Always wish we could be more-LS (Dutch)

{4} 8.22pm

Harry P.O.V.

'En de laatste kandidaat die doorgaat is...'

Iedereen hoopt nu dat hun naam wordt afgeroepen. Je ziet bij iedereen angst, spanning en een sprankeltje hoop in hun ogen. Dit is mijn kans, hiermee kan ik doorbreken als zanger.

Ik gun het Louis natuurlijk ook. Na de competitie met allemaal verschillende bands, hebben we contact gehouden. Ik ben stapelverliefd, maar hij valt niet op jongens denk ik, hij gedraagt hem toch totaal niet zo. En als ik het zeg, maakt het onze vriendschap stuk, dus beter vrienden dan niks denk ik maar. Hij heeft me overgehaald om mee te doen aan X-factor, dus hier staan we nu, te wachten op een naam.

'Dustin'

Ik voel een mix van emoties: verdrietig, bang, boos, teleurgesteld en trots: want ik ben toch al tot hier geraakt. Ik weet niet goed hoe ik moet reageren, dus begin ik maar te huilen. Ik ga ergens tegen een muurtje zitten en barst in tranen uit. Het wordt me allemaal wat teveel.

'Hazz?'

Mijn hart maakt een klein sprongetje door die bijnaam.

'Ja Lou'

probeer ik zonder te huilen te zeggen.
Ik kijk op naar Louis en hij ziet dat ik aan het huilen ben. Hij komt naar me toe en knuffelt me stevig, hij ruikt naar babypoeder met vanille.

'Het is ok, Hazz. We hebben ongelooflijk veel fun gehad en hebben heel wat ervaring opgedaan'

De tranen springen weer in mijn ogen en Louis drukt me nog harder tegen hem aan. Ik leg mijn hoofd voorzichtig op zijn borst. Dat voelt fijn. Hij aait zachtjes over mijn rug, waardoor ik kalmeer. Hij trekt zich terug, kijkt even in mijn ogen en knuffelt me dan weer. Ik wil eeuwig in zijn armen liggen.

'Lou, kunnen we naar huis?'

'Tuurlijk Hazz!'

We hebben afgesproken dat Louis vandaag bij mij komt slapen, aangezien hij best wel ver van Londen woont. We willen net vertrekken, tot we opeens worden tegengehouden door iemand.

'Zijn jullie Louis Tomlinson en Harry Styles?'

'Ja'

'Volgen jullie mij even, de jury vraagt jullie terug op het podium'

Verbaast lopen we mee, terwijl ik stiekem zijn hand vastneem. Dit voelt zo goed. Als we op het podium aankomen, staan er al 3 andere jongens. Ik heb Louis zijn hand nog steeds stevig vast en ik ben niet van plan die los te laten. Ik ben benieuwd wat die jury te zeggen heeft...

'Jullie zijn solo niet goed genoeg, maar te goed om weg te sturen, dus hebben we besloten jullie in een band te steken!'

Louis springt direct in mijn armen en ik knuffel hem terug. Ik ben zo blij! Samen met mijn crush en 3 andere tienerjongens in een band! Te gek! We geven een groepsknuffel en ik voel het nu al: wij gaan het maken ik de muziekwereld!

Ik kijk naar Louis. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien. Hij komt weer naar me toe en knuffelt me nog een keer, waar ik geen nee tegen zeg...

Hi! Sorry, dit is echt een superslecht hoofdstuk, ik beloof dat het boek beter wordt :) als iemand tips heeft, laat het zeker weten en vote ff :) (oké laatste hoofdstuk voor vandaag hahaha, vote please)
All the love-xxx