The Wicked Liar 1: The Lying Formula [PUBLISHED BY POP FICTION]

Lie #41: Camping

Well, Christmas didnt turned out as what I expected. Sa sobrang pagkabigla ko sa mga pangyayari, I barely had time para makapagreact dahil sobrang bilis talaga!

Imagine, yung dalawa kong tito sumali sa isang raffle without thinking kung mananalo ba sila o hindi. Party yun sa pinagtatrabahuhan nila at bilang part ng year end party, nagkaroon nga ng raffle para sa mga empleyado.

Yung sugar company na pinagtatrabahuhan nila is one of the biggest and stable business dito sa Quezon. And for the past few months grabe ang kinita - so much to the employees' surprise na bigatin ang mga premyo sa raffle.

Sa iba, ang 32 inches na LED TV probably ay ang grand prize na. Pero sa kanila consolation lang yun. So yeah, you can think on na kung gaano nga ka bongga ang mga premyo.

Fast forward. Sabi nga nila dumarating ang swerte sa mga taong hindi nage expect.
Nanalo yung isa kong tito ng family trip sa Singapore for a few days vacation. And of course nagkaroon ng discussion kung sino ba ang dapat sumama since hindi naman kaya na lahat kami. Besides, naka sched daw yung sampung tickets before christmas so as you can see, hindi kami makakapagpasko na sama sama dahil isang linggo sila doon. Bahala na lang din sa bagong taon kung ano ang gagawin namin.

Mabuti na lang ang mga pinsan ko hindi spoiled brats at selfish. Pinaubaya namin sa mga matatanda ang bakasyon na yun. Kahit si papa, mama at ang Lola Pipay namin sumama. Naisip namin na sila ang deserving sa bakasyon na yun. After all sila ang nagpapakahirap magtrabaho so dapat lang na kahit paano makapag relax sila. Lalo na si mama. Alam na ng buong pamilya ang sakit niya kaya mas naisip ng mga pinsan ko na magparaya na lang talaga. It seems so impossible dahil isang araw lang nila pinaghandaan ang lahat but then natuloy sila. And maybe because nakalaan talaga yun para sa kanila. Imagine, sakto din sa kanila ang tickets na walang matandang naiwan samin bukod kayla kuya.

But of course, hindi naman kami magmumukmok na lang. Panatag din naman ang mga magulang namin na iwan kami dahil nandito si Kuya Glenn at ang iba pa naming mga kuya na kahit medyo may pagka tarantado, maasahan pa din sa pag aalaga samin. May they're annoying sometimes pero pag kapakanan na namin ang pinag uusapan umaayos sila.

"Darating na daw yung mga bus maya maya" bahagya pa akong nagulat nang pumasok si Louisse sa kwarto waving her backpack in my face. Muntik ko pang mabitawan yung tshirt ko na nilalagay ko sa backpack ko so hinampas ko siya sa braso.

Napagdesisyunan namin na sumama sa camping na sinasabi ng mga kapitbahay namin. Mayroon daw mayaman na nag sponsor. Invited lahat ng sixteen years old pataas. May mga activities daw na gagawin at overnight yun. Sa katunayan onti lang ang nagrespond sa imbitasyon dahil nga bukas pasko na kaya sumama na kami. Besides, this is the first time na maga adventure kami ng mga pinsan ko and we're excited.

"Sigurado ba talaga kayo dito? Paano kung mga kidnapper lang pala mga yun?" tanong ko sa kanya at sinara na yung bag ko. Though gusto ko din naman na ma experience to syempre hindi din maalis sakin ang mapaisip. Anyway, this will make me occupied. Nung pagdating nga namin dito sa sobrang saya ko halos nakalimutan ko na yung buhay na naiwan ko sa Manila. Almost.

After that talk with Elise, hindi naman na yun nasundan. Which is I am thankful of course dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kanya. But for now ayoko muna isipin yun. Nandito ako para makapagsaya and to spend the remaining days of this year with my family.

Robie called last time para lang bumati sakin cause he'll not be able to see me for a few days dahil sa Amerika daw sila hanggang new year. He just promised to bring back gifts for me, that as if mapapasaya ako nun. But then hindi ko na lang din sinabi dahil natural lang naman yun bilang boyfriend ko siya.