ASK FOR THE MOON (COMPLETED)

20

Ask for the moon 20

Bahagya akong gumalaw para makatagilid dahil sa parang mabigat na brasong nakapulupot sa'king baywang. Dahan-dahan kong idinilat ang mata ko nagtama ang paningin namin ni Samuel na pinapanood akong natutulog habang nakacrossed arm.

Iginala ko pang muli ang paningin ng makita ko pa rin ang mga kaibigan ni Cyrus. Na abala sa hawak na cellphone na nakatapat sa'kin. Inis kong tiningnan ang braso sa'king baywang kaya papapilit ako habang dahan-dahan na umuupo. Napailing-iling pa ako bago bumalik sa pagkakadilat.

Isang maaamong mukha na bakas na bakas ang pagkapagod. Nangangatog kong itinaas ang kamay upang malapat sa kaniyang pisngi.

Sana totoo 'to.

"C-cyrus..." Bulong ko.

Naramdaman ko ang biglaang pagsikip muli ng aking dibdib. Bahagya pa akong napahikbi dahilan kung bakit bahagyang pagdilat ng malumanay na mata.

"Baby... Why?" Nag-aalalang tanong niya habang kinukusot ang mata.

Napabalikwas siya at umupo hinawakan niya pa ang aking pisngi dahil sa luhang tumulo. Sunod-sunod ang paglunok at pagbuntong-hininga niya habang pinupunasan ang aking luha. Bakit ba naiyak na naman ako?!

I sobbed "Namiss lang kita," Pag-amin ko at yinakap siya.

"I'm already here now, Baby." Malambing niyang sambit.

Tumango ako at dinama na lang ang mainit niyang yakap. Dahil hindi ko alam kung bukas o mamaya ay akin pa rin ba siya. Ayaw ko na siyang bitawan.. ayaw kong kumalas natatakot ako. Napaparanoid na'ko!

"Baby... Please stop crying," Pagtahan niya sa'kin.

Then don't do some things that makes me cry!

Umiling lang ako. Wala akong pakialam kung mabasa ko ng luha ang damit niya wala akong pakialam! Ang gusto ko ay ilabas 'tong bigat sa harapan niya.

"Baby... Please, Hearing you sobbing and seeing you crying made my heart broke into pieces. I'm sorry if you did miss me," Malambing niyang saad.

Tinapik niyang bahagya ang likuran ko. Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kan'ya.

"H'wag ka na magtampo, Baby,"

"Hindi ako nagtatampo," agarang sambit ko.

"Baby..." He softly said.

Kumalas siya sa pagkakayakap at ipinatong ang kaniyang kamay sa'king balikat at dahan-dahan akong iniharap sa kaniya. Inilibot ko ang paningin dahil sa pagkatahimik at ngayon ko lang napansin na kami na lang dalawa ang tao dito.

"Sorry," Namumula niyang saad. "Nagkaproblema lang," Halos nakayuko niyang saad.

Bumuntong hininga ako at pasimpleng nag-iwas ng tingin. Bakit parang sa sorry niya parang ayos na ang lahat para sa'kin?

"Can you please explain? Kasi nababaliw na ako sa kakaisip," Matapang kong sambit.

Nilabanan ko ang bawat titig niyang halatang nagsusumamo na para bang pagod na pagod na siya sa kakaisip ng mga kung ano-ano na hindi niya kayang sabihin sa'kin.

Bumuntong hininga s'ya at natatakot na hinarap ako "Baby... Si Akia kasi may problema s'ya na hindi ko pwedeng sabihin sa'yo kahit na sa kaibigan ko at hindi dahil d'on ay iiwan kita, Alright? She just need my help. That's all,"Paliwanag niya.

Umusog siya ng kaunti para yakapin ako. Dahan-dahan niya pang ipinatong ang kaniyang baba sa'king balikat at mas hinigpitan ang pagkapit sa baywang ko. Na parang isa akong saranggola na ayaw n'yang bitawan.