***
Berrin yüzünde ki gülümsemeyi durduramıyordu bir türlü.
Saruhan ile tekrar birlikteydi.
Yeniden.
Beraberlerdi.
Konağa girdikten sonra telefonuna gelen mesaj sesiyle irkildi.
Gönderen: Saruhan
"Eve vardın mı?"
Berrin sırıtmaya başlarken evet cevabını verip telefonu kapattı. O sırada Çimen'in mutfaktan sesi geliyordu. Mutlulukla mutfağa girdi.
Çimen kendi kendine homurdanmakla meşguldu. Kızları Rukiye ve Gülru ortalıklarda yoklardı. Sonra mutfak kapısından onları fark etti. Avluda ki sofrayı kurmakla meşguldü iki kız. Şehrihan ise bahçede oturuyordu.
"Yok eskiden beri sevdalılar da bilmem ne...Sen nereden bileceksin be herif..Hadi öğrendin şerefsiz pislik kızının gitmesine niye göz yumdun.."
Berrin anlamayarak konuşmaya girdi.
"Kime sayıp sövüyorsun Çimen Teyze?"
Çimen duyduğu sesle irkilerek kendine geldi. Yemeklerle uğraşmayı bırakıp Berrin'e döndü. Kızın yüzünde mutlu, huzurlu bir tebessüm vardı. Sanki aylar sonra yüzüne kan gelmiş gibi. Çimen bu mutluluğu bozmak istemedi ama kızı olacak konuşmaya hazırlamalıydı.
Mutfağın kapısını kapatıp Berrin'e yaklaştı. Berrin kendine sokulan Çimen ile gözlerini kırpıştırdı. Kadın fısıltıyla konuşmaya başladı.
"Bugün Şehriban'la babana kahve götürüyordum. Konuşmalarına kulak misafiri oldum. Baban...Sen ve Saruhan'ın geçmişini biliyormuş. Tâ en başından beri." dedi.
Berrin gözlerini kocaman açıp Çimen'e bakakaldı. Şoktaydı. Nasıl yani? Bunca yıl...Ya da sevgili oldukları dönem. Adam bunca şeyi bilip nasıl susmuştu? Ya Berrin...O nasıl anlayamamıştı?
Babasının gizli ilişkisini bilip onu uyuttuğunu sanarken,
Aslında uyuyan hep O mu olmuştu?
Derin bir nefes alan Berrin yeşil gözlerini yaşlı kadında gezdirdi. Çimen'in alnı kırışmış, beli tedirgin. Bir şeyler seziyor.
"Başka...Başka ne duydun?"
Çimen başını iki yana salladı.
"Hiçbir şey. Zaten bunu duyar duymaz elim ayağıma dolandı. Bir de sadece annenin, benim ve kendisinin bildiğini ima etti. Bundan da korktum. Hızlıca çıktım. Belli, bugün Şehriban seninle konuşacak. Zaten sabah sen çıktıktan sonra Hasan ile konuştular. Sonra Şehriban mutfağa geldi. Seni akşam yemeğinden sonra odasına bekliyormuş. Konuşacakları varmış."
Berrin yutkundu.
Şehriban ve O?
Ne konuşabilirlerdi ki?
Çimen, Berrin'in elini sıkıca tuttu. Güven verircesine gözlerinin içine baktı.
"Ne derse desin..Sakinliğini koru. Ona istediğini verme. Eline bir koz daha geçirtme. Bırak önce lafını bitirsin, şaşırt onu. Onun umduğu şey zaten senin bağırıp çağırman, kızman, sinirlenmen. Sen böyle yapınca O daha çok babana yaklaşacak. Şu yaşlı karının azıcık hatrı varsa sende..sözümü dinle kızım."
Berrin ona sıkıca sarıldı. Onda anne şevkati hissetti. Bergüzar kadar olmasa da..Bergüzar kadar ona değer veren bir Çimen vardı belki de...Bir de Saruhan. Bu iki insanı bir kez daha kaybetmemek için dua etti içinden. Geri çekilirken gülümsedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yegâne
Teen Fiction"Seviyor musun onu?"dedim titreyen sesimle. Gözlerini acı çekiyormuş gibi kapattı. Elimi ittirdi. Elimi yanağına koydum. "Yapma..."diye fısıldadı fakat yanağını avcuma yasladı. Gözlerim sulanmıştı. Onu o kadar çok özlemiştim ki... "Seni çok seviyoru...
