The Project Perfect

34: Maybe yes maybe no

Allison

I woke up feeling the pain from my arm and feet. I looked around. Himala wala ako sa ospital. Sinubukan kong tumayo, but I failed miserably. Lalo pa tuloy sumakit ang katawan ko ng pabagsak akong nahiga muli sa kama na kinaroroonan ko.

Where am I anyway?

The room is painted in purple but all the furnitures are in black or white. Ang sarap tingnan kasi favorite color ko ang purple or any color na related sa violet ay gusto ko.

Everything violet is beautiful.

Puro modern designed ang mga gamit sa loob ng apat na sulok na kwartong ito. May sariling fireplace, may flat screen tv and sofa. I held my head to remember what happened last night.

I was saved by someone I don't know. I tried looking at the person's face but I'm too tired to do.

Then in just a snap, bumalik sa aking isipan ang naranasan ko ng gabing iyon. Ang mga iyak at daing na narinig ko habang dahan dahan akong naglalakad. Ang katotohanan na may mga gusto ngang kumuha sa akin para pag-eksperimentuhan. Kung paano ko sinuway ang I'm not a fan of violence. But anyways, I did that to survive.

I also remembered that I have friend who was recruited to their cult. A devilish smirk escaped from my lips. I'm going to find you, asshole. Ang lakas naman ng loob mo na kaibiganin ako tapos tatraydurin mo lang ako sa huli. I'll make you pay. Just so you wait.

Habang abala ako sa pagkausap sa sarili ko ay hindi ko narinig anh pagbukas ng pintuan ng kwarto kung nasaan ako. Pumasok mula doon si chairman na nakasuot ng itim na nightgown. May malawak na ngiti ito sa mukha habang hawak ang isang tray na puno ng pagkain. Why is she here? And why am I here? Where am I?

"Good morning, Allison! I brought you breakfast in bed!" hyper na sabi nito at lumapit sa kama. Nilapag niya sa tabi ko ang tray.

"Ah, morning chairman." I said awkwardly.

"How are you feeling?" taning nitong muli. Yung totoo, pala tanong ng taon tong si chairman. Siya ang isa oang version ni Bridgette. Madaldal. Pala tanong. At hyper na akala mo ay hindi nauubusan ng energy.

"Fine, I guess? Where am I? Where's dad? Blake? Bridgette? Varron? I want to leave." I asked and looked at her. She looked somewhat sad hearing me say the last words. Duh? Did she expect me to stay here because I don't want to spend another minute here. At tsaka mag-isa lang ba siya rito? Pwede niya namang iutos to sa mga katulong niya eh.

"You still need to rest, Allison. Everyone knows that you're here in my house. You were severely injured from the last night's attack." she said with authority in her voice. I nodded at her. She's right. Ngayon nga lang ay ang sakit ng braso at paa ko paano pa kaya kahapon na mukha akong malapit ng mamatay.

"Okay." pagsuko ko. Muli namang ngumiti si chairman at nilapit sa akin ang dala niyang tray. Laman noon ang isang plato ng pancakes na may syrup at butter sa ibabaw at isang baso ng gata. Ewan ko pero ang creepy ni chairman habang pinapanood niya akong kumain. Gusto ko sa siyang sabihan na iwan niya ako dahil hindi ako komportable sa mga tingin niya ay hindi ko nalang tinuloy. Tulad nga ng sinabi noong una akong pumunta sa bahay niya. Miss niya lang ang anak niya so dahil babae ako at kaedad ng anak niya kaya siya nagkaka ganyan. I just let her be she might be brokenheartedly if I told her to leave me.