Irresistible

Chapter Thirty-six

#I36

Sobrang saya ko habang tinuturuang magbasa ang isang bata. Bawat isa sa amin ay may tinuturuang magbasa. I can see how genuine the children's faces are. They looked so hopeful. Even their parents who are watching in the area.

After the reading program, we distribute the school supplies to each and every kid in the area. Thanks to Helene and Dylan, the kids now have new bags, books, paper, pencil and other things.

Sobrang saya ng mga kabataan dito kahit ang mga guro sa paligid ay aminado na kapos sila sa gamit at hindi masyadong natutuunan ng pansin ang mga mag-aaral kaya nagpapasalamat sila at dumating kami.

"Good morning ma'am nandito na po ang lahat." Salubong sa akin ng isa sa aming crew.

Inutusan ko na sila na ihanda sa mesa ang mga pagkain. Hindi na mahihirapan pa ang mga tao dahil nakalunchbox ang pagkain at may kasama ng utensils at drinks, kailangan na lamang ipamigay ang mga ito.

Nakangiti ako habang nagbibigay ng pagkain sa nakapilang mga tao. Sobrang dami nila, mabuti na lang at nacater namin ang lahat.

"Here have some, hindi ka pa kumakain." Tumabi sa akin si Vlad hawak-hawak ang isang lunchbox.

"Thank you." Halos patapos na ang lahat pero hindi pa rin ako nakakakain. I made sure that everyone has food to eat kasi.

Matapos kong kumain, tumayo ako at itatapon na sana ang box sa basurahan ngunit nakabanggaan ko si Amber. Her leftovers then went to my shirt.

"Oppss sorry." She apologized but not sincere enough.

Nakita kong nakaharap pala sa amin ang mga mata ng tao. Binalewala ko na lamang iyon, nilagpasan ko si Amber at tinapon ang basura.

I won't cause a scene. Do whatever you want Amber pero mananahimik lang ako. Not until my patience will last.

Nang makabalik ako sa tent ay inabutan ako ni Jennifer ng isa pang tshirt para makapagpalit ako. Hindi nga naman kanais-nais na haharap ako sa mga bata na ganito ang itsura ko. I need to look clean.

Natapos ang first day namin, we all looked tired as we went home to the vacation house. Most of us went straight to their rooms habang kami ay naiwan naman sa sala.

"Kapagod naman." Reklamo ni Zei.

"Halika hatid na kita baby." Inakay ni Macrayne si Zei paakyat sa kwarto. Tss

"Hatid na din kita Helene." Dylan said to Helene.

"Che kaya kong mag-isa!" Sabi naman ng isa at padabog na umakyat.

"Seriously hindi pa rin kayo nagkakabati Dre" Vlad asked.

"Nah I understand her, hindi madali ang sitwasyon niya. Ang maipapangako ko lang sa ngayon ay hindi ako magsasawa sa kaniya."

Napangiti ako kay Dylan. Helene really deserves him. I know Helene very well, I know he likes Dylan too but she's still suffering from trust issues. She experienced a lot of heartbreaks already, right from the very first, mula pa sa kaniyang mga magulang. Kaya takot ito sa commitment, takot itong magtiwala sa tao.

"I'll go first." Paalam nito sa amin bago umakyat na din.

"I'll make some snacks, you want some sandwich?" Vlad said.