Delight / Baekhyun✔

20🍬

Boyunluk çıktığından beri çok daha rahattım ve artık başımı çekinmeden oynatabiliyordum.

Baekhyun'un izni devam ediyordu bu yüzden hâlâ bizimle evdeydi ama önce Seungjae'yi sonra beni uyuttuktan sonra her saniyesini bilgisayar başında bir şeyleri kontrol ederek geçiriyordu.

Yine bu akşam birlikte bir şeyler izledikten sonra beni odaya gönderince bilgisayara bakacağını anladım. Tekrar salona geldim. Bu kez daha rahattı, ben geldiğim için bir şeyler gizlemeye çalışmıyordu ama tabi ki de görev gereği ekranı yeni sekmeye geçirmişti.

Sandalyesine yaklaşıp omuzlarına masaj yaptım.

"Bu seferki görev çok mu ağır?"

"Efendim canım?"

"İzin gününde bile bakman gerekiyor, çok mu zor bu kez?"

"Biraz geniş çaplı bir operasyon, bu yüzden benim fikrimi de sormuşlar. Ben de dataları inceledim güzel bir rapor hazırlasam iyi olurdu."

"Baekhyun eğer emniyete gitmen gerekiyorsa git lütfen. Ben iyiyim biliyorsun. Seungjae'yi okula götürüp getirebilirim."

"Yok daha neler! Araba kullanamazsın!"

"Neden? Bayılmanın etkisiyle ehliyetim iptal mi oluyor?"

Gülümsedi ama yorgun bir gülümsemeydi bu. Çok yorgundu. İçim ezildi.

"Aniden arabada sarsılıp kontrolünü kaybedersen ne yaparım ben?"

"Tabi ki de böyle bir şey yaşansın istemeyiz ama doktoru sen de duydun. İyiymişim. Dikişi de aldı zaten. Değerlerim de normal çıktı. Her şey yolunda yani günlük hayatıma kaldığım yerden devam edebiliyorum."

"Olsun. Birkaç gün daha ben bırakayım seni bir yerlere. İçim rahat etsin."

"Aman iyi. Zaten bir yere gidince beraber gidiyoruz o yüzden tek araba kullanıyoruz."

"Bak o da doğru. Hadi uyu sen. Ben de bir an önce kayıtları bitirip raporu tamamlayayım, uykum geldi."

"Bitirmeden uyumayacaksın, değil mi?"

"İşkolik bir tip değilim ama bitirmeden-"

"Uydurma!"

"İşimi seviyor olabilirim, ne var?"

"Tamam tamam. Hadi bırakayım da işini yap. İyi geceler."

"İyi geceler."

**

"Bir sorun mu var?" diye sordum.

Baekhyun beni ve Seungjae'yi durduk yere annemlere bırakmayı teklif edince bir gariplik olduğunu anladım.

"Yok ya Sehun acil toplantı var dedi. Hem annen de arayıp kızdı bana, çocuklarımı getir dedi."

"Daha dün buradaydılar. Niye kızdılar sana?"

Annem ve babam ne zaman olduğunu bilmediğim bir arada Baekhyun'a epeyi ısınmıştı. Artık burada kalmamızı pek garip karşılamıyorlardı. Aksine bizi burada ziyaret etmek gibi nazik hareketlerde bulundular. İster istemez mutlu olmuştum.

"Bilmem. Özlemişler demek."

"Toplantı neden acil peki? Tehlikeli bir operasyona mı gideceksiniz?"

Endişeyle sorduğumda gülümsedi.

"Hayır."

İnanmadığımı bakışlarıma eklemeye çalıştım.

"Emin misin, gerçekten tehlikeli değil mi?" diye sordum.

"En azından şimdilik değil."

Kapı çaldığında orta sehpada boyama kitabındaki şekiller hariç tüm sayfayı pata küte boyayan oğlumun yanına gittim.