Ikinci Bahar....

Bölüm 12

Meral duydukları karşısında şaşkına dönmüş, ağzını bile açamıyordu. Açmaması daha iyi idi Mehmet için, kimseye anlatmamıştı bu acılarını,içinde bir yerlerin halen daha acıdığını farketti. Tekrar konuştu Mehmet:

-İlk zamanlar çok zor günler geçirdim, ama zamanla hafifledi acım. Peki bitti mi diye sorarsan, bitmedi. Bazen aklıma geldiğinde içimde biryerlerin acıdığını hissediyorum.

Konuşması, birşeyler söylemesi gerektiğini biliyordu Meral, ama harflerden cümle oluşturamıyordu. Mehmet'e döndü önce gözlerine baktı. Acı üzüntü vardı gözlerinde. Kafasını cevirerek denize dikti gözlerini.

-Zaman, dedi, zaman belkide en iyi ilaçtır acılara.....

İkiside daha fazla konuşmak istemediği için, yavaşça kalktılar sandalyeden. Otele gitmek için ikiside yola koyuldu. Yavaş adımlarla ilerliyorlardı. Mehmet durdu, Meral'i de durdurarak gözlerine baktı Meral in. İzin istiyordu sanki gözleri, sonra tekrar denize dönerek tuzlu havayı cigerlerine çekti. Meral e dönerek hafifçe gülümsedi, gözlerine baktı tekrar, Meral in de hafifçe gülümsemesinden sonra elini tuttu Meral in.Elini çekmedi Meral. İkisi içinde bir umuttu bu. Elleri birleştiği an, ikiside aynı şeyi düşündü. Herşeyi beraber aşıp, geleceği beraber planlamayı.

Ertesi sabah mutlulukla açtı, ikiside gözlerini güne. Güzel bir kahvaltını ardından romantik adayı gezmeye başladılar. Burası ikisininde hayatının dönüm noktası olmuştu.

Bir haftayı nasıl geçirdiler ikisi de farketmedi. İKi iyi dost iken, tek olabilmişlerdi. Bir hafta boyunca ikiside uzun zamandır yaşamadıkları, mutlulukları yaşamışlardı.Son günlerini de beraber geçirip, odalarına çıktılar ikiside. Meral bir haftadır, olmadığı kadar huzurlu hissediyordu kendini. Geçmişini, yaşadığı acılarnı bilen biri vardı yanında. Her canı sıkıldığında, acılarını, anılarını hatırladığında başını yaslayabilcği bir omuz vardı artık yanında. Geçmişini tekrar anlatmak zorunda kalmadığı biri, onu zorlamayan, her zaman anlayışlı olan, yeri geldiğinde onu anıları ile yalnız bırakarak baskı kurmayan biri. Mehmet le bir yola çıkmışlar, ellerini en önemliside yüreklerini birleştirmişlerdi bu yolda. Ne olursa olsun bırakmayacaktı bu yüreği.

Hangi ara uykuya daldığını bilmediği bir zamanda, korku ile uyandı Meral uykusundan. Rüya görmüştü, kabus değildi ama ağlıyordu ginede. Ter içinde kalmıştı her yeri. Göz yaşlarını durduramıyordu. Mehmet i aradı hemen. Telaşa kaılmıştı Mehmet. Telefonu kapatmadan çıkmıştı odasından, Meral in kapısına gelmişti, İçeri aldı Meral Mehmet i. Ağlayarak sarıldı Mehmet e, uzuzn süre sarılı kaldılar.

- Ne oldu Meral, öok korkuttun beni....

Meral biraz sessiz kaldıktan sonra, anlatmaya karar verdi...

-Rüyamda kızımı gördüm Mehmet, benimle konuştu. Çok mutlu idi kızım.'' sen mutlu olunca bende çok mutlu oldum anne '' dedi.Yanıma gelip elimi tuttu. '' o da çok mutlu, sende mutlu ol. Sen mutlu olunca bende mutlu oluyor, sen üzülünce bende üzülüyorum'' dedi. Sonra elimi bıraktı . Elimi bırakma, gitme diye yalvardım arkasından. Durdu, bana döndü tekrar '' Dikkatli ol anne, Mehmet abiye söyle o da dikkatli olsun dedi''. Ne demek istiyorsun kızım diye sordum, gözlerime baktı. Sonra kayboldu. Hareket edemedim, arkasından gitmek istedim ama gidemedim. Sonra da ağlayarak uyandım... dedi.

Sıkı sıkı sarıldı Meral e Mehmet. Teselli etmek istiyordu, ama edemezdi. Biliyordu ki Meral sakinleşene kadar ağlayacakti. Sakinleşmesi için uzun süre bekledi Mehmet. Biraz sakinleşince, yatağa yatırdı Meral i. Kendisini yanına oturarak başını dizlerine koydu. Saçlarını okşamaya başladı genç kadının. Meral bu hareket ile daha çok rahatlayıp, uyuklamaya başladı. Gözlerini açtuğında aynı pozisyonda yatıyordu. Sabah olmuştu. Başını kaldırıp, Mehmete baktiğinda başı yana düşmüş uyuyordu. Boynunun tutulduğu belli oluyordu, acı çeker bir ifade vardı mimiklerinde. Bir an kendi canı yanmış gibi oldu Meral. Hemen yataktan kalkıp Mehmet in yatağa düzgünce yatmasını sağladı. Kendisi de duş alıp üzerini giyindikten sonra, saatin erken olduğuna karar verip, balkonda biraz zaman geçirmeye karar verdi. KIzını düşündü, rüyasını. Ne demek istedin kızım, daha ne olabilir ki, seni kaybettim ben diye düşüncelerle uğraştığı sırada. Uzun bir zaman geçmiş olduğunu, üşümesinden anlayarak içeri geçti. Mehmet i uyandırıp, kahvaltı ya indiler. Meral Mehmet e bakıp. Evet dedi bu mutluluğu kaybetmemeliyiz. Bende Mehmet te bunu fazlası ile hakettik. İşte bu yüzden birbirimize dikkat etmeliyiz. Yüzüne yayılan gülümseme ile Mehmet e bakıp kahvaltısını yapmaya başladılar.....