Bir fotoğraf karesi

13. Bölüm

MULTİ; TÜRKER ÇAĞAN

***

Arda bacaklarımı ve açık kalan her yerimi arsızca süzdüğünde kendimi kapatma ve saçımı savurma isteğiyle aynı anda doldum ama utanç ağır basınca Arda'ya gözlerimi belerterek baktım.

"Ne işin var burda?"

"Hı?" Yutkunup yüzüme baktığında dudaklarının aralık olduğunu gördüm, gülme isteğimi bastırarak ciddi bir ifade takındım.

"Çıksana dışarı!"

Birkaç saniye daha şaşırarak yüzüme baktı, sonra yüzü gevşedi ve sırıtmaya başladı. "Niyeymiş? Ben halimden memnunum."

Kaşlarımı hayretle kaldırdım. "Yok deve."

"Dışarı çıkarsam kapı açılır ve annen ile kardeşin beni görür, ayrıca sen de bu haldeyken. Bence pek iyi şeyler yaşanmaz ama sen bilirsin." diyerek güldü ve yataktan kalktı.

Uzun bacaklarıyla anında kapıya vardığında şoktan çıkıp hareket ettim.

"Hayır!" Kapı koluna giden kolundan onu tutup atar gibi arkaya çektim. Arda sendeleyerek arkaya gitti ve yere düşeceği sırada dengesini sağladı. "Delirdin mi sen? Pencereden çık diyoruz herhalde."

"Hiç rahatımı bozamam, kapıdan çıkacağım. Senin için bir pencereden çıkmadığım kaldı zaten."

Kollarımı bağlayıp kaşlarımı kaldırdım. "Şikayetçisin yani?"

"Şikayeti bilmem de sen böyle karşımda durmaya devam edersen-"

"Sus ya!"

Yine sırıttı. Ağzına çarptığım ne gülüyorsun?!

"Giyinip geliyorum, eğer seni odada bulamazsam hayatına çökerim."

Ben fısıldıyordum ama o sanki buraya gizlice girmemiş gibi davranıyordu, sahi buraya nasıl girmişti onu da bilmiyordum ama kolyeyi bırakırken de zorlanmadığı gibi öylece girmiştir diye düşündüm.

"Çok mu yanında kalmamı istiyorsun?" dedi aynı gülümsemeyle. "Korkma diyeceğim ama sırf hayatıma çök diye çıkasım gelmedi değil."

"Arda." Dedi uyarır gibi ismini uzatarak.

"Tamam hadi git giyin."

Arkamı döneceğim sırada aklıma korkunca yere attığım kıyafetlerim geldi. Keşke şu anda yerin dibine girebilseydim.

Tatlı tatlı gülümseyip yavaşça eğildim. Arda ne yaptığımı anlamaya çalışırken kaşları çatıldı. Kıyafetlere uzandığımda kaşları gevşedi ve bende zar zor dizlerimin üzerine çöküp kıyafetleri aldım. Bornoz daha uzun olsa ölürdü sanki!

Bornoz ölecekti... aynen...

İçimden geçirdiğim saçmalığa gözlerimi devirmek istedim ama şu an tek umursadığım şey içeri geçip kıyafetleri giymekti. Bir anda ayağa kalkıp arkamı döndüm ve büyük adımlarla banyoya girdim.

"Korkma, ısırmam!"

"Sussana sen!"

Gülüşünü duyduğumda sinirle kıyafetleri yere fırlattım. "Pislik!"