Narzeczona Bossa - [Zakończona.]

Rozdział 22.2

Rozdział 22.2 "Dzwońcie po pogotowie!"

Liczba słów: 4027

No dobra, dzięki Bogu cała sytuacja jest już opanowana! Choć znowu może wystąpić problem, jakim jest zbicie całego tekstu w jedną kupę, więc jak tylko to opublikuję, szybko porozdzielam i zaaktualizuję. Naprawdę nie wiem, czemu tak się dzieje!

Do tego ostrzegam, że w rozdziale znajdują się sceny seksualne i nie jestem pewna, jak zostaną one odebrane. Zazwyczaj unikam pisania czegoś, czego sama nie przeżyłam, lub o czym nie czytałam w jakimś dobrej klasy podręczniku, no ale cóż. W końcu musiała nastąpić ta wiekopomna chwila!

Enjoy!

***

Dopięcie całej imprezy na ostatni guzik zajęło kilka pełnych nerwów dni. Choć była zaplanowana na szesnastego maja, mieliśmy już wszystko gotowe trzynastego. Włącznie z piętnastoma awaryjnymi planami.

W końcu nie chodziło tylko przygotowanie przyjęcia urodzinowego dla całej szkoły, a głównie o zastawienie pułapki na szpiega.

Cały nasz dom został przeszukany i, dzięki Bogu, Rosjanie ewidentnie byli na tyle głupi, by nie zostawić za sobą żadnych śladów. No, poza dziurą w ścianie, która szybko została jednak załatana.

Wszyscy domownicy jednak powariowali. Wszędzie się spieszyli, chodzili i posyłali sobie dziwne spojrzenia, a ja byłam wykluczona praktycznie ze wszystkiego. Skupiłam się więc głównie na treningach.

Nawet jak skończyliśmy jeść kolację, po oficjalnych życzeniach urodzinowych i wręczeniu prezentów, nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że coś się w powietrzu kroiło.

- Kochanie, mogłabyś mi przynieść jakąś ze swoich książek do poczytania? – spytała mnie mama, uśmiechając się słodko. – Ostatnio mi się strasznie nudzi. Tylko jakąś fajną, może być o mafii!

A to była już kwintesencja tego dziwnego zachowania.

Mama była prawnikiem. Jej nigdy się nie nudziło. Do tego ostatnie kilka dni było szalonych. A jako że dzisiaj były nasze urodziny, to trochę oczekiwałam, że spędzimy je razem... a nie że będzie czytać książkę.

Choć, może przesadzałam.

Każdy z nas potrzebował chwili wytchnienia po ostatnich wydarzeniach.

Zwłaszcza Ryan, który nie odpuszczał sobie pracy w najmniejszym stopniu. Nawet dzisiaj, spędził ze mną kilka godzin rankiem, po czym przeprosił i udał się z tatą i Andym załatwiać sprawy Fedelty.

- Jasne, mamma – powiedziałam, wzruszając ramionami.

Zignorowałam ich porozumiewawcze spojrzenia i poszłam na górę, zastanawiając się po drodze, którą książkę zamierzałam jej dać.

Nie przeszkadzałoby jej to, że miały one w znacznej większości sceny dla dorosłych. Poszła ze mną tydzień temu do ginekologa, by mi przepisać tabletki antykoncepcyjne, więc teraz już nic jej by nie zdziwiło.

Otworzyłam drzwi do swojej sypialni i od razu uderzyło we mnie ciepłe światło, którego się w zupełności nie spodziewałam.

Oniemiałam.

Byłam w czystym szoku i nie do końca wiedziałam, co mogłam teraz powiedzieć.

Cały mój pokój wypełniony był świeczkami i płatkami róż.

No cóż, byłam tanią romantyczką, więc takie gesty zdecydowanie mnie przekonywały. Wszystkie żaluzje były zasłonięte, choć okna uchylone, co prawdopodobnie było konieczne przy takiej ilości zapalonych świeczek.