Application/Yoonkook ✔

34

Jungkook

Konuşmalarımız sonucunda; melez bir vampir olduğu için hyung ayda bir kere kan ihtiyacını gidermek için avlanmaya çıkıyormuş. İnsan kanı değil hayvanların kanını içiyormuş. Hızlı koşabiliyor, insanların düşüncelerini okuyabiliyordu. Her vampirde farklı bir özellik varmış. Birini nasıl ölümsüz yapıyorsunuz diye sorduğumda ise kafamın karışacağını söyleyip geçiştirmişti.

Şimdi kafeye gelmiş ve park ettikten sonra beraber inip içeri girmiştik. Tam bir yere oturacakken bir kız sesi duymuştuk.

"Yoongi oppa!"

Şaka mı bu? Veya bir tür kâbus? Offf!

Yoongi hyung kendi kendine mırıldandı. "Bir bu eksikti."

Kız yanımıza gelip Yoongi hyunga kollarını sarıp yanağını öptü. "Bu tesadüfü çok sevdim."

Kızın bana olan bakışları ve Yoongi hyunga bana bakarak sırnaşması midemi bulandırmaya başladı.

Ağzını yaya yaya konuştu. "Naber Jungkook."

Şu an acayip sinir oldum ya.

Duymazdan gelip sandalyeye oturdum. Bunu fark etmiş olmalıki gözünü devirip Yoongi hyunga döndü. "Sana eşlik edebilir miyim sevgilim?"

Ben atıldım. "Kusura bakma, Yoongi hyung şu an benimle."

Yoongi hyungta karşıma oturdu. "Jiyung uzun zamandır arkadaşlarımla vakit geçiremiyorum."

Jiyung offladı. "Yaa ama~"

Sırf bana inat yapıyor, belli.

"Bunu seninle daha önce konuşmuştuk Jiyung."

Mızmız bir şekilde suratını astı ve yanımızdan gitti. Sonunda yalnız kaldığımızda istemsizce asılan yüzümdeki siniri göstermemeye çalışıyordum. Cidden iğrenç bir kız.

"Jungkook-"

Lafını kestim çünkü bu konu hakkında konuşmak istemiyorum. "Hyung, waffleımızı alıp başka bir yere gidelim."

Burukça gülümsedi ve ayaklandı. Bende kalktım ve beraber wafflelarımızı alıp kafeden çıktık. Bir parka gittik ve çimlere oturduk.

Karşıma oturup bağdaş kurdu. "Senin moralin bozuldu."

Başımı olumsuz anlamda salladım ve zoraki bir gülümseme sundum. Bir yandan da waffle yiyordum.

Yanağımı sıktı. "Belli belli, geri getirelim o moralini."

Gözlerimi onun irisleriyle birleştirdim. O kız yüzünden bizim moralimizin bozulmasına gerek yoktu. Elimi yanağına yerleştirip bu sefer içten bir gülümseme sundum. Tıpkı bulaşıcı bir hastalıkmışçasına o da gülümsedi ve dudaklarına bir buse bıraktım.

Dudaklarımız ayrılınca fısıldadım. "Boşverelim onu, biz eğlenmek için geldik."