Oğuzhancığım var mulitmedyada!
Yorum atmayı ve yıldıza basmayı unutmayın emi?
Casper okuyucu olmayın lütfeen ❤️🌟
Hadi bakalım.
•
Hayır hayır, henüz delirmemiştim. Yalnızca yaklaşık yarım saattir bilindik numaranın üstüne defalarca tıklayıp tekrar tekrar aynı sesi dinliyordum.
"Aradığınız numara kullanılmamaktadır!"
Bana göre bunun anlamı seni terkettim demekti. Mantığıma göre ise bir haltlar dönüyordu. Ve ben mantıklı olmaya çalışıyordum. Şimdilik olağanüstü bir çabayla zihnimde yankılanan terkedilmiş fikrini bastırabildiğim kadar bastırdım.
Siz bir durun! Ben size dönebilirim her ân. Ama şimdi değil!
Yavaş olmayan bir şekilde yataktan kalkıp odada turlamaya başladım. Delilik belirtisi gösteren sakinliğim kaybolmuş ve ben tamamen endişe doluydum. Belki de ona bir şey olmuştu? Ya da tam tersi aşırı normal bir şekilde Oğuzhan benim iyileşme sürecim boyunca yani bir aydır başka bir numara kullanıyordu. Her şey olabilirdi. Kafamda her bir hücremden fikir üretiliyordu. Bu da her ân patlayacakmış hissini körüklüyordu.
Başına kötü bir şey gelmiş.
Numarasını değiştirmiş, birazdan seni arar.
Numarasını değiştirmiş ama sana verme gereksinimi bile duymamış.
Senden bir süre uzak durmak istiyor.
Telefonunu kaybetmiş olabilir.
Telefonunu kaybetse bile yanına gelmedi bir aydır. Yani bence artık sevgili değilsiniz.
Son hâlleri çok kötüydü!
Terkedildin!
Başımı ellerimin arasına alıp avuç içlerimle şakaklarıma baskı uyguladım. Hepsini susturmanın tek yolu Oğuzhan'a ulaşmaktı. Evlerine gitmek biraz utandıracağından Begüm'ü aramayı seçtim. Elimdeki yarım saattir dehşet içinde izlediğim telefonumdan Begüm'ün numarasını bulup aramayı başlattım. İkinci çalışta açınca hemen konuşmaya başladım.
"Abin nerede biliyor musun?"
Bir süre Begüm'ün sıkıntılı nefeslerinin sesini dinledim. Dinledikçe fenalaştım. En sonunda söze girdi.
"Son bir haftadır eve bir kere bile gelmedi. Sanırım sen de farkettin. Biz belki sana numara vermiştir dedik de vermemiş belli ki. Hiçbir yerden ulaşamıyoruz ona."
Kalbime bir öküzün oturduğunu hissettim. Öyle ki sağ elim usulca kalbimin üstüne gitmişti. Yine de sakinliğimi korudum. Begüm'ün üzgün sesine karşı ben oldukça düz tuttum ses tonumu.
"Aileden hiç kimse bilmiyor mu yani?"
Bilmeleri lazımdı. Oğuzhan o kadar vurdumduymaz bir insan değildi.
"Aslında.. Babam hiç endişeli değil. Yani merak etmiyor. İyidir o deyip geçiyor. Belki o bir şeyler biliyordur."
Gözlerim kısılmış bir şekilde odamdaki bir noktaya sabitlendi. Cemal Amca...
Begüm'e veda edip baştan düşünmeye başladım. Oğuzhan bana bile bir şey demeden gitmişti. Güya evleneceği kıza tek bir kelime etmeden, son iki ayda onunla iletişimini azalttıkça azaltıp gitmişti. Tamam sadece bana değil ailesine de haber vermemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
%106 Uyumu
Teen FictionGoethe 'Aşk zaman kaybından başka bir şey değildir' demiş. Bence kendisi bir halt bilmiyor. Her ne kadar annemle aynı kafada olsan da sana katılmıyorum Goetheciğim. Çünkü zira deli bir aşık olan bizzat kendim aşkı tanımlayacak kelimeler bulamıyorum...
