Delight / Baekhyun✔

33🍬

Telefonun diğer ucundan hışırtılar gelince ayaklandığını anladım.

"Baekhyun sana gelme diyorum, beni duymuyor musun?"

"Duyuyorum peki sen şu an nasıl ağladığını duyuyor musun? Gönül rahatlığıyla telefonu kapatacağımı mı sanıyorsun?"

Bu daha çok ağlamama sebep oldu.

"Seni gerçekten hak etmiyorum!"

"Böyle sözler etme ne olur!"

"Seni o kadar kırmama rağmen buraya geliyorsun! Bir yudum bile sevgini hak etmiyorum. Cezam bitmedi bile! Gelme! Senden uzak durmam lazım."

"Ne cezasından bahsediyorsun? Sana herhangi bir ceza vermeye çalışmıyorum. Kız arkadaşımı cezalandırmak ne demek? Bunu aklın alıyor mu? Suçlular cezalandırılır. İlişkide karşı tarafı cezalandırmak diye bir şey söz konusu bile olamaz! Bir daha böyle bir şey dediğini ya da düşündüğünü duymak istemiyorum. Arabadayım şu an, gece vakti yol boş, gelirim yirmi dakikaya."

"Tamam."

"Güzel."

**

Baekhyun arayıp kapıda olduğunu belirtince sessiz adımlarla bahçeye çıktım. Dış kapıda beklediğini görünce buraya gelmesindense ben ona gitmek istedim.

Aramızdaki bahçe kapısını benim için açtı ve dışarı gelmemi söyledi, yanına ulaştığım anda yüzümü görmesin diye olabilecek en hızlı halimle ona sarıldım.

Hiç konuşmadan bir süre sarıldık, birkaç kez saçlarımı okşadı.

"Biraz dolaşalım mı?" dedi sadece.

Kafamı sallayarak onayladım.

"O zaman sizinkilere haber ver-"

"Gerek yok."

"Arabaya binelim o zaman."

Dediğini yapıp bindiğimde polis aracındaki arkadaşlarına el salladıktan sonra o da koltuğuna geçti. Kemerimi konuşmadan taktım ve arabayı sürmesini bekledim.

"Sahile gidelim mi?"

"Olur."

"Ailene haber vermek istersen-"

"İstemem."

Mahalleden uzaklaştığımızda konuşmaya başladı.

"Kıyafetlerini bile değiştirmemişsin, bu hiç senlik hareketler değil."

"Kafa mı kaldı bende?"

"Böyle iyi oldu aslında bak dışarı çıktık ve pijamanla gitmek zorunda kalmadın."

"Pijamalı olsam utanır mıydın?" diye sordum.

"Yoo~ ben pijamalı gelmediğim için kendi derdime yanardım."

Gülümsedim ama Baekhyun yola baktığı için görmedi. Beni bu halimde bile gülümsettiği için ona ne kadar minnettar olduğumu kelimelerle ifade etmenin bir yolu var mıydı ki?

"İyi misin?"

"Evet, ağlamıyorum artık."

"Ağlamamak için kendini çok zorlayan bir yapın var. Mümkün olduğunca kendini tutuyorsun. Bu kadar koyvermenin sebebi ne?"

"Babam."

"Ne oldu?"

Konuşmadım.

"Çok özelse... anlatmayabilirsin tabii ki."