာ ဟင္းလ်ာမ်ားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မခ်က္ရဲဘဲ ရင္းႏွီးေနေသာ ပဲဟင္းကိုသာ ခ်က္သည္။ ဂ်ဳံမႈန႔္မ်ားကို အိတ္လိုက္ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ေပါင္မုန႔္ဖုတ္တတ္ေနသည့္ နႏၵအတြက္ အခက္အခဲမရွိ။
"ဟူး.. ရၿပီ။ သြားေခၚေတာ့ စိတၱ"
စိတၱသည္ ၾကားဟန္မတူ ေရသန႔္ပုလင္းကို ပိုက္ေပြ႕ထားရာမွ ပါး မွာကပ္သည္။ ေရေအးေငြ႕မ်ားကို တမ္းတမ္းတတရွိေနခ်ိန္မွာ နႏၵမွ ကတုံးကို ေဒါင္ ခနဲ ေခါက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အရသာ ပ်က္သြားသည္။
"နာတယ္ဟ"
"ေရပုလင္းက မင္းရည္းစားလား"
"ေအးေနတာပဲ"
"သြားေခၚပါဆို"
"ဟာ... ဧက က မေခၚနဲ႔ မွာထားတယ္ေလ။ သူ ဆာရင္ လာလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ့ေျမေအာက္ခန္းႀကီးနား ငါ မသြားရဲပါဘူး။ ဘာသံေတြမွန္းမသိ၊ ဘာနံ့ေတြမွန္းမသိ။ မူးလိုက္တာ"
"ဒါဆို က်န္တဲ့လူေတြ သြားေခၚ"
"ဘာဆိုင္လဲ။ ခ်က္ေပးတာ လြန္လွၿပီ။ သူတို႔ဘာသာ စားခ်င္လာစား၊ မစားခ်င္ေန"
ေရပုလင္းကို စားပြဲလယ္မွာ မေက်မနပ္ ေဆာင့္ခ်သည္။ ေရာက္လာကတည္းက ဧက သည္ ေျမေအာက္ခန္းထဲ ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလို ဒီပ သည္ လက္နက္မ်ားရွိရာ အခန္းထဲမွ မထြက္ေတာ့။ အဂၢသည္ စာၾကည့္တိုက္ႏွင့္တူေသာ အခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားသည္။ ထိုအခန္းထဲတြင္ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားရွိသလို နည္းပညာစာအုပ္မ်ားလည္းရွိသည္။ အတၱသည္ ၿခံထဲမွာ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က မဆီမဆိုင္ အားလုံးအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေနရသည္ကို မေက်နပ္ေသာ္လည္း နႏၵ အမိန႔္ေၾကာင့္ မျငင္းနိုင္ခဲ့။ ယခု စားေသာက္ဖို႔ အားလုံးအဆင္သင့္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သြားေခၚရဦးမည္ဆိုတာကိုေတာ့ လက္မခံနိုင္။
YOU ARE READING
HEXAGON
Science Fictionရတယ်။ ကမ္ဘာပျက်တာ သိပ်အရေးမကြီးဘူး။ ငါရှိတယ်။ ငါက မင်းရဲ့ကမ္ဘာ။
