A/N: I love putting some psychology fact haha, natutuwa ako for some reason so, asahan niyo na ang mga P.S na gagawin ko haha.
MATAPOS nang nangyare ay balik na naman sa dati ang asawa niya, hindi na niya ata mababago ang ugaling iyon ni Xander.
Kaysa naman noon diba?
Anang isip niya, tama, mas mabuti nang ganito kaysa noon na halos walang araw na hindi sila nag-aaway at nagsasakitan.
Nag-aaway man sila ngayon, alam niyang magkakabati sila bago matapos ang isang araw. Hindi na niya atang hihilinging bumalik sila sa dati. Na puno nang sekreto ang isa't isa at lahat nang mga nakapaligid sakanila. Ngayon, hindi man ganun kaayos ang lahat, at least naaayos na agad nila ang bawat problema na meron sila.
" Where's Daisy?" Agad na tanong sakanya ni Thun nang lingunin niya ito, blangko ang ekspresyon nito pero halatang nag-aalala ito.
" Why?" Simpleng sagot niya, isang linggo na mula nang umalis si Daisy at siguro ngayon lang napansin ni Thunder.
" She's cannot reach. Ni hindi ko alam kung nasaan siya, may alam ka ba or alam mo talaga?" Humugot siya nang malalim na hininga at hinarap ang kaibigan niya.
Ayaw niyang magsinungaling pero nangako siya sa isa niya pang kaibigan, and now, she needs to face the consequences of her decision.
" I know where she is, but I'm not going to tell you. But, I'm assuring you that she's okay, fine and well, I'm hope so. " Nagpakawala nang marahas na hininga si Thun and frustrations is written all over his face.
She sipped on her melon juice and look at his best friend. Noon, sinabi kong napakaswerte nang babaeng mamahalin nito, maswerte nga, hindi naman siya ang mahal. She feel so sad to her best friend, Thun suffered a lot, he needs someone on his side, like Xander on his side. Siguro, tama nang umalis si Daisy para makita ni Thun ang possibility na nakikita niya, possibility na buksan na nito ang puso para sa iba.
" Why you didn't stop her?" Frustrated na tanong nito sakanya, hinawakan nito ang ulo at bahagyang ginulo pa ang buhok.
" Hey Mr. Thun Wright!" Kumunot ang noo nito at tinignan siya na para bang may sinabi siyang hindi ko dapat banggitin.
" Why you called me in that name?" She shrugged and smile.
" Hindi ba't iyon ang pakilala mo saakin noon? A poor American boy? With blue eyes and innocent looks? Nawala na ang fats ko, pero I'm still your best friend, I promise that I won't leave you, now, I promise to you that I will make sure she will be okay. But please promise me one thing, " tinignan siya nito nang maigi dahil sa sinabi niya. Naguguluhan ito at nababasa niya iyon sa pagmumukha nito.
" Anu naman yun?"
" Promise first." Sandaling tumahimik ang kaharap at tinitigan siya. Hinihintay naman niyang magsalita ulit ang kaibigan.
" No, I won't promise, promises are meant to be br——
" Oh shut B, don't get me mad, or I will forcely get you a wife! The organization needs a queen when I already left!" Dumaan ang lungkot sa mata nito at nagbaba nang tingin.
Huminga siya nang malalim, alam niyang nahihirapan ito, walang sasakit pa sa taong nagmamahal nang taong may minamahal na ring iba. That's the most painful thing the you can give to someone who's madly in love to you.
BINABASA MO ANG
HE IS MY HUSBAND 2 (COMPLETED)
RandomPagkatapos pagtabuyan ng lalaking minamahal ay umalis nang Pilipinas si Eunice Gray Lawrence , dala-dala sakanyang sinapupunan ang kanilang anak na hindi man lang maalala ng kanyang asawang si Alexander. Nawalan ito ng alaala at nagka- amnesia at an...
