Kadir her zamanki gibi erken başladı güne. Gökyüzüne aydınlığın vurduğu ilk saatlerde açtı gözlerini. Araba koltuğunda uyuyordu, üzerinde siyah bir takım ceketiyle. Yanında da en son sigara almaya gittiğini hatırladığı beden...
Doğruldu yavaşça. Genç adamın onu niye uyandırmayıp da buraya getirdiğini anlayamadı. Eline aldığı ceketi özenle astı başucundaki askıya. Önder'i uyandırmamak için ağır hareketlerle indi arabadan. Mahallesinin yolunu tuttu.
Yürüken bir yandan da, dünden beri kapalı olan telefonunu açıyordu. Onlarca gelen arama ve mesaj vardı. Aramaların bir kısmı Fatih'e, geri kalan her şey Reyhan'a aitti. Mesajlarını açtı ve üstün körü okudu kızın öfkesini.
Ne yaptın sen abi niye Hasan amcayı dövdün?
12.32
Fatih abi çıkaracağım bir şekilde dedi.
17.06
Abi çıktığını söylediler. Eve gel lütfen. Annemle Babam çok meraklandı.
20.54
Yarın sabah okula gitmeyip oto yıkamanın orada seni bekleyeceğim. Gelene kadar.
02.14
Kadir anlam veremedi genç kızın bu evhamına. Eve ilk gitmeyişi değildi bu zira. Evet, belki ilk vukuatıydı. Fakat Reyhan böyle şeyler hakkında doğrudan onunla konuşmak isteyecek bir kız değildi. Umursadığı şeyin bu olduğunu düşünmüyordu o yüzden. Reyhan'a cevap bile yazmadan çıktı onun mesajlarından. Fatih'i de geri aramadı. Bir mesaj gönderdi, bambaşka bir isme. Onca curcunanın arasında kendinden haber verdiği ilk kişi, gece boyunca yanında olan Önder oldu yine.
•
•
•
Otoyıkamanın karşısındaki bir kaldırıma oturmuş Reyhan, abisini gördü sokağın başında. Fatih onu içeri çağırsa da girmemiş, beklemek için oturduğu yeri uygun görmüştü. Çünkü az çok abisinin artık orada çalışmayacağını biliyordu. Kadir kardeşiyle göz göze gelince burnundan soludu. Cidden saatlerdir bekliyor olmalıydı. Hava soğuktu ve genç kızın üzerinde yalnızca ince, penye bir ceket vardı.
Hızla yolu yarıladı genç oğlan.
Reyhan da koştur koştur abisinin yanına yaklaştı. Ortada buluştuklarında, Kadir kardeşinin giymiş olduğu okul formasını ve sırtındaki çantayı farketti. Belli ki okula gidecekti. Genç kız konuşmaya başlamak için tam ağzını açacaktı ki, Kadir buna engel oldu.
"Bekle iki dakika. Ecevit abinin yanına uğramam lazım." Dedi aceleyle. Reyhanı arkasında bırakıp otoyıkamaya doğru istikamet aldı.
"Abi!" diye bağırdı genç kız arkasından.
Kadir yüksek sesle dediğini tekrarlamaktan başka bir şey yapmadı.
"Bekle Reyhan!"
Olayın ne olduğunu bilmiyordu ama oluşmasından korktuğu bir gerginlik yüzünden paniğe kapılmıştı genç kız. Ne yapacağını bilemeyip kararsız adımlarla abisini takip etti. Sonra vazgeçip yine bir köşeye oturdu. Keşke başka bir yerde bekleseydim, dedi kendi kendine. Bilmiyordu ki, o burada olmasa bile Kadir'in ilk işi hakkını almak üzere buraya gelmek olacaktı.
Sarışın beden, davetsiz bir misafir gibi girdi iki gün öncesine kadar çalışanı olduğu yere. Fatih araba yıkıyordu. Kadir'i görür görmez elindeki işi bıraktı. Yanına gitmek istedi fakat arkadaşının hışımla patronun ofisine doğru yürüdüğünü görünce, o da Reyhan gibi duraksadı. Kadir onu görmemişti bile. Önünden geçip gittiği Necati'yi de aynı şekilde...
