In a dance as eternal as the sea's gentle ebb and flow, Selene and Xavier unearthed a love that felt unbreakable, much like the boundless connection between the moon and the tides.
However, the tumultuous currents of life washed away the very roots...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
─── ･ ｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ.───
Bland and Dark. That's how miserable my life is. Growing up as a Vistamonte or the son of the most successful businessman in the country is not easy. I should follow every order, do things with his approval and make decisions without any options left.
"Cheers, for more successful years to come," Dad said while raising his glass and asking for a toast from the people whom he owes his success.
Marami ang tao sa loob ng hall. Isa ito sa mga araw na nagtitipon ang mga privilege and elite. They were all gathered here to join us, as we celebrate the success of the empire. Gusto ko din sanang maging masaya pero hindi ko iyon magawa.
Nilisan ko ang kwarto para makalanghap ng sariwang hangin. Nasa isang resort kami na pag-aari ng Daddy ko. Umupo ako sa pinong buhangin at tinanaw ang dagat. Tahimik akong nakatanaw sa kawalan ng mapansin ko ang isang batang babae na isinasawsaw ang paa sa tubig.
Agad akong tumayo at nilapitan siya. She's barefooted, namumula pa ang mga paa at masayang nilalaro ang malamyos na agos.
"Hey!" I called her.
She turned her attention to me. From where I am standing, I can easily see her face because the moonlight ate up the darkness between us. I have to admit that this girl is breathtakingly attractive. Her lips were thin and pinkish, her face appeared delicate, and her eyes had pupils that resembled the gloom of night yet screamed warmth and comfort.
"Kalabaw! Hala, nang-gugulat ka naman!" sabi niya pagkatapos ay medyo lumayo sa dagat.
Sumunod ako sa kanya, "Hoy bakit ka sumusunod? Crush mo ko? Huwag ha! Eight pa lang ako, bawal pa yan!" Dagdag niya, itinaas niya pa sa ere ang dalawa niyang kamay at iminuwestra doon ang bilang na walo.
Natawa ako sa ginawa niya pero agad ding napahinto ng bigla siyang magsalita. "Tatawa-tawa ka pa diyan pero ang mga mata mo ay hindi naman mukhang masaya," she said.
Napatitig tuloy ako sa kanya, "Masaya ako." I lied.
"No, you're not. Alam ko. Halika nga," she said before pulling me in the large paved patio in front of the beach house.
"Bakit ka malungkot?" she asked.
Walang lumalabas na salita sa bibig ko. It's not because I'm afraid of telling her the truth but I am amazed at how her eyes drag me into a new world where the light and peace can be found.
"Pipi ka? Hindi naman diba? Baka tamad ka lang magsalita. Stupid!" she snorted.
Napahalakhak tuloy ako, this time it's pure and genuine. Hindi ko alam kung anong meron siya pero ang presensya niya ay tila hangin na umiihip sa mga agam-agam ko.
"Hindi ka ba sasagot?" Mataray niyang tanong.
Napasandal naman ako sa pader at tinitigan siyang mabuti. Iniisip ko kung sasabihin ko nga ba sa kanya ang dahilan ko.
