FULL MOON ❥ LisKook ⊰

❥⊰ Bahçe ❥⊰

Mutluydum, bu kelime başka türlü nasıl tasvir edilir bilmiyordum. Kiraz çiçeklerinin toprakla buluştuğu güzel bir bahçede yere uzanmıştım. Jungkook'un da söylediği gibi, bu bahçe büyülü gibiydi. Sanki bütün kötü düşünceleri uzaklaştırıyordu.

Kahverengi saçlarım çimenlerin arasında kaybolurken, gözlerimden içeri sızmak için savaş veren Güneş gülümsememi sağlıyordu. Kalbimde daha önce hiç hissetmediğim şeyleri yaşıyordum. Tam anlamıyla huzur doluydum.

"Orada ne yapıyorsun?"

İşte bu huzur dolu bahçede, duymayı en çok sevdiğim ses bana sesleniyordu. Beni bazen kızdıran, bazen güldüren, bazen de bütün bedenimin titremesine sebep olan o tatlı ses. Gülümseyerek gözlerimi açtım. Güneşten dolayı gözlerim kamaştığı için kaşlarımı çattığımda birden Güneş kaybolmuştu. Jungkook eliyle Güneş'in beni rahatsız etmesini engellemişti.

"Acıkmadın mı?"

"Böyle giderse kilo alacağım. Bana sürekli güzel yemekler yapıyorsun."

Güldü ve yanıma uzandı. O da benim gibi zor zamanlar yaşamıştı. Bazen kırılmıştı, bazen öfkelenmişti, bazen da yeryüzünden tamamen silinmek istemişti. Tıpkı benim hissettiğim gibi. Ama şimdi yanımdaydı ve her şeye rağmen mutlu görünüyordu.

"Burayı sevmiş gibi görünüyorsun."

"Evet, seninle evlenip Rothy'le beraber burada yaşayacağım."

"Şu an bana evlenme teklifi mi ediyorsun?"

Gülerek geçmişi düşündüm. O da daha önce kız arkadaşım olur musun diye sormuştu. Hem de hiç beklenmedik bir anda. Bu durumdan güzel bir intikam olabilirdi. Başımı ona çevirdim ve gülümseyerek elini tuttum.

"Neden? Yine çizgiyi mi aştım yoksa?"

"Hayır."

"Neden öyle bakıyorsun o zaman?"

"Güzel göründüğün için."

Kalbim huzurla dolarken gülümsedim. Bu hissi seviyordum. Bende neden olduğu bu ani titremeleri ve anlık gülümsemelerini. Ancak bu sefer çizgiyi onun aştığını hissediyordum.

Kolunu başımın altına koyarak dudağıma küçük bir öpücük kondurdu. Kaşlarımı çatarak gözlerine baktım.

"Bu neydi şimdi? Sanki dudağıma küçük bir kelebek kondu."

"Gerçekten sapık olduğunu biliyorsun değil mi?"

"Evet, sana dokunmayı seven bir sapık."

Sinsice gülerek gömleğinin kenarlarından tuttum ve kendime çektim. Küçük öpücükler artık benim için yeterli gelmiyordu. Onunla mümkün olduğunca beraber olmak ve sımsıkı elini tutmak istiyordum. Bu yeni başlattığım hayatımda, en çok istediğim şey buydu.

"Bu arada, Rothy nerede?"

"Yemek için bizi bekliyor sanırım. Hadi gidelim."

Elimden tutarak beni ayağa kaldırdı. O sırada Rothy de bize doğru geliyordu.

"Ne zaman geleceksiniz!? Ben çok acıktım!"

"Geldik bile."

Rothy'nin saçlarını okşayarak içeri girdik. Artık çocuk yurdunda kalıyordu ve başarılı bir öğrenciydi. Annesi de kendi düzenini kurmuş ve kendine farklı bir hayat başlatmıştı. Yine de Rothy'nin üzgün olduğunu düşünmüyordum. Tam tersi bu durumdan memnun gibi görünüyordu. Yedi yaşında olabilirdi ancak gerçekten de bir yetişkin gibiydi.

Çocukluk anılarımı tam anlamıyla yaşayamamış olabilirdim ancak artık Jungkook vardı. Onunla güzel bir hayata başlayacaktım.

Jungkook'un da geçmişte yaşadığı birçok acı dolu anlar olmuştu. Bu yüzden ona sımsıkı sarılarak, kardeşi Jeon Junghyuk ile ilgili bütün yaralarını iyileştirecektim. Bu yüzden onunla beraber filme gitmek yerine, onun hikayesinin başladığı yere gelmiştim. Bu bahçenin onun için ne kadar önemli olduğunu biliyordum. Burada geçirdiği bütün kötü anılarını, güzel anılarla donatacaktım.

~~~~ ~~~~~ ~~~~ ~~~~~

Sonunda yazarken en çok zorlandığım hikayenin sonuna geldim... Beni çok düşündüren ve yoran bir hikayeydi çünkü daha önce hiç yazmadığım bir kurguya sahipti.

İlk hikayem Platonik'i 17 yaşında,
Red'i 18 yaşında,
Son olarak Full Moon'u 20 yaşında yazmış oldum...
Kendimi gittikçe geliştirdiğimi hissediyorum. ♣️

Hikaye yazmaya devam ederek daha önce hiç karşınıza çıkmayan türden kurgular yaratmaya çalışacağım. Şimdiye kadar olan bütün destekleriniz için teşekkür ederim.♡

Özel bölümlerde yine buluşacağız. Beklemede kalın...