Heal His Broken Heart

THIRTY ONE

Shanelle

Nagising ako ng maramadaman kong may humahaplos sa pisngi ko, dahan dahan kong minulat ang mga mata ko, nanibago pa ako at medju naguluhan kung saan ako naroon ngunit ng maalala ko ang nangyari kay hero ay agad akong napabalikwas ng bangon at ang nag aalalang mukha agad ni hero ang nasilayan ko.

" good morning hon... " may pag aalinlangan sa boses na bati niya sa akin, agad namang nag init ang mga mata ko at walang salitang sinugod siya ng yakap.

" nakakainis ka steve, space lang ang hinihingi ko sayo, hindi ko sinabing ipahamak mo ang sarili mo, paano nalang ako kung may nangyaring masama sayo huh? Hindi ko kakayanin yun steve, hindi ko kaya. " napahagolgol na ako ng tuluyan habang mahigpit na nakayakap sa kanya, nagulat man nung una ay sinuklian niya din naman agad ang mahigpit kong yakap habang hinahaplos ang likod ko.

" shhhh stop crying hon please, you know that i hate seeing you cry right? And im so sorry if i made you worried, hindi ko naman kasi inaasahang gagawin ni morales sa akin yun at isa pa naging kampante ako masyado kasi nasa bar kami ni chad im so sorry hon but please stop crying already, im fine hon you don't need to worry too much. "

" mag ingat ka naman steve please. " umiiyak pa ding sabi ko sa kanya.

" i will hon, nabigla lang talaga ako at masyadong mabilis ang pangyayari ni hindi ko nagawang umiwas sa ginawa ni morales. "

" ano naman kasing ginagawa mo don sa bar ni chad ng ganong oras ha? " inis na tanong ko sa kanya at napakamot naman sa ulo niya ang kumag.

" ahhhmmm... nagkayayaan lang ang barkada, you know minsan lang kaming maging kompletong magkakaibigan that's why when ash called me that they're all at zeus and asking me to go there i said yes, but I didn't expect that morales will be there also. " nakangiwing paliwanag niya pa.

" ang sabihin mo naghahanap ka lang ng kasama mong maglasing, akala mo hindi ko alam na araw araw kang umiinom at nagkukulong sa condo mo? Pati trabaho mo napapabayaan mo na. " sermon ko sa kanya na mas lalong nagpangiwi sa kanya.

" ehh kasi naman hindi din naman ako makapag focus sa trabaho ko kahit pumasok pa ako so what's the use of going to work hon? " aba't sumasagot pa talaga.

" yan tayo ehh, imbes na mag isip at magsumikap kang maghanap ng paraan para bumalik ako sayo paglalasing at pagsira sa buhay mo ang ginagawa mo! Sa tingin mo paano akong babalik sayo niyan kung pati sarili mo pinapabayaan mo huh?! " inis na sermon ko na naman sa kanya.

" hon, im sorry ok? I just don't know what to do and i can't think straight after you left me, i feel like i don't have a reason to continue my life anymore cause you already left me and thinking about losing you is killing me hon, i did try to continue my daily life going to work everyday but i failed, ikaw lang ang nasa isip ko palagi at kung anong gagawin ko upang mapatawad mo ako, pero laging pumapasok sa isip ko kung gaano kitang nasaktan kaya hindi ko na alam kong may pag asa pa ba akong patawarin mo, and I don't even know if i still deserve your forgiveness after what you saw that night. " bakas ang lungkot, sakit at pagsisisi sa boses niya habang sinsabi niya ang lahat ng yun sa akin, at parang pinipiga naman ang puso ko habang nakikita ko ang paghihirap sa mukha ng lalaking mahal ko kaya naman bumitaw na ako sa pagkakayap sa kanya upang harapin siya.

" lets just forget about it hon dahil alam ko namang hindi mo ginusto ang nangyaring yun at napag isip isip kong bibigyan ko lang ng kasiyahan ang mga taong gustong sirain ang relasyon natin kung patuloy akong magmatigas at magagalit sayo, yes nasasaktan pa din ako dahil sa nakita ko pero mas nasasaktan ako sa ginagawa mong pag papabaya sa sarili mo steve, kaya napagdesisyonan kong ayusin na natin ang gusot nating dalawa at sana sa pagkakataong ito ay hindi mo na hahayaang mangyari pa ulit ang pagkakamaling yun dahil hindi ko alam kung makakaya ko pang tanggapin ka ulit, i love you steve i really do pero tao lang din ako nasasaktan, nawawasak so please don't break my heart again hon. " bakas ang gulat, tuwa at mga emosyong hindi ko na mapangalanan sa mukha niya pagkatapos niyang marinig ang sinabi ko, at maya maya lang ay nag unahan nang tumulo ang luha sa mga mata niya, alam kong luhang hindi dahil sa lungot kung hindi ay dahil sa saya, dahil narinig na niya sa wakas ang gusto niyang marinig sa akin simula nung maghiwalay kami, kinabig niya ako ulit sa isang mahigpit na yakap na agad ko ding tinugon ng kasing higpit ng yakap niya.