The Project Perfect

11: The lies I tell

Allison

Galit na galit si Dad ng dumating sa university kinabukasan. Kasama niya ang secretary ng chairman ng foundation. Sinabihan ko naman si Dad na ayos lang ako at wag na niyang pansinin picture pero hindi ko siya napigilang pumunta rito. Nasa opisina sila ng dean and I bet everything was in chaos inside.

Nasa labas ako ng opisina at nakaupo sa bench na nasa harapan nito. Inaantay ko silang matapos para makauwi na ako. I've had enough since yesterday.

"Here." inabot ni Blake sa akin ang isang coffee milk bottle.

"Thanks. Hindi ka papasok ng klase?" tanong ko dahil mukhang wala itong balak pumasok.

"Hindi naman pwedeng iwanan kita dito." malamig na sabi nito at ininom ang binili niyang gatas para sa sarili. Nagvendo machine ata siya, yung nasa tabi ng clinic. We chatted while waiting for the oldies to come out and I stopped talking when I saw Bridgette standing before my eyes. She looked deprived from sleep.

"Ali." she called out when she went closer. I didn't speak. Matapos akong ma-disappoint sa kanya kahapon siguro naman ay may karapatan akong hindi magsalita. I have my pride too.

"You're mad. You're giving me cold shoulders." pumiyok ito pero nanatili akong tahimik.

"Ali, talk to me." pagmamakaawa nito. Wow. She really got some nerves. I lost the last piece of goodness in me yesterday. 

"I'm not yet mad, Bridgette. Level one pa lang ito." malamig na sagot ko rito. 

"I understand. But please know that I have your back. I'm not giving up on you because of this small incident. We've been through so much." she sounded dedicated. Desidido ata siya to win my favor back. It isn't gone, it's just lost. She just need to find it and bring back to me.

"I felt inhumane." sabi ko kay Blake.

"It's normal. That's your defense mechanism, Alice." he patted my back. He excused himself when he got a call. Nang mawala siya ay tsaka naman ako nagkaroon ng oras para isipin lahat ng nangyari kahapon. That photograph, whoever send it must be holding a big grudge on me. Gusto niya akong maipit sa kaso ni Desiree. Hindi man ito makatutulong sa kaso ni Desiree, sigurado namang aalamin ng lahat ang tungkol dito dahil patuloy pa ang pagdinig sa kaso ni Desiree laban sa foundation. Kinasuhan sila dahil pinagtakpan nila ang nangyari para hindi masira ang piblic image ng foundation at ng school.

The final desicion will be on thursday. At inaasahang pupunta doon lahat ng estudyante ng Claymore. I won't be swayed by this. Hindi ko man malaman kung sino ang may kasalanan sa pagkamatay ni Desiree disiguraduhin ko namang malalaman ko kung bakit kailangan niyang mamatay. Dad and the dean agreed na pumasok ako ngayong araw since ito na ang last day ng school switch

"You sure you'll be okay?" Dad asked me worriedly. I nodded and kissed his cheek.

"I'm okay." sabi ko at ngumiti rito. He looked relieved before leaving. Naiwan naman akong nag iisa sa hallway. Pagkatalikod ko papunta sa classroom nang mukha naman ni Baze ang sumalubong sa akin.

"Hey." bati nito. Hindi ko ito binati at nilagpasan. I got no time to waste.

"Allison." tawag nitong muli kaya lumingon na ako.

"Ano?" lumapit ito sa akin at yumuko para masalubong ang mata ko.

"Paano mo nakilala si Desiree?" seryoso ang tono na tanong nito.

"Sino bang hindi? She's too famous you know? Lalo na ng magpakamatay siya." mapang-uyam na sabi ko. Every Claymore student know her dahil sa kabi kabilang articles at balitang lumalabas tungkol sa kanya. Tapos tatanungin niya ako kung paano ko siya nakilala? Mas lalo pang umingay ang pangalan nito matapos nitong tumalon sa rooftop ng school.