Bir fotoğraf karesi

3. Bölüm

Bugün hafta sonu olduğu için öylece yatağımda uzanıyordum. Bilinmeyen'den mesaj yoktu ve canım çok sıkılıyordu. Sıkılmaktan cidden çok sıkılıyordum.

Belki ben mesaj atmayı deneyebilirdim?

Bu düşünceyi aklımdan hızla kovdum, sonuçta onu vaz geçirmem gerekiyordu, değil mi?

Arda geldi aklıma. Neden kalkışmıştım ki böyle saçma bir işe? Otursana oturduğun yerde, basketbol senin neyine?

Hızla kafamın altındaki yastığı alıp yüzüme bastırdım. Boğulduğumu hissedince yüzümden çektim ve telefonumu aldım. Bilinmeyen'nin numarasına girip mesaj yazıp attım.

Can sıkıntısı başa bela cınım.

Kardelen:
"Niye mesaj atmıyorsun?"

"Vaz mı geçtin yoksa?"

"Cevap versene."

"Arda'yı sevmiyorum tamam mı?"

"Cevap versene be."

Ardı ardına mesaj yollayıp telefonu yatağa attım. Telefonun düşmemesini dua ederek odamdan çıktım ve merdivenlerden inerek mutfağa gittim. Boyum biraz kısa olduğu için pijamam ayaklarıma dolanıyordu ve ayaklarım da birbirine dolanıp duruyordu.

İçeri girdiğimde annem yemek yapıyordu ve üzerinde gömleği ve kalem eteği vardı. Birazdan işe gidecekti galiba.

"Günaydın kızım. Git Türker'i uyandır da kahvaltı yapın. Daha bulaşıkları toplayıp çıkacağım."

Başımı salladım ve yukarı çıktım tekrar. Dalgınlıkla kapıyı çalmadan içeri küt diye girince yerinden sıçradı ve elindeki telefonu hızla yastığının altına koydu. Benim girdiğimi anlayınca telefonunu tekrar çıkarıp oynamaya başladı.

"Annem kahvaltıya çağırıyor. Ben aç değilim, gelmeyeceğimi de söyle." Dedim ve kapıyı kapattım.
Karnım ağrıyordu ve gerçekten hiçbir şey yapmak istemiyordum. Bu benim genel halimdi ama regl'ım yaklaşınca sadece tüm gün pinekleyesim geliyordu.

Kendimi tekrar yatağa attığımda mesaj bildirimini gördüm. Hemen telefonu elime alınca kendimi sorguladım, neden bu kadar heyecan yapıyordum ki?

Bilinmeyen:
"Sakin ol. Ayrıca uydurmuyorum, o çocuğa nasıl baktığını gördüm. Bu çocuğu dövmemem için bana ufacık bir sebep söyle."

Elim hızla yazma kısmına girdi. Arda'yı mı? Daha neler?

Kardelen:
"Birincisi ben Arda'dan değil tamamen başka birinden hoşlanıyorum, o yüzden onu boşuna dövmüş olursun."

Anında mesaj gelince bu sefer şaşırmadım.

Bilinmeyen:
"Kimmiş o?"

Panikle telefonu yatağa geçirdim ve ayağa kalkarak odada iki tur attım. Şimdi bekletirsem şüphelenecekti ama hemen birini bulmak zorundaydım. Aklıma gelen isimle elim hızla telefona gitti ve yazmaya başladım.

Kardelen:
"Emre."

İki saniye sonra pişman oldum. Ya onu da dövmek isterse? Hem Arda kendini dövdürtmezdi. Aptal kafam! Ayrıca şiddet ne kadar aptalca bir yoldu öyle?