Tom Holland İle Hayal Zamanı

sweet creature (Peter P.)

Bir Peter Parker hikâyesidir.

.
.
.
.

Sen sıradan bir öğrencisin. Evet sıradan. Aklımda bir sürü fikir var fakat biraz minnoş hikâyeler yazmak istiyorum. Sıradan bir öğrencisin. Annen baban var. Özel insanlar değil. Sen de okuluna aksatmadan giden birisin. Okulda derecen var falan. Dâhisin kısaca. Peter ile küçüklükten beri arkadaşsınız. Öğretmenler ikinizi de çok seviyor. Özelliklede sınavlarda birbiriniz ile yarışmanızı. Sizi dışarıdan gören biri arkadaş olmadığınızı düşünebilir ama kesinlikle öyle değil. Peter sana her şeyini anlatır. Sen de ona. Birde sen Peter'dan hoşlanıyorsun

Sen öğle teneffüsünü geçirmeyi sevdiğin tek yere gidersin. Okulun bahçesindeki ağaçlardan birine sırtını verirsin ve kitap okumaya başlarsın. Yanına koşar adımlarla Peter geliyor. Kafanı kitaptan kaldırıp ona bakıyorsun. Nefes alacak hali yoktu fakat hâlâ konuşmaya çalışıyordu.

"S/İ... Ne olduğuna... İnanmayacaksın!" dedi Peter nefes alamayarak.

"Ne? Sakinleşsene biraz." Dedin Peter'ın kolundan tuttun ve onu yanına çektin. Peter senin yanına oturdu. Bir iki saniye nefes aldıktan sonra

"İnanamayacağın bir şey oldu?" dedi.

"Ne oldu?" dedin Peter'ın heyecanlı oluşu seni de heyecanlandırmıştı.

"Senin yanına geliyordum ve..." dedi sustu.

"Ne oldu tek parça halinde anlatsana. Hint dizileri gibisin yarım saatte anca anlatabiliyorsun!" diye kızdın.

"İyi be. Yanına geliyordum ve Liz'e çarptım- o konuşurken lafını kestin.

"Yere düştü mü?" diye sordun.

"Evet ve eşyaları da düştü. Ben de ona yardım ettim. Yerden kaldırdım onu. O da beni öptü."

"NE? CİDDİ OLAMAZSIN!"

"Neden ciddi olamayayım ki?"

"Yere düştü diye sevinmiştim birde! Neyse umarım mutlu olursun!" dedin Peter'a bakmadan. Son cümleyi vurgu yaparak söyledin.

"Aptal tabi ki böyle bir şey olmadı hem sen- Peter cümlesini bitirmeden elinde duran kitapla ona vurdun.

"Acıdı ama." Dedi Peter.

"Sence bu benim ne kadar umurumda. Beni sinir etmeden düşünmeliydin." Dedin kitabı soluna koydun. Peter sağ tarafındaydı. Kafasını senin omzuna koydu ve

"Sinirlenince çok tatlı oluyorsun ama."

"Neyse sen niye yanıma geldin?"

"Aaaa beni kovuyor musun yanından? Çok ayıp."

"Koşarak geldiğin için önemli bir şey sandım." Dedin. O sırada matematik öğretmeni Peter'ı yanına çağırdı. Peter ayağa kalktı. Sana döndü ve

"Bir yere ayrılma tatlı şey." Dedi burnunu sıkarken.

"Bana öyle dememen konusunda sana ne demiştim!"

"Öğütücü ile ilgili bir şeydi hatırlamıyorum." Dedi ve öğretmenin yanına gitti. Sen orada yalnız kaldığında yanında duran kitabı aldın ve Peter'ın seninle uğraşmasını aslında çok sevdiğini düşündün. Onu her düşündüğünde yüzünde oluşan tebessüm büyüyordu. Gülüşünü elinde tuttuğun kitap ile gizliyordun. Tam orada en sevdiğin arkadaşın (!) Liz geldi.

"Napıyorsun S/İ?"

"Kitap okuyordum, sen napıyorsun?"

"Hiç, sadece şeyi söylemeye geldim..." dedi ve sustu. Kitabını kapattın ve