Tom Holland İle Hayal Zamanı

suffering (Peter P.)

"Ne dediğini gerçekten de anlamıyorum?" dedin aptal kızı oynamak daha kolaydı çünkü.

"ORADAN BAKINCA APTAL GİBİ Mİ DURUYORUM?!" dedi Peter. O, her sana bağırdığında çektiğin acı artıyordu. Sağ tarafına baktın, gözlerin dolmasın diye gözlerini hafif kapattın. Derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya başladın.

"Aynı soruyu ben de sana soruyorum Peter!" dedin. Peter'a nazaran oldukça sakindin. Sanki her gün sevdiğin çocuğun süper kahraman olduğunu öğreniyordun. Yani dışarıdan böyle görünüyordu ama içince fırtınalar kopuyordu.

Peter ilk birkaç dakika hiçbir şey diyemedi. Sadece olduğu yerde turlar atıp durdu. Onu o şekilde görünce kalbine bir milyon kez bıçak saplanıyor gibi oluyordu.

Peter maskesini çıkardı. İşte o ara gerçekten de kendini çok kötü hissettin. Peter'ın gözleri dolmuştu. O ara yutkunmakta bile sorun yaşadığını fark ettin. Boğazın düğümlenmişti. Nefes alamıyordun. Bacakların böyle bir yıkılışa hazır değildi. Ufacık bir rüzgâr esse bile hemen düşeceğini biliyordun. Karnında ise onu her zaman gördüğünde oluşan kelebekler yerine inanılmaz bir acı vardı. Peter'a baktığında bu acı daha da katlanıyordu. Ağlamamak için kendini çok tutuyordun ama bir işe yaramıyordu. Yanına geldi ve sadece şu kelimeleri söyledi.

"Ben sana ne yaptım?" sesinde bir gram nefret bile yoktu. Sadece neden arıyordu. Onu öldürmeni mantıklı kılacak bir neden. Cevap vermek için ağzını açamıyordun. Telefonunu sana uzattı.

"Halama ve arkadaşlarıma bir şey yapma yeter!" dedi, maskesini tekrar taktı ve gitti. O gider gitmez baban geldi.

"Kızım ne oldu? Telefona cevap vermeyince endişelendim. Sen neden ağlıyorsun?" dedi sana daha da yaklaşarak.

Sen hâlâ olayın etkisindeydin ve konuşamıyordun. "Yoksa Spiderman mi bir şey yaptı?" dedi sinirli bakışlar atarak.

"Biliyor muydun?"

"Neyi?"

"Peter'ın Spiderman olduğunu!"

"Sen nereden-

"Ben duşa gireceğim. Kapıyı çalma!" dedin ve babanı orada bırakarak eve gittin.

Duşa girmek yerine Happy'i aradın.

"Happy acaba yarın buluşsak olur mu? Çok kötü bir şey yaptım da!"

"Tamam, okuldan seni alırım." Dedi. Happy, sana her zaman yardım ediyordu. Bir abi gibi. Ne de olsa Tony gitmişti. Tony, sana doğruları öğretmeye çalışan kişi, baban ise hiç böyle şeyleri sana anlatmadı. Sen, Tony ölünce yalnız kaldığın için babanın yanına gittin. O ne kadar kötü biri olsa da Spiderman'ın onu öldürmeye çalışması seni deli ediyordu çünkü sevdiğin ve değer verdiğin biriyi daha kaybetmek istemiyordun zaten bu çok doğaldı.

"Çok sağal Happy." Dedin ve telefonu kapattın. Yatağın üzenine uzanınca bugün ne kadar yorulduğunu düşündün. Bu konuda artık o kadar üzülmüyordun, üzüldüğün tek nokta Peter'ın bir daha seninle konuşmayacağıydı.

Sabah olduğunda her zamanki gibi kahvaltını ettin ve okulun yolunu tuttun. Belki Peter herkese senin süper kötülerden olduğunu söylemiştir diye kimseyle konuşmadan kimya sınıfına gittin. Sadece bir sıra boştu. Oraya oturdun. Tek istediğin şey Peter'ın kimya dersine gelmeseydi fakat tüm gün okulda yoktu. Bir kere bile yüzünü görmemiştin. Bütün gün senden kaçmış olabilirdi ama Ned de bütün gün Peter'ı arayınca bir terslik olduğunu anladın. Happy, okul çıkışı seni aldı.

"Neler olduğunu biliyorum!" dedi Happy.

"Nereden biliyorsun ki?"

"Spiderman söyledi. Bir tek sana mı abilik yaptığımı sanıyorsun."