The boy Like Moon

- 18 -

" ေျမာင္ ~~~ "

နားနားက အသံေသးေသးေလးနဲ့တူတူ
မ်က္နွာေပၚကို တြန္းတိုက္သြားတဲ့
နူးညံ့လြန္းတဲ့အေမြွးေလးေတြ ။

ေရွာင္းက်န့္က ခါတိုင္းလည္း မနက္ 4နွာရီ
ေလာက္ထျပီး လမ္းေလ်ွာက္ေနျကမို့
အသာေလးနိုးလာသည္ ။
ျပတင္းေပါက္ဆီက အလင္းေရာင္ကို မျမင္
ရေသးေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ 4 နာရီ
ဝန္းက်င္ေလာက္ ။

သူ့ဗိုက္ေပၚမွာ ငုတ္တုပ္ထိုင္ျပီး အေမြွးေတြကို
လ်ွာနဲ့သန့္စင္ေနတဲ့ ခ်န္ေကာ္ကို ေရွာင္းက်န့္
ထထိုင္ရင္း ေပြ့လိုက္သည္။

သူ့ Beijing ကအိမ္မွာ တိရိစာၦန္ေတြ
က်န္ခဲ့သည္ ။ ေဆးခန္းမွာေရာပဲ ။
ေဘးအိမ္က အေဒၚကို phone ဆက္ျပီး
အကူအညီလည္း ေတာင္းရအုန္းမည္ ။

အဘိုးျကီးလို ေတြးေတာေနတဲ့
ေရွာင္းက်န့္လက္ထဲက  ခ်န္ေကာဟာ
ေပြ့ထားတာျပီး တာေတာင္ ရုန္းမထြက္။
ဟိုးအရင္ကနွစ္ေတြနဲ့ေတာ့ကြာပါ့

" ခ်န္ေကာ္ မင္းဒီေန့လူကပ္လို့ပါ့လား "

မွတ္မွတ္ရရ ခ်န္ေကာ္ကိုေမြးတာ 2နွစ္
ရွိျပီ။ သို့ေသာ္ ခ်န္ေကာ္ ကေတာ့သူ့ကို
သိပ္မကပ္။
မေန့ညကထိေတာင္ ကုတ္ေနတဲ့ခ်န္ေကာ္က
ဒီေန့ လူကပ္ေနေတာ့ ေရွာင္းက်န့္
သူ့ကေလးမ်ား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာလား
လို့ေတြးမိသည္ ။
မေန့ညက သူ့ကေလးေျကာင့္သူလက္
အနာရသြားသည္္ေလ ။

ေရွာင္းက်န့္ေစာင္ေခါက္ျပီးအိပ္ယာသိမ္း
ေနေတာ့ ခ်န္ေကာ္က အျပင္ကိုထြက္သြား
သည္ ။
အခန္းေထာင့္မွာ အားသြင္းထား
တဲ့ phone ကိုျကည့္ေတာ့
ဖြင့္လို့ကိုမရ ! ။ ပ်က္သြားျပီလားေတာင္မသိ။
လာတုန္းက လမ္းမွာ
Phone ေျပာရင္း ေတာင္ျကားလမ္းက
ေျပးဆင္းလာတဲ့ ေခြးေလးေျကာင့္
ကားကို ဘရိတ္အတင္းအုပ္ပစ္လိုက္တာ
လက္ေခ်ာျပီး phone က ကားေဘးဘက္က
ေခ်ာက္အေသးေလးထဲကို ျပုတ္က်သြား
သည္ ။
ျပန္ရလိုက္ေပမယ့္ တစစီ
အဲ့တာလည္း ျပန္ဆက္ေတာ့မရေပမယ့္
အားကုန္ေနျပီအမွတ္နဲ့
ဘာမွမျဖစ္ခဲ့တာ ။ အခုမနက္မွာေတာ့
ကမာၻပ်က္ခ်က္ပင္ ! ။

ေရွာင္းက်န့္ ေရခ်ိဳး
အဝတ္လဲျပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့ေတာ့
အခ်ိန္က 5 နာရီခြဲ။
Beijing ကဲ့သို့ မေအးတဲ့ Chongqing ရဲ့
ရာသီေျကာင့္ မနက္ခင္းက ေစာေသာ္လည္း
အလင္းေရာင္ ဝင္ေနျပီျဖစ္သည္ ။
ပံုမွန္ဆို Beijing မွာ ဒီအခ်ိန္ ျမဴ စိုင္းေနတုန္း ။