Always wish we could be more-LS (Dutch)

{38} forever? forever.

LOUIS P.O.V.

'3, 2, 1 Let's go!'

18 maart.

Laatste dag met Zayn.

Laatste concert met ons vijven.

Ik heb de hele dag alleen maar gehuild. Harry heeft me de hele dag moeten troosten. Het besef dat Zayn de band dus echt gaat verlaten drong vandaag pas echt door bij mij, en dat heb ik zeker weten gevoeld. Ik heb geschreeuwd en geroepen dat het nier waar is en dat het oneerlijk is, maar het is jammer genoeg dus wel waar. Ik heb nog nooit zo hard geweend in mijn leven, zelfs niet toen er aan Harry en mij werd gezegd dat we niet mochten zijn wie we wouden zijn. Dat deed ook enorm veel pijn, maar deze pijn is anders. Intenser. Meer plots. Pijnlijker. Het voelt alsof alles en iedereen waar ik van hou vertrekt na vanavond. Zayn heeft beloofd contact te houden, en daar houd ik hem aan. Hij is mijn beste vriend, ik kan hem niet zomaar verliezen.

Maar ik weet ook wel dat dit beter is voor hem. One Direction was niet meer goed voor hem, en dat besef ik wel. Ik denk dat iedereen overwerkt is en dat iedereen wel een weekje vrij kan krijgen, aangezien we zo weinig slaap hebben, maar ik persoonlijk heb er niet veel last van. Hangt er waarschijnlijk ook van af hoe je ermee omgaat. Ik kan wel tegen wat minder slaap en tegen het drukke programma, ik vind het zelfs leuk eerlijk gezegd, maar ik kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen is weggelegd.

'Jongens, ik wil jullie bedanken. Bedankt om er altijd te zijn voor mij en voor alle kansen die ik heb gekregen door jullie. Ik hou van jullie allemaal, stuk voor stuk, en ik ga jullie enorm hard missen, en ja Louis, zelfs jou rommel op de tourbus ga ik missen. Bedankt voor deze mooie jaren, jullie zijn als een tweede familie voor mij en dat zal nooit veranderen. We hebben een speciale band en niks of niemand kan die ooit verbreken.'

Voor iemand van ons kan antwoorden of nog maar een geluid uitbrengen als reactie, trekt hij ons in een groepsknuffel.

'One Direction voor altijd?'

'One Direction voor altijd!'

We lopen allemaal samen het podium op, met 5, voor de laatste keer.

Ik kan niet stoppen met denken aan het feit dat dit de laatste keer, waarschijnlijk ooit, gaat zijn met Zayn erbij, en de fans weten er nog niks van.

Iedereen doet zijn uiterste best voor dit concert, ik dacht dat niemand van ons het zou kunnen maken tot het einde zonder wenen, maar het lukt ons allemaal aardig goed! Volgens mij proberen we gewoon in het moment te leven en te genieten van dit concert.

En dan begint de intro van little things. We gaan allemaal bij elkaar zitten en dan begint Zayn te zingen:

Your hand fits in mine like it's made just for me
But bear this mind, it was meant to be
And I'm joining up the dots with the freckles on your cheeks
And it all makes sense to me

Ik kan zien dat Zayn weent, maar op dit moment kan ik er niet veel aan doen, want de fans mogen absoluut niks doorhebben.

We maken de show af en we eindigen met een groepsknuffel, de meest emotionele groepsknuffel die we ooit hebben gehad.

-------------------------------

25 maart.

Het eerste dat in me opkomt als ik wakker word. Harry ligt nog te slapen naast mij, dus laat ik hem maar liggen. Ik kijk even naar de klok.

06.28

Veel te vroeg dus.

Toch kruip ik uit ons bed en loop naar de badkamer van onze hotelkamer. Ik maak me klaar en ga daarna even wandelen, nadat ik een briefje had geschreven in het geval dat Harry zou wakker worden.