Take me to hell

Hoofdstuk 17

Lea.

Von en Tracy hebben me overgehaald om te dansen. Alleen zij dansen op dezelfde manier als de andere demonen en ik zou niet weten hoe ik zo moet dansen. Von kijkt me raar aan.

'Je hebt nooit gedronken en je weet niet hoe je moet dansen?' Schreeuwt hij vragend over de muziek.

'Leef je onder een rots of zo?'

Tracy lacht en schudt haar hoofd.

'Ze heeft extreem strenge ouders! Ze mag nooit iets van hun!'

Dat is zeker waar, alleen weet hij niet wie mijn ouders zijn...

'Ik leer het je wel!'

Hij pakt mijn hand vast en trekt mij naar zich toe. Onze lichamen staan nu tegen elkaar aan. Hij legt zijn handen op mijn heupen en begint die voor me te bewegen. Dit voelt zo ongemakkelijk aan. Von blijft me echter vriendelijk aankijken, waardoor ik kan zien dat er verder geen intenties achter zitten.

Na vijf minuten heb ik het te pakken. Mijn voeten, heupen en armen doen maar wat. Wat ik wel weet is dat ik zo ongeveer hetzelfde doe als de rest.

Ondertussen heeft Tracy alweer tweemaal drinken voor ons gehaald. Ik weet dat ik niet meer mezelf ben, door de alcohol. Tijdens het dansen worden er ineens handen op mijn heupen gelegd. Degene die dat doet drukt zijn voorkant tegen mijn achterkant aan. Geschrokken draai ik me om. Het is de wachter waar ik naar knipoogde bij de poort...

'Hey schoonheid,' zegt hij met een vieze grijns.

Nee, rot op.

'Zou je van me af kunnen blijven,' zeg ik terwijl ik een stap naar achteren zet.

Dom kijkt hij me aan en hij zet zelfs weer een stap naar voren.

'Maar je vroeg erom?'

Wat zei hij nou?! Ik trap hem zo hard mogelijk in zijn ballen en gelijk klapt hij dubbel. Hij scheld vele keren en net wanneer hij wil uithalen wordt zijn arm vast gepakt.

'Je hoort dames niet te slaan,' zegt Elijah die achter de wachter vandaan stapt.

Oh nee. Dat meen je niet. Hij gaat boos worden, moet wel. Wie wordt er nou niet boos, wanneer er niet naar je geluisterd wordt.

In plaats van dat hij iets tegen ons zegt doet hij iets wat ik niet verwacht had. Met volle kracht slaat Elijah in de maag van de wachter. Nogmaals klapt de wachter dubbel van de pijn. Het ziet er even naar uit alsof hij gaat overgeven, maar dan komt hij weer overeind.

Elijah gaat voor hem staan zodat hij ons kan aankijken. Achter hem zie ik de wachter weer uithalen, maar deze keer is het bedoeld voor Elijah. Dat dacht ik dus even niet.

Dus ik ga tegen Elijah aan staan en tot mijn verbazing vang ik de wachter zijn vuist op in mijn hand. Vol verbazing kijkt hij van onze handen naar mijn gezicht.

Hoe heb ik dat nou weer voor mekaar? Zoveel kracht heb ik normaal anders niet. Je kon zien aan de arm van de wachter dat hij er veel kracht in stopte en toch heb ik hem tegengehouden. Elijah stapt tussen ons uit en kijkt dan fronsend naar onze handen.

'What the f*ck ben jij?!' Roept de wachter.

Hoezo wat ben ik? Plots tilt Elijah me op. Hij gooit me over zijn schouder waardoor ik een gil slaak. Met best wel wat kracht sla ik op zijn rug.

'Zet me neer!'

Alleen dat doet hij niet. Ik leun met mijn armen en kijk op. We lopen weg van de ingang, huh? Via de achteruitgang gaan we naar buiten. Hij zet me weer neer en wacht tot Tracy bij ons staat. Ze komt echter niet alleen. Von komt ook nog eens erbij.

'Hoe deed je dat?' Vraagt Von vol verbazing.

Tracy maakt een geluid dat hij stil moet zijn.

'Wat doen jullie hier?! Jullie horen thuis te zitten, allebei.'

'Het is mijn schuld,' mompelt Tracy.

'Nou eigenlijk niet. Ik zei dat ik mee ging.'

'Ik kan me niet voorstellen dat die haar kleur jouw idee was,' zegt Elijah terwijl hij met zijn duim en wijsvinger in de brug van zijn neus knijpt.

'Nee, klopt,' antwoord ik.

'Wat is je echte haarkleur?' Vraagt Von twijfelend.

Elijah kijkt hem vol irritatie aan, dus ik beantwoord gauw zijn vraag.

'Bruin en ik heet trouwens geen Ali.'

'Tuurlijk niet. Wat is dit voor een gare dag. Eerst komt Agedin me iets vertellen over die vervloekte engelen prinses en dan,' plots stopt hij met praten en wijst haar naar mij, 'Jij! Jij bent de engelen prinses!'

'Von, schreeuw het nog harder en ze komt in de problemen,' fluistert Tracy hees.

Ik zucht en schud mijn hoofd.

'Kunnen we gewoon alsjeblieft naar de viering buiten gaan? Ook al is voor maar heel even,' vraag ik smekend aan Elijah.

Hij rolt zijn ogen en ik zie hem naar mijn haar kijken.

'Prima, maar-'

'Yes! Dankjewel!'

'Ik was nog niet uitgepraat,' zegt hij bloedserieus.

'Je moet de hele tijd bij mij of Tracy blijven.'

'En ik dan?' Vraagt Von.

Elijah doet niet eens de moeite om op hem te reageren en pakt mijn arm vast.

'Dat mag ook best anders,' mompel ik harder, dan dat bedoeld was.

Hij kijkt naar mijn arm en dan naar mijn hand. Vervolgens pakt hij mijn hand vast en trekt hij me alsnog achter zich aan.

Letterlijk een paar seconden later zijn we bij het plein. Het is er extreem druk, maar alsnog ziet het er gezellig uit. Elijah stopt met lopen waardoor ik tegen hem aan bots.

'Sorry,' zeg ik nog steeds om me heen kijkend.

'Silas is er,' zegt hij dan.

Gelijk kijk ik hem aan.

'Hoe bedoel je?'

'Je moet voor hem oppassen. Hij wil dingen met je doen na wat hij gezien heeft. Zorg er gewoon voor dat je altijd iemand bij je hebt die je kan beschermen, oké?'

'Uhm, oké?'

Fijn. Silas was al redelijk angstaanjagend, maar nu al helemaal. Ik kan me ook al voorstellen wat hij met me wil doen. Me pijn doen, dat sowieso. Dan hebben we nog dat hij me waarschijnlijk zijn bed in wil krijgen. In ieder geval, Elijah laat het zo klinken.

Ik moet gewoon bij iemand blijven en dan hopen dat het goed komt...