FULL MOON ❥ LisKook ⊰

❥──> Dolunay Görevi <──⊰

Gözlerimi açtığımda kendimi ağaçların arasında yatarken bulmuştum. Yağmur yağdığı için üzerimdeki kıyafetler bedenime yapışmıştı ve beni oldukça rahatsız ediyorlardı. Ancak birkaç saniye sonra yağan yağmur ve esen soğuk rüzgar durmuştu.

Yerden doğrulararak bir süre kendime gelmeye çalıştım. Sanki zamanın bir kısmında hapsolmuştum. Neredeydim bilmiyordum ancak oldukça sessiz bir yerdeydim. Olanlardan dolayı kafam karışırken ayağa kalkarak etrafta yürümeye başladım. Kısa bir süre sonra adımlarım hızlanmıştı. Telaşlı halim duraklamadan devam ederken, ayağıma bir şey takılmıştı ve yere düşmüştüm. Doğrulararak çarptığım taşa dikkatli bir şekilde baktığımda, üzerinde isim yazdığını fark etmiştim.

"Bu isim... Bu benim annem."

Korkarak geriye doğru çekildim. Yanındaki mezar taşının üzerinde de Jennie'nin adı yazıyordu.

"İyi misin?"

Duyduğum sesle hızla arkamı döndüm. Bir kadın bana bakarak gülümsüyordu. Birkaç saniye sonra o kadının annem olduğunu fark etmiştim. Ancak kalbine saplanmış bir ok vardı. Ok'un arkasında ay izi vardı ve saray görevlilerinden kaçarken vurulmuş olmalıydı. Beyaz elbisesi kanlar içinde kalmıştı.

"Anne... Ben böyle öldüğünü bilmiyordum. Jennie ile günlerce seni beklemiştik."

Bir şey söylemeden gözleri dolmuş bir şekilde yüzüme bakıyordu. Kısa bir süre sonra yanımda duran mezar taşlarına döndüm. Annem buradaydı ancak Jennie yoktu.

"Jennie.. o nerede?"

"Sadece ben kaldım Lisa. Herkes gitti."

Titreyen sesiyle yutkundum. Şimdiye kadar birçok acı çekmişti ancak hiç isyan etmemişti. Daima beni sevmiş ve yanımda olmuştu. Şimdi de tam karşımdaydı. Geçen birkaç saniyeden sonra yanıma yaklaştı ve ellerimden tuttu.

"O yüzden artık bu oku çıkarmanı istiyorum."

Başını kalbine saplanmış olan oka indirerek bir süre bekledi. Parlayan gözleri ve dalgalı saçları eskisi gibiydi. Ancak gözlerindeki hüzün çok farklıydı. Onu daha önce hiç bu halde görmemiştim.

"Anne..."

"Yüzyıllar geçti ancak hala ölemedim Lisa. Herkes gitti ancak ben kalbimdeki acının ağırlığından kurtulamadım. Senin yardım çığlıklarını duyduğumda, oku kalbimden çıkararak seni kurtarması için gönderdim. Ancak şimdi... neredeyse her hareketimde canımı yakıyor. Bu şeyden kurtulamıyorum, lütfen bana yardım et."

"Anne, ben gerçekten çok özür dilerim... Lütfen ağlama."

Ellerimle okun etrafına dokundum. Kalbindeki bu acı ne ölmesine izin veriyor ne de yaşatıyordu. Tıpkı benim nehirde geçirdiğim zaman gibiydi.

"Seni kurtaracağım ve yanına geleceğim anne. Merak etme."

Tam kalbine saplanan oku çıkaracakken kolumdan tutarak beni durdurmuştu.

"Hayır! gelme. Ne olursa olsun yaşamaya devam et."

"Ben de yanına gelmek istiyorum... beni de yanına alamaz mısın?"

Gözlerim dolarken birkaç kez yutkundum. Çektiğim bütün acılara rağmen dayanmış ve güçlü olmaya çalışmıştım. Ancak bunu daha fazla yapabileceğimi sanmıyordum. Bir an önce bu rüyadan uyanarak kendimi öldürmek ve annemle beraber gitmek istiyordum.

"Merak etme anne. Ben artık ölümsüz değilim, yanına gelebilirim."

"Gelme Lisa, hayır."

"Ama neden?"

Ağlarken elleriyle yüzümü okşadı ve öptü. Benim yüzümden yaşayamadan hayata gözlerini yummuştu. Bütün hayatı beni korumakla geçmişti. Bu yüzden onu yalnız göndermek istemiyordum. Ona bunu yapmak çok bencilce bir hareket olurdu. Onunla beraber giderek yaralarını sarmak istiyordum.

"Hapsolan veya acı çeken herkesi kurtardın. Bu süreç boyunca ölümsüzlük, dolunayın sana verdiği bir hediyeydi. Şimdi görevini tamamladığına ve gerçek bir insan olduğuna göre, git ve kendine güzel bir hayat kur."

"Anne... lütfen böyle konuşma."

Gözyaşlarını sildi ve gülümseyerek elimi kalbine saplanmış olan okun üzerine yerleştirdi.

"Sana güzel bir hayat sunamadığım için özür dilerim Lisa. Lütfen beni affet."

Artık buna bir son vermeliydim. Yıllardır kurtulmayı bekleyen annemin acılarını yok etmeliydim. Oku tutan parmaklarımı sıkılayarak kendime doğru çektim.

O an annem bana gülümseyerek bakıyordu. Yıllardır hayatını kafeste geçirmiş, en sonunda da özgür kalmış bir kuş gibiydi. Onun bu son ifadesi benim tek tesellim olmuştu.

Bir sonraki bölüm final~