Ikinci Bahar....

Bölüm 7

  (halil'ur Rahman Cami) 

   Meral bu kadar anılara dalmış iken, yaşlı adamın gittiğini anlayamamıstı bile.Kendi de kalktı oturduğu yerden, otelin yolunu tuttu gözü yaşlı. Otele gelince sıcak bir duşun ardından yatağa attı kendini.Hemen uyuya kalmıştı. Sabahın ilk ışıkları ile açtı gözünü, çok rahat uyumuştu bu gece. Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar rahat uyumuş, kabus görmeden uyanmıştı.Saatine baktı, saat 7 yi gösteriyordu. İnanamadı gözlerine, 2 yıldır her sabah 6 yı görmeden uyanmıştı.İlk defa bu kadar cok uzun uyumuştu. Hemen üzerine bir seyler giyip kahvaltıya inmişti. İlk defa gülüyordu yüzü. Güzel bir kahvaltının ardından odasından fotoğraf makinasını alıp, sokaklara attı kendini.Ne kadar çabuk çekerse resimleri o kadar çabuk giderdi buralardan.

         Ne kadar yürüdüğünü bilmiyordu, ama ayaklarının ağrısından baya yürümüşüm diye düşündü. Etrafında resim çekmek için yer arayışına girdiğinde, Cami minaresi çekmişti dikkatini, oranın resmini çekmeye karar verdiği an bahçesinden içeriye girerken buldu kendini. Hatırlıyordu burayı ama hangi cami olduğuna karar verememişti.Birine de sormak istemediği için ismini yazan tabelayı aramaya başladı.Aradığını bulmuştu sonunda 'Halil'ür Rahman Cami' nde olduğunu anladı.Gözüne çarpan başka bir ayrıntıya takıldı bu sefer gözleri.

             Veli amca abdest alıyordu, caminin önünde. Hemen resmini çekmeliyim, diye düşündü. Biraz daha geri giderek hem veli amcanın, hemde caminin resmini aynı kareye almayı başarmıştı. Bir kaç resim daha çekip ordan ayrıldı. Akşama kadar bir çok resim çekmişti. Bu kadar yeter diye düşündü.Artık bir an önce buralardan gidebilirim, ama bilmiyordu ki karşısına çıkacak şeyin hayatını değiştireceğini.

                 Otele geldiğinde hemen Fatos u aradı, fotoğrafları cektiğini, mail adresine gönderdiğini, bakmasını söyledi. Meral telefonu kapatmış, balkona çıkıp hava almaya ihtiyacı olduğunu anlamıştı. Korktuğu kadar kötü geçmemişti burada günleri, son gün, dedi. Bu günüde atlatırsa tamamdı hersey, İstanbula dönecek, kendine fotoğraf galerisi açacaktı. Eski hayali idi bu, dünyayı gezecek bir çok fotoğraf çekecek, kendine bir galeri açacak, hayallerini gerçekleştirecekti artık.Bu neden le yaşamamış mı idi ki bütün acıları, ama kızı için yapacaktı bunu, kızına verdiği söz için yapacaktı.  

                 Üşüdüğünü hissedince içeriye girip televizyonda haber izlemeye karar verdi. Haber izlerken alt yazı çekti dikkatini. ''Karısını aldatan adamı, yatak odasında metresi ile basan kadın, bıçakla her ikisini de öldürmüş.'' Eskiye daldı yeniden. Kocasının onu aldattığını  doğumdan 1,5 yıl sonra öğrenmişti.İşten erken geldiği bir gün, yatak odasından gelen seslere, oraya gidip, kocasının yanında yatan kız kardeşini görünce anlamıştı herşeyi.Hızla orayı terk edip, kendini dışarıya attığında, ne yapacağını, nereye gideceğini bilemez halde ilerlemeye başlamıştı.Geldiği yeri farketmemiş ti bile. Etrafına boş boş bakınmış, kalkacak olan vapura son anda binmişti.Bindiği an Feridun ile tanışmaları gözünün önüne gelince daha fazla tutamamıştı göz yaşlarını, olduğu yerde ağlamaya başlamıştı.Vapur durana kadar devam etmişti ağlamasına.