Irresistible

Chapter Sixteen

#I16

"Ahhh" I yawned.

Kanina pa ako nakatutok sa laptop ko kaya medyo masakit na ang mata ko. I just finished chapter 2 of our research. I stopped doing for a while and watched Vlad. He's busy typing something. Napansin kong he's wearing a glass. He looks serious and damn hot..

Binaba ko ang aking tingin ng mamataan niyang kanina ko pa siya tinitingnan.

"Oh I'm sorry are you done?" He asked.

"I just finished Chapter 2." I said without looking at him. Nahihiya ako sa kaniya.

"Maybe we should have some snacks first." Kinuha niya ang kaniyang salamin at ipinatong sa mesa. Pagkatapos ay tumayo siya. "Wait here, I'll get us something to eat."

"Okay." yun lang ang nasabi ko.

Pagkalabas ni Vlad ay hindi ko napigilang tumayo at lumapit sa gawa niya. Napaawang ang labi ko ng mapagtanto kung ano ang ginagawa niya. Wait is it a case? It's a plunder case. Bakit may ganito siya dito? Umalis na agad ako bago pa man niya ako mahuli. Every case is confidential kaya dapat lang na hindi ko ito pakialaman. Is he working na? I can't stop thinking about it. Maybe kaya siya busy lately ay dahil dito.

Grabe, I'm not underestimating him. He's also a graduating student at may-ari sila ng isang firm kaya siguro nagtatrabaho na siya. But still he's not a law student pa. Ewan ko ba pero bumilib ako sa kaniya.

Nahinto lang ako sa pag-iisip ng bumukas ang pinto at bumungad sa akin si Vladimir. He put some sandwich and juice in the table.

"Here, eat some." He said.

I smiled at him "Thanks."

Pagkatapos kong kumain ay bumalik na ako sa paggawa ng research at ganun din si Vlad. Tahimik lang kami habang gumagawa. Nahihiya naman akong magsalita kaya nanahimik na lamang ako. Tinapos ko na ang chapter 3 at sinave yun. Tama na, hindi na gumagana ang brain cells ko. I looked at the time and to my shock it's already 8 pm. Ganun na katagal? I packed my things. Napansin naman iyon ni Vlad.

"Hey tapos na?" He asked.

"Yeah, I finished chapter 3." I replied

Tumingin ako sa kaniya at napansing wala na rin itong ginagawa. Siguro tinapos niya na lang rin.

"I need to go na."

He looked at his watch. "Let's have dinner first."

Umiling ako. "Kailangan ko na talagang umuwi."

"Please, I insist. Just give me 10, 20? I'll cook for us." Nasa harap ko na ito ngayon.

Napaisip ako sa kaniyang sinabi. Tatanggi ba ako? Hindi ba parang ang sama ko naman nun? Okay lang naman kay Nana na umuwi akong late e.

"Fine pero pagkatapos uuwi na ako ha." Sabi ko.

"Depende.. baka kung may gusto ka pang gawin."

Tumaas ang kilay ko sa kaniyang sinabi. Wow ha.

"Ang kapal mo ha. Uuwi na talaga ako!"

"Joke lang." Tawa nito habang papalabas kami ng kwarto.

I smiled quietly. Ngayon ko lang ulit siya narinig na tumawa.

His 10 minutes turned to 20 and the 20 turned to 30. Ang galing. Gutom na ako! Pinanood ko siyang ilatag sa mesa ang niluto niya. I really can't believe he knows how to cook. I mean, wala talaga sa hitsura niya. Totoo nga talaga ang katagang don't judge a book by it's cover. I thought he's nothing but a playboy pero matalino rin pala plus marunong pang magluto. Kung iba sigurong babae masasabing ideal boyfriend siya but for me? Hmmmm lemme think.