ROUGH MEN SERIES 1: Giovanni de Carpio (COMPLETED) (UNEDITED)

CHAPTER THREE

"Danica? Did you already send the invitations?" tanong niya sa secretary niya nang maalala na bukas na ang opening ng gasoline station.

"Yes, Sir. Already sent."

"How about yung pinapabigay ko kay Richardson?" tanong niya pa habang pumipirma ng kakailangan para sa opening ng VAN Gasoline Station sa San Luis.

Hindi agad nakasagot si Danica kaya tiningnan niya ito. Nakita niyang natigilan ito at bahagyang namulta. "Dani?" tawag niya sa pinsan na nawala sa sarili.

"H-huh? Ah! Yes, Sir. Inabot ko s-sa secretary n-niya..." nangangatal na sagot nito. Kumunot ang noo niya.

"Bakit hindi kay Richardson? It is personal, dapat inabot mo sa kanya ng personal din."

"A-ah. Sumakit kasi y-yung tyan ko kanina k-kaya nagmamadali na a-ako. P-Pasensya na, Van." pagdadahilan nito.

"Good." tumango nalang siya at bumalik na sa trabaho.

Actually, konti lang ang inimbita niya. Mga kaibigan niya lang at ibang business partners. Kilala siya sa business world pero hindi siya mabilis magtiwala sa mga kagaya niyang business man. Tuso ang mga kagaya niya.

"Jiro, sama ka ba bukas?" he asked the child who's sitting in sofa while playing his new car toys.

Jiro looked at him and frowned innocently. "Where po?"

"In Pampanga."

"Pwede po? Mommy said bawal. Because there's a monster there."

Napatingin siya kay Danica na nag-aayos ng mga papeles habang naka-upo malapit sa anak nito. Natigilan ang babae at muling namutla.

"You okay?" he coldly asked Danica.

"Y-yeah." Danica nervously answered him. Alam niya ng may itinatago ito.

"Dalhin mo muna si Jiro sa kwarto ko. Let's talk. Alam kong may nililihim ka sa akin." he said, no emotion on his face.

Sumunod naman si Danica sa kanyang inutos. May sarili siyang kwarto dito sa opisina, pinagawa niya talaga para kay Jiro bago pa man ito ipinanganak ni Danica. Bago pa makabalik si Danica, lumipat na siya ng pwesto sa sofa na kinauupuan ni Jiro kanina.

"What is it?" he asked Danica. "Bakit ayaw mong isama si Jiro? Dati naman ay sinasama mo siya."

"N-nandon ang ama niya..." mahinang tugon ni Danica na nakapagpalaki ng mga mata niya. No, it can't be him. Matagal na niyang napapansin 'yon pero hindi niya binibigyan ng pansin ang kilos ng pinsan.

"What?! Sino?!" he almost shout.

Umiling lang si Danica at nakita niyang may luhang pumatak sa mga mata nito.

Napabuga siya ng marahas. "Fine. If you're not yet ready to tell me who is Jiro's father, then okay. I understand. But don't expect na hindi ko siya sasaktan kapag nalaman ko na kung sino yung gago na yon." he warned her. His jas was clenching and fist closed.

"Thank you Giovanni." Danica sincerely said to him. "You like a brother to me. Tinulungan mo kong makabangon ng paunti-unti nung mga panahong nasa pinaka-ilalim ako. Hindi mo ko pinabayaan at si Jiro. Ikaw na yung tumayong ama niya. Salamat Van."

He sighed. "Danica, you know you annoy me a lot of times but ofcourse, mahal ko kayo ng anak mo. Hindi ko kayo papabayaan kahit anong mangyare. I maybe cold to other but I have a heart when it comes to my loveones."

"I know. Kaya nasisiguro kong swerte ang babaeng mamahalin mo. Kasi alam kong todo ka magmahal." Danica smiled at him.

"Ugh! No. Wala akong balak dyan. At anong mahal mahal?! Tingnan mo nga kakamahal mo dyan, nasaktan ka!" bigla ay naalala niya ang tinutukoy na ate ng seller nung nakaraan.