The Inevitable Call of Love | ✓

Chapter 26

Kasunod namin ang pamilya ni Kaius papasok. Wala akong imik, I was so scared that even to utter is hard for me.

Maingat akong ibinaba ni Kaius sa kama. He covered my body with blanket. Nang maayos na ang aking pwesto ay saka ko lamang natapunan ng tingin si Tita Agnes na alalang-alala sa akin habang nakayakap sa asawa. Tito is holding Zhara and hugging Tita Agnes.

"Ano bang nangyari? Do you have any problem, Chane?" tanong ni Tita.

Hindi ko magawang umiling o kahit ang tumango. I was just looking at her.

"I think it's best if we leave her here for the meantime, Hon." mahinang sabi ni Tito.

Agad namang sumang-ayon si Tita Agnes at lumabas na sila sa kwarto ko kasama si Zhara.

Naalala ko na naman. I was so frightened when I saw Harrison's face, para sa akin ay sobrang totoo ito.

Kung hindi lamang si nagsalita si Tito ay baka akalain kong binalikan at hinanap niya ako.

Kaius was about to stand and leave as well nang hawakan ko ang kaniyang kamay upang pigilan siya.

"C-Can you stay here?" I stopped him and hold his hands.

Gumuhit ang gulat sa kaniyang mukha, mukhang hindi inaasahan na hihilingin ko sa kaniya iyon. Ganoon pa man ay dahan-dahan siyang umupo muli sa tabi ko. Nakayuko lamang siya habang nakatingin sa aking kamay na nakahawak sa kaniya.

"I'm sorry. I didn't know that would trigger your trauma." mahina nitong sabi.

Iniangat ko ang kaniyang baba. "Wala kang kahit anong kasalanan sa kung ano mang nangyari ngayon."

He shook his head, tinututulan ang aking sinabi. "Tama ka. I shouldn't've kissed you without your permission." his voice cracked. "I'm really sorry, Buwan..."

He cried like a baby. He was trying to wipe his tears, but it won't stop kaya naman pinilit ko ng umupo. Ramdam ko ang kaba niya kanina nang makita ako sa ganooong sitwasyon.

I reached for his hands, and he continues to sob. "Kaius, wala kang kasalanan. It was his fault, and i owe you a lot dahil sa pagliligtas mo sa akin noon." sagot ko. "And I felt my trauma was triggered earlier but that doesn't sum up everything. You helped me a lot, and I owe you a lot kaya wala ka dapat ipag-alala."

Hindi pa rin siya natigil. It takes me some time para mapatahan siya kakaiyak, he felt so guilty.

"Kaya ko na rito, you can go now. Andiyan ang kapatid mo, play with her." sambit ko.

Nakayuko itong umiling. "I don't want to."

"Kaius naman. Okay na ako."

"And I'm not." mapilit nitong sagot.

Bumuntong-hininga ako, hindi ko na ata talaga siya mapipilit na bumaba. Pakiramdam ko ay ayos naman na ako, o sadyang minsan ay pinipilit ko lamang maging maayos? Hindi ko na alam.

Later on, I found myself kissing him. It was gentle, punong-puno ng pagmamahal. Ramdam ko ang gulat niya in between our kisses. It was a soft and gentle kiss at first ngunit habang tumataggal ay nagiging mapusok ito.

And in one just snap, we did it. He took my virginity!

Ano bang pumasok sa isip ko? Matapos naming gawin iyon ay naiwan ako sa kama dahil mabilis siyang nagbihis. He cleaned me up at saka binihisan. Hindi niya ako hinayaan na mag-alaga sa sarili ko na mag-isa. 

Nang magtanghali na ay hirap na hirap akong maglakad pababa. Ang sakit pala!

"Do you want me to carry you?" malambing na tanong ni Kaius at hinalikan ang aking pisngi.