Yegâne

B32-Sözler ve gözler..

Keyifli okumalar herkese🌼🤗

Bölüm şarkısı; Deniz Seki-Hayallerim hayal oldu.

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

1 ay sonra.

"Alo Burcu, nasılsın?"dedi elindeki bavulu çekiştiren Berrin.

Burcu uzun zaman sonra Berrin'in sesini duyunca sevinçle hareketlendi.

"İyiyim canım. Asıl sen nasılsın? Neredelersin Allah aşkına!"diye sitem etti iş arkadaşına.

Berrin derin bir nefes aldı.

"Kusura bakma uzun zaman oldu doğru düzgün de arayamadım seni. Merak etme her şeyi anlatacağım, otele geçiyorum şimdi.."

"Aaa döndün mü Bodrum'a?"

"Evet.."dedi Berrin bir taksi durdururken.

"Balım o zaman hiç otele motele gelmiyorsun direk benim eve geçiyorsun. Bende birazdan şirketten çıkacağım."

Berrin bir iki saniye bekledi.

"Peki..geliyorum o zaman."

Telefonu kapattıktan sonra adresi taksiciye tarif etti ve gözlerini yumdu.

Neler yaşamıştı?

Ne acılar çekmişti.

Onu bu kadar çok severken...ondan ayrılmak.

İğrençti.

Ama illet gurur aşkın önüne çoktan geçmişti.

***

1 ay önce.

Berrin duyduğu cümleler ile yerinde mıhlanırken Çiçek çoktan çıkıp gitmişti.

Biliyordu, yalan söylüyordu. Ama içinde ki bir ses sürekli kulağına, "Onlar ne olursa olsun evliler...Sen o odanın içinde ne olup bittiğini hiçbir zaman bilemezsin.." diye fısıldıyordu.

Gözlerinde yaşlar oturdu kaldı. Ellerini saçlarından geçirdi. Hiçbir şeyi böyle hayal etmemişti. Onca zaman sonra geri döndüğünde bu topraklara,tek amacı ölmek üzere olduğu babasını ziyaret etmekti. Ve bir ihtimal de olsa Saruhan ile barışmak. Evlenmek yoktu planlarda. Aşkı tekrar yaşamakta. Ama nasipte olmuştu.

O da iki ay sürmüştü.

Onunla küçükken evlilik hayalleri kurduğu zamana gitti. Birlikte gizli saklı kiraz ağacının altında buluşup, el ele tutuşarak yıldızları izlerken fısır fısır gelecek hayalleri kurarlardı. Saruhan anlı şanlı bir düğün yapacak, tüm Urfa haftalarca ikisinin düğününü konuşacaktı. Onlar öyle mutlu olacaklardı ki, onları gören herkes mutlulukla bakacaklardı onlara.

Onu ilk kez öptüğü anı hatırladı. İlk kez seviştikleri vakti sonra. Babasından kaçmadan dört ay önce, annesinin iyi olduğu bir gece Saruhan ile buluşmak için dışarı çıkmıştı. Saruhan onu kendi evine getirmişti. Birbirlerine sokularak kahkahalarla sohbet ederken burun buruna gelmişleri bir an. Sonra da dudak dudağa. Şimdiye kadar sadece öpüşmekle yetinen bu çift ilk kez ileriye gitmişti. İkiside birbirlerine aşıktı ve Berrin aşık olduğu adamla ilkini yaşamaktan hiç pişman olmamıştı.

Sonra ona mektubu bırakmak için evinin önüne gelişi geldi gözlerinin önüne. Ağlamaktan bitap düşmüşken mektubu korumaya uzatmış, camdan baktığında Saruhan'ı ancak yedi yıl sonra göreceğini bilmiyordu.

Genç Saruhan...Deli dolu, bazen deli, bazen duygusal. Bir gün çocuk olmuş, sevgilisiyle yarış yapıyor. Şu tepeyi önce çıkan kazanır. Hiç de öyle Berrin kazansın diye yavaşlamıyor. Koşuyor, koşuyor. Berrin kahkahalarla onun çocuksu hırsını izliyor. Kazanınca oluşan sevincini. Sonra koşarak Berrin'i kucaklıyor, döndürüyor. Kahkahaları karışıyor gökyüzüne. Sevinçleri. Mutlulukları. Bir gün babasıyla tartışmış yirmi yaşında ki Saruhan. Belli hırslanmış babasına. Kendi haklıymış gibi anlatıyor da anlatıyor. Çenesi titriyor aynı zaman da. Babası ona bağırdı ya, zoruna gitmiş belli. Susuyor bir süre. Berrin üzgün gözlerle onu izliyor. Elini tutuyor, öpüyor. Sonra koluna sarılıyor. Saruhan çözülüyor, ağlamaya başlıyor. Bu kez hüzünleri karışıyor gökyüzüne. Kaç defa birbirlerinin kucağında ağlamışlardı? Kimseye anlatamadıklarını birbirlerine anlatıp dertleşmişlerdi. Onlar iki sevgiliydi belki ama bundan öte dostlardı. Onları birbirlerinden daha iyi anlayacak kimse yoktu.