TRY . jinlia

005

[ CHOI LIA'S ]

Nagbubulungan ang mga estudyanteng nadaraanan namin. They were all looking down at their phones so I was certain that it was the kiss they were all talking about.

Hindi ko alam kung bakit ganito nalang ang kaba ko. Siguro'y dahil involve ako kahit papaano.

Pagdating sa may pinto ng classroom nina Aecha ay agad kong hinanap ang babaeng may kulay asul na buhok. I heard Yeji was crying in their room kaya agad dumiretso do'n si Sojin.

Nang hindi ko makita si Ryujin ay nag-aalala akong hinarap si Aecha. She looked stunned when she saw me pero hindi ko na inintindi iyon. I ran and tried looking for her. Sa canteen, rooftop, sa gym, sa garden, pero hindi ko siya nakita. I sighed hopelessly.

But then I remember that I forgot one last place. Sa dance room. Agad kong tinakbo ang daan papunta do'n. Hinihingal akong huminto nang makarating do'n. I sighed in relief when I heard a mellow music blasting on the speakers inside.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto. Akala ko makikita ko siyang sumasayaw. Ngunit nakita ko siyang nakahiga sa gitna ng studio, hinihingal din. Mukhang katatapos lang sumayaw.

Nakapasok na ako't lahat-lahat, hindi pa rin siya umiimik. I faked a cough. That's when she moved her head to see me.

I was expecting her to be shocked but I saw nothing on her face. I looked down when I got no reaction from her.

Dalawang kanta na ang natapos pero hindi pa rin siya umiimik. I bit my lower lip before finally walking towards where she was laying down. Hindi niya pa rin ako tinignan. She was staring at the ceiling, emotionless.

Umupo ako sa tabi niya. "Why aren't you dancing?" tanong ko.

"Why are you here?" walang emosyong tanong niya pabalik.

I gulped because of her question and how emotionless it was. "Wala lang. I wanted to check on you," mahinang sagot ko.

I sensed a smirk from her. "Check on me? I'm just a stranger," sagot niya.

I bit my lower lip. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Tama siya. Bakit nga ba ako nandito? I'm not even sure if we were friends already. Bakit nga ba...

I shrugged. "Bawal na ba maging mabait?" I mocked her.

At dahil nasa harapan namin ang malaking salamin, nakita kong nangiti siya dahil do'n. "Seryoso nga, bakit nandito ka?" mas magaan na ang boses na tanong nito.

Ngumiti ako. "I wanted to check on you because you're my friend," sagot ko. "Hindi ako nandito para mangalap ng tsismis. I really don't even care about it. Nandito ako para samahan ka."

Nakita ko ulit ang pagngiti niya. "Talaga?"

"Oo nga. Bakit ba tanong ka ng tanong?" I mocked her again reason why her smile grew wider.

Hindi ko na siya narinig na sumagot kaya naman nahiga rin ako tulad ng ginagawa niya ngayon. I lied beside her comfortably. Nakatulong ang tugtog para hindi ako kabahan. I wanted to be with her so be it.

Maya-maya pa ay wala sa sarili akong sumabay sa kanta nang matantong pamilyar 'yon. Bigay todo ako kahit na ba nakahiga. I came back to reality when I heard multiple claps coming from Ryujin. Doon ko lang din napagtantong kasama ko nga pala siya.