The Inevitable Call of Love | ✓

Chapter 40

Dinama ko ang malamig na simoy ng hangin. Maging ang aking saya at buhok ay umalon na tila sumasabay sa pag-ihip nito.

I leaned closer to Kaius who was standing beside me.

Huminga ako nang malalim. "Hi, Ma! It's been 5 years and i still miss you." sambit ko. "Mahirap tanggapin pero araw-araw kong kinakaya dahil sa lalaking katabi ko at sa apo mo. Sayang lang at hindi mo kami nakita nang buo."

Kaius tightened his hold on my waist. Nararamdaman niya ang tensyon sa aking boses.

"Attend ka sa kasal ko ha..." dahan-dahan akong bumaba upang ilagay sa kaniyang puntod ang invitation namin.

Yes. Kahit ako ay hindi makapaniwalang dadating kami ni Kaius sa ganitong punto. We will be getting married.

After all that had happened, it's still unbelievable. Parang napadilim noon kung iisipin pero ano pa ba 'di ba? Palaging kakayanin.

"Tatanggapin kita sa kasal ko kahit isang paro-paro ka pa o ipis, basta pumunta ka lang."

Muli akong tumayo. Nagkatinginan kami ni Kaius na agad namang ngumiti sa akin. Hindi na nawala ang peklat sa kaniyang mata at hindi na rin niya ito ikinakahiya. Minamahal niya na ito.

Kahit si Francia ay gustong-gusto ito. Hindi ko nga lang kinaya nang sabihin niya na maghahanap daw siya ng crush na may ganoong peklat sa mata ng Daddy niya.

"I will take care of your daughter, Tita Gretchen." sambit nito. "Mamahalin ko po sila ng anak namin ng higit pa sa sarili ko."

I hugged him. Hindi ko pa rin inaakala na sa ganitong paraan namin iimbitahan si Mama.

"She may be hard but she's worth it."

Nanubig ang aking mga mata sa sinabing iyon ni Kaius. Haplos iyon sa aking puso, hearing those kinds of words from someone i admire a lot is a different kind of joy. Nakakalambot ng puso.

"I hope you're in peace up there. Palagi mo kaming gagabayan, Ma." I smiled.

Sandali pa kaming nanatili roon bago napagpasyahan na bumalik na sa boutique kung saan gaganapin ang last fitting ko.

"Hindi ka pwedeng pumasok." sambit ko habang papunta kami.

Napabaling sa akin si Kaius na salubong ang kilay. "Why?"

"Surprise dapat ang gown ko! You should see me sa wedding na."

"May ganoon ba?"

"Oo. That's for long-lasting relationship, Love."

He rolled his eyes at me making my jaw dropped. "You really believe that, Baby?"

Mahina ko itong kiniliti. "Aba! Saan mo naman natututunan ang pairap-irap mong iyan?"

"Sayo!" akusa nito. "You wouldn't let me kasi na samahan ka sa loob, i want to see you!" pilit nito.

"Hindi nga pwede."

"Kung maghihiwalay, maghihiwalay. Isisisi pa sa damit na nakita ng asawa bago ikasal."

Napahalakhak na lamang ako habang patuloy ang pangungumbinsi niya sa akin hanggang umaga ngunit hindi pa rin ako pumayag.

"I will politely wait for you here. Go na, misis ko."

I was about to go inside ngunit muli akong tumakbo papalapit sa kaniya upang patakan ng halik ang kaniyang labi.

He pressed my lips more against him as if he was waiting for that moment a long time ago.

"Tsansing ka talaga!"