KARA ÇELİŞKİ # YANILGI SERİSİ 2

BÖLÜM 1

Keyifli okumalar...
Baslangıç

"

Evet eminim.Sarı saçlı,uzun boyluydu.
Onunla birlikte arabaya binip gitti.Daha önce Kavin'in yanında o adamı hiç görmemiştim ama hayatında birisi olduğundan şüphelenmiştim."dedi tedirgin bir şekilde Dilara.

Doğru söylediği gözlerindeki ifadeden ve halinden yansıyan korkudan belliydi.
Sinirlerim iyice gerilirken derin nefesler aldım.Gün boyunca Kavin'e ulaşamamış,
defalarca mesaj atmış ve aramıştım ama tek bir haber dahi alamayınca en sonunda soluğu üniversiteden arkadaşı Dilara'nın evinin önünde almıştım.
Aklıma gelen türlü düşüncelerin kıskacında yumruk haline gelmiş olan ellerimi gevşetip tekrar sordum.

"Dilara aklına gelen her ayrıntıyı,her şeyi bana söylemen lazım.Kavin'i en son ne zaman gördün?Hali,tavrı nasıldı?Anlattığın adam da dikkat ettiğin başka bir şey var mı?"

Dilara kollarını göğsünde birleştirirken bakışlarını yere sabitleyince sabırla beklemeye çalıştım.

"Bilmiyorum.Aklıma gelenleri söyledim zaten."derken sesi titriyordu.

"Uzun boylu ve güçlü birine benziyordu.
Buğday tenli ve renkli gözlüydü.Duruşunda insanı tedirgin eden,korkutan bir şey vardı. Bugün kafede oturduğumuz sırada Kavin'in telefonuna bir mesaj geldi.Mesajı görünce 'Gitmem gerekiyor.'deyip hesabı ödedikten sonra çıktı.Onun peşinden bende ayaklanıp dışarı çıkınca vakit kaybetmeden 'Görüşürüz.' diyerek sarılıp gitti.Sonra da caddenin karşısındaki arabaya doğru ilerledi.

Kiminle buluştuğunu merak ederek bir süre izledim.Sevgilisiydi sanırım.Ona attığı adımları hevesli,yürüyüşü neşeliydi.Sanki hemen boynuna atılmak istermiş gibi ki zaten öyle de yaptı.Adama sarıldıktan sonra da arabaya binip gittiler."diyen Dilara bütün bildiğim bunlar der gibi ellerini iki yanına açtığında beynime kazık çakan düşüncelerin gerçekliği nefeslerimi daraltıyordu.Olmaması gerekiyordu.
Benim kardeşim onunla...

Öfkemi kontrol altında tutmakta zorlanırken zaten korkmuş olan Dilara'yı daha fazla korkutmamak için güç nefesler eşliğinde sakin olmaya çabaladım.

"Peki o adam Kavin'e nasıl bakıyordu?"diye sordum.Eğer kardeşimin kılına dokunursa...

"Tam emin değilim ama .."Dilara eveleyip geveleyince dayanamayarak tekrar sordum.

"Nasıl bakıyordu?"dediğim anda korkudan irileşen gözlerini kırpıştırdıktan sonra titrek bir nefes alarak konuştu.

"Sanki tuzağa düşen avının ayaklarına gelişini görmekten zevk alır gibiydi.Belki bana öyle geldi bilmiyorum ama bakışlarında tuhaf bir soğukluk vardı."
derken gözlerinin sorularla dolu haline karşı diyeceğim tek kelime yoktu.

O anda artık öfkemi dizginleyemeyerek yanımdaki çöp konteynırına bütün nefretimi kusup şiddetli bir tekme ile yere devirdim.Bunu yapmamla beraber korkudan geriye sıçrayan Dilara,her an kaçmaya hazır görünüyordu.

"Bir şey olacağını bilseydim.O adamla gitmesine izin vermezdim.Özür dilerim.
Kavin'e engel olmalıydım.Özür dilerim."
dedikten hemen sonra kaldırımın kenarına yığılarak ağlamaya başladı.
Aklımda,bedenimde kol gezen öfke buram buram tenimi kavururken elime geçeni parçalama isteğim her an daha da kuvvetleniyordu.Ancak dizlerimin dibinde,içli içli ağlayan kızın halini fark ettiğim an gözlerime inen perdeyi zor bir direniş ile kaldırmaya çalıştım.

Şu an olmazdı.Şu an bu cehennemin zamanı değildi.Damarlarımda tur bindiren öfke patlamak için en küçük noktamı dahi zorlasa da bütün irademi kullanarak kontrollü bir sesle konuşmaya çalıştım.